رقیب تازه جهانبخش و طارمی
قدوس وارث پیراهن بزرگ
سامان قدوس در اولین بازی اش برای تیم ملی ایران با شماره 14 در پست وینگر
به میدان رفت. او پیراهن خوش یمن تیم ملی ایران را به تن کرد که در چهار
جام جهانی قبلی بر تن بازیکنان موثر تیم ملی بوده است. در سال 1978 حسن
نظری، در سال 98 نادر محمدخانی و در دو جام جهانی 2006 و 2014 آندرانیک
تیموریان این لباس را پوشید. جالب است که این سه بازیکن در تمام سه بازی
تیم ملی در جام های جهانی بازی کرده اند. حالا سامان قدوس با این پیراهن
موثر کارش را با تیم ملی ایران آغاز کرد.
نمایش امیدوارکننده سامان
در اولین نمایش مهاجم جدید تیم ملی، او دچار نوعی سرگردانی و عدم هماهنگی
طبیعی با روش بازی و دیگر بازیکنان بود. البته که کیروش در این بازی تیمی
جدید و تقریبا ناهماهنگ را به میدان فرستاده بود و شاید اگر قدوس به ترکیب
تیمی که در بازی های رسمی به میدان می رفت، اضافه می شد خیلی راحت تر می
توانست با روش بازی و تاکتیک های تیمی هماهنگ شود؛ اما با این وجود او حتی
در این شرایط نشان داد بازیکنی با سطح توانایی مناسب است و می تواند در
بازی های بین المللی مهم تیم ملی مهره ای تاثیر گذار باشد.
امضا پای گل
سامان قدوس در ابتدای بازی در پست وینگر راست بازی کرد و شاید همین باعث
شده بود که سمت راست تیم ملی عملکرد بهتری از سمت چپ داشته باشد. او در
بخش هجومی تیم ملی در بازی برابر توگو تنها بازیکنی بود که توانایی نفوذ و
بازی ترکیبی در سمت راست را داشت و بیشتر حملات موثر تیم ملی نیز در نیمه
اول از همین سمت رقم خورد. البته که او مثل دو مهاجم دیگر تیم ملی سیال و
در حرکت بازی می کرد و با جابه جایی سعی داشت در نقاط مختلف زمین حضور
داشته باشد. در نیمه دوم اما مهاجم شماره 14 و جدید تیم ملی نوع و سبک بازی
اش را در تیم ملی ثبت کرد. او با سرعت و تکنیک بالا از سمت به مرکز زمین
زد، با یکی دو حرکت بدن خودش را پشت محوطه جریمه رساند و از همانجا با یک
شوت محکم توپ را به سمت دروازه شلیک کرد. دروازه بان توگو توپ را دفع و توپ
برگشتی را کریم انصاریفرد تبدیل به گل کرد. برای این که بدانیم این گل
چقدر تحت تاثیر سبک و توانایی های بازی قدوس است کافی است به فیلم گل های
این بازیکن در فصل اخیر رقابت های فوتبال باشگاهی نگاه کنیم. او با سرعت،
توان بدنی، تکنیک و قدرت شوتزنی بالایش گل های زیبا و مهمی را از پشت محوطه
جریمه و بعد از حرکت پا به توپ از میانه های زمین به ثمر رسانده است. گل
اول تیم ایران در برابر توگو نیز از آن گل هایی بود که امضای سامان قدوس را
می توان پای آن دید.
همانی که کی روش می خواهد
سبک بازی سامان قدوس انگار همانی است که کارلوس کی روش می خواهد. همه می
دانند روش بازی تیم ملی بر اساس دفاع و ضدحمله است و آنچه مشخص است اینکه
در جام جهانی و رقابت با تیم های بزرگ این روش به شکل تام اجرا خواهد شد.
به همین دلیل است که سرمربی تیم ملی همواره بازیکنانی را انتخاب می کند که
در دو بخش تدافعی و تهاجمی کارکرد متعادلی داشته باشد. عدم حضور بازیکنانی
مثل سروش رفیعی و یا محسن مسلمان در تیم ملی نیز می تواند ریشه در همین
تفکر کیروش داشته باشد که بازیکنانی را می خواهد که با قدرت بدنی بالا
بتوانند در زمان دفاع و البته ضد حملات نقش ایفا کنند. سامان قدوس همان
بازیکن است. بازیکنی با سرعت بالا و توان بدنی و تکنیک مناسب که نه تنها در
ضدحملات می تواند نقش ویرانگر را برای حریفان بازی کند در عین حال می
تواند در ساختار تدافعی تیم نیز جایگاه ویژه ای داشته باشد. او در بازی
برابر توگو که یک بازی دوستانه بود و تیم ایران نسبت به حریفش برتری داشت
تقریبا در تمامی حملات حریف، ضربات ایستگاهی و کرنر ها در زمین خودی و
مقابل دروازه حضور داشت. او توانایی این را دارد که بازی را از همان نقطه
آغاز و با سرعت بالایش خودش را به محوطه جریمه حریفان نزدیک کند.
رویای حضور در ترکیب اصلی
با اضافه شدن بازیکنان اصلی به ترکیب تیم ملی و حضور قدوس می توان گفت ضریب
بازی سرعتی و قدرتی تیم ایران افزایش پیدا خواهد کرد. میلاد محمدی، علیرضا
جهانبخش، سردار آزمون، مهدی طارمی، رامین رضاییان، مهدی ترابی و...
بازیکنانی با سرعت و تکنیک و قدرت بدنی بالا هستند که با اضافه شدن قدوس
انگار این پازل در خط حمله نیز کامل خواهد شد.