کریمی: مسئولان عکس هایشان را می گیرند و می روند

علیرضا کریمی در ۲۵ سالگی به اوج پختگی رسیده و در کارنامه اش ۳ مدال جهانی و یک طلای بازی‌های آسیایی دیده می‌شود. او را می‌توان آماده‌ترین کشتی گیر ایرانی بعد از حسن یزدانی در حال حاضر دانست. شاید فقط جی دن کاکس در دنیا باشد که بتواند مانع درخشش کریمی روی تشک شود؛ حریفی که کریمی قول داده در پنجمین مبارزه اش با او بتواند برای اولین بار شکستش دهد.
ملی پوش وزن ۹۲ کیلوی کشتی آزاد ایران در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ که با مدال نقره به تهران بازگشت، حالا می‌خواهد برای درخشش در المپیک استارت بزند، اما شاید افراد کمی یادشان باشد که او برای رسیدن به این مرحله چه مسیر دشوار و پرپیچ و خمی را سپری کرده است. علیرضا کریمی همان کشتی گیری است که ۲ سال قبل بعد از آن شکست بحث برانگیز در رقابت‌های امید‌های جهان با محرومیت ۶ ماهه روبه رو شد، اما خیلی خوب توانست خودش را جمع و جور کند و به اوج برگردد.
علیرضا که بین دوستانش با نام علی شناخته می‌شود، شاید بتواند این بار در کشتی یک ستاره بزرگ به نام «علی کریمی» در ذهن همه بسازد، که تا سال‌ها از ذهن کسی پاک نشود. می‌توان نقطه مشترک این کشتی گیر را با علی کریمی فوتبال در این دانست که هیچ کدام علاقه‌ای به ورزش ندارند!

در ادامه مشروح صحبت‌های یکی از ستاره‌های فعلی کشتی ایران را می‌خوانید.
برای شکست «کاکس» باید آدرس درست را پیدا کنم
برای مسابقات جهانی ۲۰۱۹ شرایط نسبتا خوبی داشتم. در رقابت‌ها هم تا حدودی خوب پیش رفتم، اما در کشتی فینال متاسفانه نتوانستم آنطور که می‌خواهم باشم. این کشتی گیر آمریکایی مدل متفاوتی نسبت به سایر کشتی گیران دارد. من وقتی با حریفانی از روسیه، گرجستان و بلاروس روبه رو می‌شوم، خیلی راحت کشتی می‌گیرم. برخی از رقبای من بودند که جی دن کاکس را هم شکست دادند و من آن‌ها را با اختلاف بالا بردم؛ مثل شریف اف یا کشتی گیر گرجستانی. با این حال سیستم کشتی گرفتن و بدن کاکس برای من متفاوت است. راستش را بخواهید من برای شکست دادن او باید آدرس درست را پیدا کنم. تا به حال چند بار آزمایش کردم و وقتی طوری که با دیگران کشتی می‌گیرم، به مصاف کاکس می‌روم، نمی‌توانم برنده شوم. من مثل آدمی می‌مانم که می‌خواهم به جایی بروم، اما آدرس ندارم!

قول می‌دهم دفعه بعدی جلوی این آمریکایی برنده باشم
در قزاقستان برای چهارمین بار بود که با کاکس کشتی گرفتم و بازهم نتوانستم از پس او بربیام. برنامه ریزی من برای همین مسابقات این بود که زیرگیری موافق و دوخم کنم و از این کشتی گیر امتیاز بگیرم، اما کاکس هم خیلی خوب مرا آنالیز کرده بود. او از من دور کشتی گرفت و نگذاشت حتی نزدیکش شوم! قول می‌دهم که انشاالله در مبارزه پنجم دیگر کاکس را شکست دهم. قبلا هم رقبای این چنینی در داخل و خارج داشتم که برای مبارزه با آن‌ها مشکل داشتم و شاید فکر نمی‌کردم هیچ وقت آن‌ها را ببرم، اما بردم. درباره کاکس هم همین اتفاق خواهد افتاد.

