در واپسین روزهای سال 1401 بود که انتظار در مورد انتخاب سرمربی جدید تیم ملی بالاخره به اتمام رسید و امیر قلعه نویی بعد از 16 سال دوباره این سمت را از آن خود کرد. بعد از برگزاری اردویی کوتاه، تیم ملی ایران امروز در خانه پذیرای روسیه بوده و در شبی که تیم برتر میدان لقب گرفت، به تساوی 1-1 رضایت داد. دلایل متعددی بابت امیدواری نسبت به ادامه این روند وجود دارد و تیم ملی ایران اگر بدشانس و بی دقت نبود، می توانست در اولین شب بازگشت امیر قلعه نویی موفق به شکست روسیه شود.
یک- امیر قلعه نویی در اولین بازی از سعید عزت اللهی به عنوان هافبک دفاعی نزدیک به دروازه خودی بهره برده و امید نورافکن روی دست او و در میانه میدان بازی کرد. مهدی طارمی متمایل به وسط میدان و پشت سر شهریار مغانلو بازی کرد و محمد محبی و علی قلی زاده نیز دو وینگر تیم امیر قلعه نویی بودند. این سرمربی همیشه علاقمند به استفاده از سیستم 3-3-4 بوده و به نظر می رسد در تیم ملی نیز قصد تغییر ندارد. سیستمی که حداقل در بازی اول خوب بود و ما شاهد نمایشی امیدوارکننده و مثبت از ستاره های تیم ملی ایران در دیداری دشواری مقابل تیمی در اندازه های روسیه بودیم.
دو- پرس از بالا و نزدیک به دروازه روسیه، مهم ترین تغییر مورد نظر امیر قلعه نویی در اولین بازی روی نیمکت تیم ملی ایران بود. از همان استارت بازی توسط دروازه بان تیم ملی روسیه، شاهد آن بودیم که چه مهاجم نوک تیم ملی و چه وینگرهای حاضر در زمین، خودشان را به بازیکنان صاحب توپ و گزینه های پاس احتمالی نزدیک می کردند و در ادامه این ماموریت توسط بازیکنان میانه میدان انجام شد و این روند در تمام طول 90 دقیقه از سوی شاگردان قلعه نویی ادامه یافت.
سه- به نظر می رسید هر چه از زمان بازی سپری می شود، سرمربی جدید تیم ملی از مدافعان کناری خود یعنی رامین رضاییان و احسان حاج صفی می خواست که کمتر روی دروازه روسیه نفوذ کنند. یکی دو بار جا ماندن مدافعان کناری ما و خلق موفقعیت توسط بازیکنان حریف، خیلی سریع امیر قلعه نویی را به فکر تغییر سیستم انداخت و در واقع وظیفه خلق موقعیت به وینگرهای روی دست مدافعان کناری سپرده شد و بعد از آن بود که دیگر علیرضا بیرانوند کمتر به زحمت افتاد.
چهار- مهدی طارمی در سال های اخیر در پست های مختلفی در ترکیب تیم ملی به میدان رفته و در اغلب موارد خودش را با سیستم مورد نظر سرمربی وقت تیم وفق داده است. صرف نظر از چند موقعیت خوب گلزنی از دست رفته توسط این بازیکن که برای هر مهاجمی در فوتبال رخ می دهد، مهدی طارمی همچنان سرحال و آماده در ترکیب تیم ملی بازی کرده و تقریبا در تمامی صحنه های رخ داده در زمین روسیه حاضر بود. این نمایش حرفه ای می توانست با گلزنی در دقایق پایانی تکمیل شود که البته با بی دقتی و بدشانس مهدی طارمی این اتفاق رخ نداد.
پنج- سال های سال نیز که سپری شود، محال است به پاسخ این سوال برسیم که چرا کارلوس کی روش در جام جهانی نفر شماره 26 را به تورنمنت نبرد و ستاره های آماده ای مانند محمد محبی و امید نورافکن پشت خط ماندند. محمد محبی در اولین روز حضور امیر قلعه نویی روی نیمکت بسیار آماده و سرحال بوده و پنالتی منجر به تک گل تیم ملی ایران برابر روسیه را نیز با تیزهوشی از حریف ربود. قطعا این حسرت برای محمد محبی حتی در صورت تجربه جام جهانی نیز تا پایان عمر فراموش نخواهد شد.
شش- نیمکت تیم ملی اینقدر ستاره دارد که کار قلعه نویی برای ترکیب ثابت قطعا بسیار دشوار است. بازگشت سردار آزمون، علی جهانبخش و ... قطعا رقابت برای حضور در بین 11 بازیکن ابتدایی را بسیار سخت می کند. اما این قطعا شیرین ترین دردسر ممکن برای یک سرمربی است و تیم امیر قلعه نویی در اولین بازی تحت هدایت این سرمربی نشان داد که شاید روزهای شیرینی در انتظار فوتبال ایران باشد و طلسم ناکامی در آسیا بالاخره شکسته شود.
انتهای پیام/
