نظر انتحاری عضو هیات داوران جشنواره فجر درباره «قاتل و وحشی»

اعتماد نوشت: چهل و سومین جشنواره ملی فیلم فجر با تمام ضعف و قوت‌هایش به خاطره تبدیل شد و اتفاقات و حواشی آن به پایان رسید. دوره‌ای را پشت سر گذاشتیم که ذات حضور بعضی فیلم‌ها در جشنواره پرسش‌برانگیز بود. تعداد ۳۲ فیلم برای رقابت در کسب سیمرغ در بخش مسابقه کلافه‌کننده بود و منتفی شدن نمایش «قاتل وحشی» اعصاب اهالی رسانه و منتقدان را به هم ریخت، جشنواره‌ای که حواشی آن از متن بسیار زیادتر بود و هر روز موضوعی برای پرسش وجود داشت. 

با رضا درستکار یکی از اعضای هیات داوران این رویداد مهم و معتبر سینمایی گفت‌وگویی داشتیم و درباره همه حواشی این جشنواره از او سوال کردیم که ماحصل گفت‌وگوی یک‌ساعته ما پیش روی شماست. 

* بالاخره قاتل وحشی اکران می‌شود و روسیاهی برای آن‌هایی می‌ماند که تا به امروز فیلمساز و سینمای ایران را اذیت کرده‌اند که این فیلم اکران نشود. به قول خودشان حق‌الناس است. 

* شاهسواری برای اکران قاتل و وحشی خیلی تلاش کرد اما لحظه‌های آخر نگذاشتند.

*ما خوب می‌دانیم که فیلم‌هایی مثل غریزه، پیرپسر، قاتل وحشی و رکسانا که در دولت قبل دچار مشکل شدند و توقیف بودند و مسوولان در دوره قبل لاپوشانی کردند، آثاری به مراتب بهتر از محصولات ارایه شده بود. 

* همان روز ابتدا به آقای شاهسواری گفتم که من آدم ارگانی نیستم، ملاک فیلم‌ها برایم ارگان و نهاد نیست، اما او در جوابم گفت خیر، اصلا ملاک داوری‌ها ارگان و نهاد نیست.

* اگر فیلم پیرپسر در جشنواره بود در همه بخش‌ها لایق جایزه بود و من به حرف منتقدان احترام می‌گذاشتم. اما وقتی قریب به اتفاق فیلم‌ها کیفیت متوسط داشتند، وقتی فیلمی شاخص در جشنواره نداشتیم، وقتی سویه فیلم‌ها محافظه‌کارانه بود چاره‌ای هم جز این انتخاب‌ها نبود.

* این فیلم‌های کمدی که در جشنواره نمایش داده شد به نظرم ضعیف‌ترین فیلم‌های کمدی سینمای ایران در طول این سال‌ها بود. 

* موافقم که جوایز بین تمام شرکت‌کنندگان تقسیم شد اما قاطعانه می‌گویم که ۹۰ درصد رای من این افراد بودند. 

* بعضی فیلم‌های جشنواره جایزه اصلی‌شان را از زمان می‌گیرند.

* انسانیم و دچار انواع خطا؛ اما از رای‌هایی که دادیم پشیمان نیستیم.

* بهرام رادان قول مساعد برای حضور در میان داوران را داده بود حتی گفته بود کمتر فیلم ببینید تا به جمع شما ملحق شوم و با هم فیلم‌ها را ببینیم. اما سفر خارج و سر فیلمبرداری بود. 

* نیمی از فیلم‌های جشواره فضاهایی کهنه داشتند؛ نه تنها کمکی به جریان فزاینده سینما نمی‌کند که، اصلا به اکران عمومی در نمی‌آید.