کشتی ایران چیزی از روسیه و آمریکا کم ندارد
امسال کل تیم نسبت به ۲ سال اخیر نتیجه بهتری گرفت و ۴ مدال در کشتی آزاد داشتیم. با این حال اعتقاد همه این است که شان و جایگاه کشتی ایران خیلی بالاتر از این حرف هاست. تیم ما این لیاقت را دارد که حتی برای قهرمانی جهان هم تلاش کند. باید بیشتر از این کار کنیم. در اوزان دیگر هم کشتی گیران خوبی داریم. اینطور نیست که بگوییم فقط ۲، ۳ کشتی گیر داریم و بقیه با آن‌ها خیلی فرق دارند. فاصله بین کشتی گیران ایرانی خیلی نزدیک است و حتی آن‌هایی که در جهانی قزاقستان مدال نگرفتند، سطح فنی و آمادگی شان با من تفاوت نمی‌کرد. خیلی از این مسائل به تجربه کشتی گیران برمی گردد که برخی کم تجربه هستند. این ایرادات راحت رفع می‌شود و به نظرم باید تیم ما در همه اوزان به خودباوری برسد، چون دست کمی از بهترین تیم‌های دنیا مثل روسیه و آمریکا نداریم.

با کشتی گیران سنگین‌تر از خودم راحت کشتی می‌گیرم
از چند روز دیگر مسابقات لیگ شروع می‌شود و بعد از آن فکر می‌کنم دوباره تمرینات تیم ملی استارت بخورد. دغدغه اصلی ما المپیک است و من هم با تمام وجودم کارم را شروع می‌کنم تا اگر خدا خواست سال بعد ملی پوش ایران در المپیک باشم و بتوانم یک مدال خوب بگیرم. من سال گذشته تجربه حضور در وزن ۹۷ کیلوگرم را داشتم. تمریناتی هم با کشتی گیران سنگین‌تر از خودم در اردو‌ها داشتم و به نظرم راحت می‌توانم در این وزن کشتی بگیرم. باید دید قسمت چیست و فعلا نمی‌توانم درباره بحث وزنی ام خیلی صحبت کنم.

خادم و طلایی گفتند به یک وزن بالاتر برو
۲ سال قبل بود که آقای خادم و طلایی یک روز با من صحبت کردند و پیشنهاد دادند که در وزن ۹۲ کیلوگرم کشتی بگیرم. من هم به این نصیحت آن‌ها گوش دادم و به یک وزن بالاتر رفتم. با حسن یزدانی قبل از تغییر وزن یک بار کشتی گرفتم که باختم، اما از الان خیلی کم تجربه‌تر بودم و آمادگی الان را نداشتم.

حسن پهلوان است؛ با او کری خوانی نداریم
در ۲ سال اخیر دیگر با حسن یزدانی کشتی نگرفتم؛ اگرچه در اردوی تیم ملی با هم تمرین می‌کنیم. دیگر به این موضوع که دوباره بخواهم با حسن یزدانی کشتی بگیرم، فکر نکردم. ما کری خوانی با هم نداریم و اصلا این بحث‌ها در بین کشتی گیران نیست. هم من و هم حسن یزدانی اخلاقمان طوری نیست که بخواهیم کری خوانی کنیم. حسن را هم همه می‌شناسند؛ پسر خوب و پهلوانی است. من به عنوان یک هم تیمی و هموطن وقتی کشتی‌های حسن را می‌بینم، لذت می‌برم و به او افتخار می‌کنم.

محرومیت ۶ ماهه برای من یک جرقه بود
آن دوره‌ای که من ۶ ماه بعد از مسابقات امید‌های جهان محروم شدم، آقای خادم رییس فدراسیون بودند و برای من زحمت کشیدند. در آن دوره سخت کنار من بودند و در اردو‌ها هم مرا نگه داشتند و کنار سایر ملی پوشان تمرین می‌کردم. شاید برخی دیگر از ورزشکاران سرنوشت‌های متفاوتی داشتند. البته باید بگویم آن مسابقاتی که من به آن شکل شکست خوردم و محروم شدم، رقابت امید‌های جهان بود. شاید خیلی مدالش برای من ارزش نداشت؛ اگرچه هدفم در آن مسابقات قطعا کسب مدال طلا بود. من بزرگتر فکر می‌کردم و همیشه می‌گفتم می‌خواهم قهرمان جهان و المپیک در رده بزرگسالان شوم. آن اتفاقات خیلی روی کارم در کشتی تاثیر نگذاشت. کمتر از یک سال بعد من طلای بازی‌های آسیایی را گرفتم و برنز جهانی بزرگسالان را به دست آوردم. شاید اصلا آن محرومیت برای من یک جرقه و انگیزه دوباره هم شد تا با قدرت‌تر از قبل برگردم و مدال بیاورم.

