توصیه روز/ منصوریان اصلاحات را از روی نیمکت شروع کند
استقلال لیگ شانزدهم ضعیفترین شروع ممکن را در تمام ادوار لیگ برتر داشته است.
۱۶:۴۵ - ۱۷ مرداد ۱۳۹۵
وانانیوز|
استقلال لیگ شانزدهم ضعیفترین شروع ممکن را در تمام ادوار لیگ برتر داشته
است. تیمی که با برچسب گرانترین وارد لیگ شده و تا پایان هفته سوم فقط یک
امتیاز دشت کرده و از ارائه بازیهای امیدوارکننده هم سخت عاجز بوده است.
در عین حال وضعیت پیچیده مدیریتی این باشگاه هم شاید مزیت برعلت باشد اما
مساله اصلی از نقطه دیگری نشأت میگیرد؛ جایی که باید مباحث فنی به خوبی
دیکته شده و در اختیار بازیکنان قرار بگیرد. استقلال لیگ شانزدهم تاکنون
هیچ استراتژی مشخصی نداشته و علیرضا منصوریان در قامت سرمربی این تیم هرگز
نتوانسته تیمی هماهنگ و در خور نام آبیها را پدیده آورد.
منصوریان یا همان داشعلی منصور استقلالیها در جایگاهی ایستاده که تمام انتقادها متوجه اوست. آقای سرمربی باید پاسخهای روشن و قانع کنندهای درباره چرایی نتایج ضعیف تیمش ارائه دهد. مشارالیه در نشست خبری پس از بازی با صنعت نفت آبادن اما هرگز پاسخهای محکمه پسندی درباره اینکه چرا تیمش بازی برده را با باخت تاخت زد و یا اینکه دلیل تعویض بهترین بازیکنانش چه بوده نداده است. سرمربی استقلال در حالی که خود اذعان داشت یعقوب کریمی خواستههایش را پس ازتغییرات پیدرپی هفتههای پیش در پست دفاع چپ برآورده کرد اما هرگز نگفت که چرا این بازیکن را دقیقه 70 از میدان بیرون برد؟! منصوریان میتوانست با مشاوره بهتر پاسخهایی ارائه کند که اندکی قانع کننده باشد و از ضرب انتقادها بکاهد اما گارد پنهانی که او در برابر خبرنگاران گرفته بود نشان میداد که چندان با نظرات پرسشگران موافق نیست و به لحاظ ذهنی آماده وارد نشست خبری نشده است. ازسویی منصوریان تصور میکند که تعطیلات پیشرو او را از مخمصه نجات خواهد داد در حالی که این تصور کاملا غلط است و سرمربی استقلال به جای تکیه بر روزهایی که روشن نیست چه فضایی را مقابلش قرار دهد میتوانست با یک عذرخواهی ساده از این مرحله حساس عبور کرده و یا با مثالهایی هواداران تیمش را به آینده امیدوار کند.
منصوریان برای ساختن استقلال باید ابتدا از خودش شروع کند. او باید پاسخ روشنی برای تعویض بهترین بازیکنانش در جریان بازی با تیمی که تازه از لیگ یک به لیگ برتر آمده بود بیابد. شاید لازم باشد که منصوریان نظری بیندازد به نیمکتش و تواناییهای همکارانش را نیز دوباره در ذهن مرورکند و به پاسخ این سوال برسد که آیا به راستی فردی همچون علی چینی و یا محمد خرمگاه در بزنگاههای لیگ و آن بازیهای حیاتی میتوانند نقش یک دستیار خوب را برایش بازی کنند؟ پیشتر منصوریان را به واسطه آغاز تغییر و تحولات در استقلال ستودیم اما او دیگر فرصتی برای خطا ندارد و باید هرچه زودتر نتیجه این تغییرات را به روشنی و در قالب یک بازی هماهنگ در استقلال نمایان کند. سرمربی استقلال اکنون در مهمترین دوران حرفهای خود قرار گرفته است و زمان به زودی مشخص خواهد کرد که او برای هواداران کم صبر و حوصله استقلال که 3 فصل پی درپی است هیچ جامی را به دست نیاوردهاند همان داش علی منصور باقی خواهد ماند و یا اینکه به مرور زمان به منصوریان تنزل جایگاه خواهد یافت. منصوریان شاید دلخوش به قرارداد 3 سالهاش با استقلال به حضوری طولانی مدت میاندیشد اما اگر باورش این باشد که تصمیمگیران این باشگاه و البته هواداران و منتقدان بازهم در مقابل نتایج ضعیفش درلیگ شانزدهم سکوت پیشه میکنند و فرصت و مجال را در اختیارش قرار میدهند سخت دراشتباه است. آن قرارداد 3 ساله هیچ تضمینی به ماندن نیست بخصوص اینکه میبینیم استقلال او با وجود صرف هزینههای چشمگیر عمیقا مایوس کننده است. منصوریان برای ماندن در استقلال یک واقعیت را هرگز نباید در درون خود انکار کند. اینکه استقلالش با این سبک و سیاق ممکن است به استقلال فیروز کریمی و حتی بدتر دچار شود. علی منصور باید دست بجنباند. ایضا بازیکنان و مشاوران او نیز همینطور. وقت تنگ است...

