یحیی گل محمدی سرمربی سرخپوشان پایتخت بهتر از هواداران پرسپولیس می داند که تیمش تا زمان پایان محرومیت عیسی آل کثیر با فقط مهاجم گلزن در خط حمله مواجه است.
او برای مبارزه با این فقر بزرگ، مجبور به استفاده از مهاجمان دیگر است. مهدی عبدی از ابتدای این فصل نتوانسته بود کار خاصی انجام بدهد تا اینکه در فینال گل زد. در بازگشت به لیگ، باز هم آن مهاجم تمام کننده، پرانرژی، دونده و تکنیکی نشان نداد تا اینکه یحیی تصمیم گرفت او را نیمکت نشین کند.
دو بازی نشستن روی نیمکت سبب شد انگیزه های عبدی زنده شود. او در نیمه نخست بازی با استقلال، چندان عملکرد رضایتبخشی نداشت اما در نیمه دوم و با دستورات یحیی، همه چیز تغییر کرد و پرسپولیس راه افتاد. عبدی، تیمش را به گل رساند و دو فرصت فوق العاده ای دیگر هم برای هم تیمی هایش ساخت که کمال کامیابی نیا و احمد نوراللهی به راحتی آب خوردن، این فرصت ها را از دست دادند.
عبدی حتی می توانست باعث اخراج یکی از بازیکنان استقلال شود. این انگیزه به خاطر ترس بازگشت دوباره به نیمکت پرسپولیس بود. یحیی با همین ترفند ساده، از مهاجمی که وارد افت شده بود، یک بازیکن تشنه گلزنی ساخت.