اسم من می‌آمد، همه یاد باخت مصلحتی می‌افتادند!
متاسفانه در آن دوره جو بدی هم در جامعه به وجود آمده بود، چون تا اسم من می‌آمد، همه یاد باخت مصلحتی می‌افتادند و من هم اصلا چنین جوی را دوست نداشتم. در فضای مجازی هشتگ‌ها و کمپین‌هایی هم به راه افتاد که من از آن‌ها دوری می‌کردم. آن دوره برای من خیلی سخت بود. شما تصور کنید من یک جوان ۲۲، ۲۳ ساله بودم که خیلی هم از سیاست سردر نمی‌آوردم، اما با آن اتفاق در یکسری بازی سیاسی گیر افتادم. از همه طرف می‌خواستند به من نزدیک شوند و به اهداف خودشان برسند؛ از داخلی بگیر تا خارجی. دوره سختی بود، اما خدا را شکر توانستم حواشی را کنترل کنم و از آن دوره سخت گذشتم.

یک ماه از سربازی ام مانده بود، معاف شدم
فکر می‌کنم ۱۲، ۱۳ ماه خدمت کرده بودم و پدرم هم سابقه جبهه داشت. یعنی می‌توانستم کسری خدمت هم بگیرم و خیلی از خدمت سربازی من باقی نمانده بود. حدود یک ماه مانده بود. شاید معافم نمی‌کردند، به نفعم بود! به هر حال بعد از آن همه خدمت کردم، شاید بهتر بود کارت پایان خدمت می‌گرفتم، نه معافیت. به هر حال بعد از این اتفاقات گفتند تو معاف هستی و کارت معافیت به من دادند.

گفتند پولدار شده، ماشین و خانه گرفته!
آن دوره خیلی حرف‌هایی مطرح شده بود که فلانی، چون با اسراییل مسابقه نداده، پولدار شده و پاداش آنچنانی گرفته است. از همین جا اعلام می‌کنم هر مسئولی یا هر نهادی ادعا می‌کند امتیازی به من داده، پولی به من داده یا کاری برای من کرده، بیاید و بگوید. مراسم‌هایی در آن دوره برگزار می‌کردند، چون فضای رسانه‌ای در آن مقطع می‌طلبید. من را به مراسم‌های مختلف دعوت می‌کردند و یک تیم رسانه‌ای قوی هم داشتند! بیشتر آن مراسم‌ها شبیه یک شو بود که در نهایت شاید هم یک یا ۲ سکه به من می‌دادند. من واقعا دنبال این چیز‌ها نبودم. بار‌ها شنیدم که گفتند علیرضا کریمی به خاطر یک کشتی نگرفتن خانه و ماشین گرفته! همان خودرویی هم که مسئولان ورزش کرج گفتند می‌دهیم را به من ندادند و به جای آن یک چک ۳۰ میلیونی دادند.

کل دنیا برای مدال المپیک تلاش می‌کنند
آقای دبیر به عنوان رییس جدید به فدراسیون آمدند که ایشان هم قهرمان جهان و المپیک بوده است. به هر حال رییس جدید فدراسیون تازه آمده و باید بیشتر زمان بدهیم تا بتوانند برنامه‌های خودشان را پیاده کنند. در همین مدت هم که آقای دبیر در فدراسیون هستند، چند باری شده که با هم نشستیم و صحبت کردیم. داستان المپیک با سایر مسابقات فرق می‌کند. کل دنیا با تمام وجود تلاش می‌کنند تا در این مسابقات مدال بگیرند. اینطور نیست که رقبای ما خوابیده باشند و ما برویم آنجا و مدال‌ها را بیاوریم! کار سختی داریم و انشالله با فکر درست و تلاش بیشتر بتوانیم موفق باشیم.

خیلی‌ها در کوچه و خیابان مرا نمی‌شناسند
صادقانه بگویم هنوز در کوچه و خیابان خیلی مرا نمی‌شناسند. کشتی طوری است که قشر خاصی آن را دنبال می‌کنند و کشتی گیر بین مردم مثل فوتبالیست، بازیگر یا خواننده شناخته شده نیست. به نظر من هم این بد است که کشتی گیران خیلی بین مردم شناخته نمی‌شوند. حتی اگر ما به اندازه فوتبالیست‌ها هم شناخته شده بودیم، بازهم به نظرم کشتی گیران خیلی علاقه‌ای به تبلیغات و اینطور کار‌ها ندارند.

