کنتورسازی‌ برای ظهور را قطع کنید

محمد علی فیاض بخش - روزنامه اطلاعات: در مکتوب پیشین آوردیم که اعتقاد به جورافزایی در زمین، به خیال تعجیل ظهور، تقریباً اقرار هیچ‌کس نیست، گرچه در نیتشان چنین باشد؛ از بس بدیهی عقلی است؛…اما دو دیگر نکته آن بود که معتقدان به تعیین وقت ظهور و نشانه‌پنداران و آخرالزّمانی‌اندیشان در زمان ما کم نیستند و از اظهار آن هم ابایی ندارند.

نکته ی  اخیر، به جای آن که (به گمان طرفدارانش) امید آفریند، در طول زمان یأس می‌آورَد، چرا که واقعیت ظهور امری سربه‌مُهر است و لااقل تعیینش بر عهده‌  ی نشانه‌پنداران نیست.

تقریبا در تمام ادیان آسمانی و حتی زمینی، اعتقاد به منجی وجود داشته است. در برخی مذاهب، از جمله تشیّع، این عقیده در فردی مشخص، متعیّن است و در پاره‌ای دیگر از ادیان، به صورت کلّی و اجمال وعده‌ منجی در فردی که نام و نشانش آشکار و معیّن نیست آمده است و این دو عقیده، که هردو درون‌دینی هستند، با معارف ادیان مربوطه پشتیبانی می‌شوند. 

…و امّا در نگاه برون‌دینی، اصولاً مفهوم آخرالزّمان موضوعیّتی ندارد و این اصطلاح در کنار دیگر واژگانِ زاده ی‌  ذوق بشری باید شنیده شود و همین.

آموزشگران دینی، به خصوص کسانی که با نسل نوجوان و جوان سر و کار دارند، بهتر است به جای ذوق‌افزایی‌های خیالی و کنتورسازی‌های روزانه برای ظهور، شوق‌افزاییِ تکلیف در دوران غیبت و معرفت‌اندوزیِ زمانِ نامشخص ظهور را به کار گیرند و پیشاپیش نه مطامعی را برانگیزند و نه مطالباتی را وعده دهند؛ که پاره‌ای روایات شیعه حاکی از دعای خودِ منجی برای ظهورش است؛ یعنی زمانی در این میزان سربه‌مُهر و نامعلوم.