هومن خیاط، دوبلور که مهمان برنامه «پنجشنبه جمعه» رادیو ایران بود، اظهار کرد: کارتون های زیادی برای من خاطره انگیزاست. یکی از اینها لوک خوش شانس است. هنوز هم نگاه می کنم. اتفاقا امروز جایی بودیم و با فاصله نشسته بودیم. لوک خوش شانس نگاه کردیم و بچه ها حوصله شان سر رفت. جودی ابوت و بابا لنگ دراز را هم خیلی دوست داشتم. با بچه ها صحبت می کردیم و می گفتم کارتون های زمان ما اصلا چیز دیگری بود. خیلی جذاب تر بود. فکر می کنم شاید چون ما با آنها خاطره داریم اینطور به نظرمی آید. بچه های امروز کارتون های آن زمان را دوست ندارند. ریتم، قصه و جزییاتی که الان در کاراکترها وارد شده است خیلی متفاوت است. مثلا یک نرم افزار مخصوص می سازند تا بتوانند کاراکتر« مریدا» در انیمیشن «شیردل» را با جزییات بیشتری درست کنند.
او ادامه داد: در مورد انیمیشن « داستان اسباب بازی ها» این مورد صدق می کند. در کاراکترهای انیمیشن های قدیمی دهان شخصیت ها یکسان تکان می خورد اما امروز هر صدایی کاراکتر تولید می کند باید دوبلور هم تکرار کند. دوبلورهای قدیمی مثل آقای عبادی و آقای عرفانی خوب و شگفت انگیز بودند که به درستی و با صدای خوب این کارتون ها را دوبله می کردند. برای مثال در قدیم کارتون پینوکیو چون به زبان ژاپنی بوده است سناریوی دست نویسی نداشته اند و از ژاپنی هم نمی توانسته اند ترجمه کنند.
او درباره سه آرزویش اگر غول چراغ جادو داشت، گفت: اولین آرزویم این است که هیچ بیماری در دنیا نباشد. هیچ وقت جنگ نباشد. سوم اینکه هیچ زباله ای نباشد و هیچ حیوانی آزار نبیند.