بی خود می‌گویند کشتی ورزش اول است!
رسیدگی به وضعیت قهرمانان و مخصوصا کشتی گیران وظیفه دولت و وزارت ورزش است. متاسفانه اصلا هم به وظیفه خودشان عمل نمی‌کنند! حتی به اندازه سرسوزن هم احساس مسئولیت نمی‌کنند! اینکه می‌گویند کشتی ورزش اول ایران است، فقط در حرف است. من که می‌گویم از نگاه مسئولان این حرف بی خودی است! کشتی گیران با کمترین امکانات و بیشترین محدودیت تمرین می‌کنند و در نهایت هم مدال می‌آورند. کافی است شما چند روز به خانه کشتی بیایید و وضعیت اتاق یا محل تمرین ما را ببینید. با همین امکانات کشتی گیران بازهم قهرمان جهان و المپیک می‌شوند، اما از مسئولان خبری نیست.

مسئولان عکس هایشان را می‌گیرند و می‌روند
قبلا بیشتر درباره این موضوعات صحبت و گلایه می‌کردیم، اما الان شرایط طوری است دیگر همه بی خیال شدند! وقتی هم که یک مسئول سر تمرین می‌آید و می‌گوید خواسته تان چیست، می‌گوییم خواسته‌ای نداریم، چون اصلا گوش شنوایی نیست. اگر حرفی هم بزنیم، انگار به در و دیوار گفته ایم. با این شرایط ما راحت تریم و با مشغله ذهنی کمتری تمرین می‌کنیم. درباره خودم هم باید بگویم شرایطم نسبت به قبل از اینکه مدال جهانی و بازی‌های آسیایی را بگیرم، فرق چندانی نکرده. این یک عادت و رسم شده که وقتی کشتی گیران از مسابقات می‌آیند و مدال می‌گیرند، در همان فرودگاه یا ۲ روز بعد از آن هم مسئولان می‌آیند و عکس هایشان را هم می‌گیرند و دیگر می‌روند!

تفریحی ندارم؛ ۱۰ ماه در اردو هستم
محل زندگی کرج است و از این نظر راحت هستم. با پدر و مادرم زندگی می‌کنم و مشکلی ندارم. خدا را شکر این اتفاقاتی که در زندگی ورزشی ام رخ می‌دهد، در زندگی شخصی ام تاثیر نگذاشته است. البته ما هر سال حدود ۹ یا ۱۰ ماه درگیر اردو‌های تیم ملی هستیم. تفریح خاصی هم نداریم و وقتمان بیشتر با کشتی و تمرین می‌گذرد. در آن یکی، ۲ ماه استراحت هم بیشتر با خانواده هستم.

به ورزش علاقه ندارم؛ کشتی هم نمی‌بینم!
راستش را بخواهید نه به فوتبال، بلکه من اصلا علاقه‌ای به ورزش ندارم! حتی من کشتی هم زیاد نمی‌بینم. به ورزش علاقه ندارم، اما کشتی را دوست دارم. بیشتر دوست دارم تمرین کنم و کشتی بگیرم، تا اینکه کشتی ببینم. اگرهم ببینم، کشتی رفقای خودم است. داستان این من کشتی گیر شدم هم این بود که پدرم و عموهایم کشتی گیر بودند و من هم با آن‌ها سر تمرینشان می‌رفتم. هر موقع هم در مهمانی‌ها همدیگر را می‌دیدند، بیشتر بحث کشتی را می‌کردند. همینطور به تدریج به کشتی علاقه‌مند شدم و دوست داشتم به این رشته بیایم و ادامه دادم.

از خانواده و مربیانم تشکر می‌کنم
از مجموعه آنتن و ورزش سه تشکر می‌کنم که این فرصت را به وجود آوردند. همچنین از پدر و مادرم تشکر می‌کنم. جا دارد از مربی پایه ام یعنی آقای کرمانی هم یادی کنم. همچنین مربیان تیم ملی که به گردن من حق دارند و زحمات زیادی برای من کشیدند. رسول خادم، محمد طلایی، رضا لایق، غلامرضا محمدی، ابراهیم مهربان و خیلی دیگر از مربیان که شاید اسمشان به ذهنم نرسد، به گردن من حق دارند.