ضربان قلب کارگران هوادار فوتبال سایپا فروشی نیست!

وانانیوز| امروز قرار است پرسپولیس و سایپا در چارچوب مسابقات هفته اول لیگ شانزدهم به مصاف هم بروند. میزبان این بازی باشگاه سایپاست و به همین دلیل مسابقه مورد نظر در ورزشگاه تختی تهران برگزار خواهد شد. سایپا چند سالی بازی‌هایش را در كرج برگزار می‌كرد، اما بعد از آن تجربه كشدار و ناموفق، این تیم از میانه‌های لیگ پانزدهم دوباره به تهران برگشت. سایپا فصل گذشته در ورزشگاه آزادی و در محاصره 80هزار پرسپولیسی از سرخپوشان میزبانی كرد. با این وجود ظاهرا مدیران و مربیان این تیم اصرار دارند كه بازی امروز حتما در ورزشگاه تختی برگزار شود. البته این سیاست، تنها می‌تواند از میزان «غربت» سایپا كم كند. با انتقال مسابقه به ورزشگاه كوچك‌تر تختی، چندده هزار نفر از هواداران پرسپولیس ریزش خواهند كرد، اما در اصل موضوع تفاوتی ایجاد نمی‌شود؛ چه اینكه نارنجی‌پوشان در هر صورت ناچار خواهند بود نخستین مسابقه فصل‌شان را زیر فشار شدید هواداران تیم رقیب برگزار كنند.  در روزهای منتهی به این مسابقه، مدیرعامل باشگاه سایپا ابراز امیدواری كرده كارگران این كارخانه با حضور در ورزشگاه از نارنجی‌ها حمایت كنند. این در حالی است كه طی یك هفته گذشته شایعاتی در مورد اعزام سازماندهی شده این كارگران به استادیوم برای تشویق سایپا در رسانه‌ها منتشر شده بود! از قرار معلوم بعد از سال‌ها حیات بدون هوادار، مسئولان سایپا به فكر استفاده از پتانسیل‌های موجود افتاده‌اند، غافل از اینكه این ترفندهای كهنه و كلیشه‌ای هم محكوم به شكست خواهد بود. سال‌ها پیش مدیران باشگاه پیكان ترتیبی دادند كه برخی كارگران علاقه‌مند ایران‌خودرو برای تشویق این تیم به ورزشگاه بروند. گویا برای این دسته از كارگرها، وسیله ایاب و ذهاب در نظر گرفته شد و حتی قرار گذاشتند ساعات حضور در ورزشگاه به عنوان «اضافه‌كار» در نظر گرفته شود. اوج اجرای این سیاست هم مربوط به تقابل پیكان با سرخابی‌های پایتخت بود. با این وجود مسئولان هماهنگ‌كننده این پروژه به چشم خودشان می‌دیدند كه چطور بعد از رسیدن اتوبوس‌ها به ورزشگاه، خیلی از همین كارگران به سمت جایگاه هواداران پرسپولیس و استقلال سرازیر می‌شدند و در طول تمام 90دقیقه، از تیم حریف حمایت می‌كردند!
فوتبال «اضافه‌كار» نیست كه در بندی از قرارداد كارگران و كارمندان جا بگیرد. فوتبال یك غزل جانانه عاشقانه است كه اگر وزن عروضی‌اش كوك باشد، غوغا به پا می‌كند. فوتبال شور سرزندگی را با روح زندگی انسان در هم می‌آمیزد و روی روزمرگی‌های او، رنگ نشاط می‌پاشد. ممكن است مسئولان یك كارخانه بتوانند زور بازو و فكر و خلاقیت آدم‌ها را به استخدام خودشان در بیاورند و بابتش فیش حقوقی صادر كنند، اما محال است بتوان چنین معامله‌ای را در مورد «قلب» و ضربان آن انجام داد. خیلی از كارگرهای سختكوش همین كارخانه‌ها كه تا آخرین قطره انرژی‌شان را صرف كسب نان حلال می‌كنند، تنها دلخوشی‌شان این است كه یك هفته بگذرد تا دوباره بازی پرسپولیس یا استقلال را ببینند و از عمق وجود سرمست شوند. غیرممكن است كه بشود این شور جنون‌آور را به چارت سازمانی كارخانه اضافه كرد و برایش معاونت تشكیل داد. هرچه باشد قلب، نافرمان‌ترین عضو بدن است؛ سلطان سر به هوای سرپیچی! این امپراتوری به این راحتی‌ها تسلیم شدنی نیست.