منصوریان یا همان داشعلی منصور استقلالیها در جایگاهی ایستاده که تمام انتقادها متوجه اوست. آقای سرمربی باید پاسخهای روشن و قانع کنندهای درباره چرایی نتایج ضعیف تیمش ارائه دهد. مشارالیه در نشست خبری پس از بازی با صنعت نفت آبادن اما هرگز پاسخهای محکمه پسندی درباره اینکه چرا تیمش بازی برده را با باخت تاخت زد و یا اینکه دلیل تعویض بهترین بازیکنانش چه بوده نداده است. سرمربی استقلال در حالی که خود اذعان داشت یعقوب کریمی خواستههایش را پس ازتغییرات پیدرپی هفتههای پیش در پست دفاع چپ برآورده کرد اما هرگز نگفت که چرا این بازیکن را دقیقه 70 از میدان بیرون برد؟! منصوریان میتوانست با مشاوره بهتر پاسخهایی ارائه کند که اندکی قانع کننده باشد و از ضرب انتقادها بکاهد اما گارد پنهانی که او در برابر خبرنگاران گرفته بود نشان میداد که چندان با نظرات پرسشگران موافق نیست و به لحاظ ذهنی آماده وارد نشست خبری نشده است. ازسویی منصوریان تصور میکند که تعطیلات پیشرو او را از مخمصه نجات خواهد داد در حالی که این تصور کاملا غلط است و سرمربی استقلال به جای تکیه بر روزهایی که روشن نیست چه فضایی را مقابلش قرار دهد میتوانست با یک عذرخواهی ساده از این مرحله حساس عبور کرده و یا با مثالهایی هواداران تیمش را به آینده امیدوار کند.
منصوریان برای ساختن استقلال باید ابتدا از خودش شروع کند. او باید پاسخ روشنی برای تعویض بهترین بازیکنانش در جریان بازی با تیمی که تازه از لیگ یک به لیگ برتر آمده بود بیابد. شاید لازم باشد که منصوریان نظری بیندازد به نیمکتش و تواناییهای همکارانش را نیز دوباره در ذهن مرورکند و به پاسخ این سوال برسد که آیا به راستی فردی همچون علی چینی و یا محمد خرمگاه در بزنگاههای لیگ و آن بازیهای حیاتی میتوانند نقش یک دستیار خوب را برایش بازی کنند؟ پیشتر منصوریان را به واسطه آغاز تغییر و تحولات در استقلال ستودیم اما او دیگر فرصتی برای خطا ندارد و باید هرچه زودتر نتیجه این تغییرات را به روشنی و در قالب یک بازی هماهنگ در استقلال نمایان کند. سرمربی استقلال اکنون در مهمترین دوران حرفهای خود قرار گرفته است و زمان به زودی مشخص خواهد کرد که او برای هواداران کم صبر و حوصله استقلال که 3 فصل پی درپی است هیچ جامی را به دست نیاوردهاند همان داش علی منصور باقی خواهد ماند و یا اینکه به مرور زمان به منصوریان تنزل جایگاه خواهد یافت. منصوریان شاید دلخوش به قرارداد 3 سالهاش با استقلال به حضوری طولانی مدت میاندیشد اما اگر باورش این باشد که تصمیمگیران این باشگاه و البته هواداران و منتقدان بازهم در مقابل نتایج ضعیفش درلیگ شانزدهم سکوت پیشه میکنند و فرصت و مجال را در اختیارش قرار میدهند سخت دراشتباه است. آن قرارداد 3 ساله هیچ تضمینی به ماندن نیست بخصوص اینکه میبینیم استقلال او با وجود صرف هزینههای چشمگیر عمیقا مایوس کننده است. منصوریان برای ماندن در استقلال یک واقعیت را هرگز نباید در درون خود انکار کند. اینکه استقلالش با این سبک و سیاق ممکن است به استقلال فیروز کریمی و حتی بدتر دچار شود. علی منصور باید دست بجنباند. ایضا بازیکنان و مشاوران او نیز همینطور. وقت تنگ است...
منبع: ایسنا
لینک کپی شد
آهن ملل
ارسال نظر