عبدالرحمن شاه‌حسینی به نحوه صدور حکم یک جلسه محرومیت سرور جبارف انتقاد کرد و این ایراد را گرفت که استفاده از حکم دستور موقت درباره تخلفی که بازیکن ازبکستانی استقلال انجام داد کاملاً بی‌ربط بوده است.
او با ذکر یکی، دو نمونه مشابه بیشتر این بحث را باز کرد که متن آن در ادامه می‌‌آید.
* صدور حکم دستور موقت در پرونده جبارف به جا و الزامی بود یا...؟
...دستور موقت در آیین دادرسی مدنی در دادگستری ایران سابقه‌ای 70، 80 ساله دارد و قانونگذار پیش‌بینی چنین حکمی را کرده است مبنی بر اینکه اگر در اطاله رسیدگی باعث شود شاکی یا خواهان ضررهای غیر قابل جبرانی ببینند با یک دستور موقت فرد یا افراد، تحت نظر یا بازداشت باشند.
* در پرونده استقلال و جبارف هم ممکن بود کسی تا این حد ضرر کند؟
اصلاً آوردن این بحث در فوتبال به هیچ عنوان جایگاه حقوقی ندارد. شاید بتوان در دعاوی مالی به وجهه کاربردی آن پرداخت ولی در سایر موارد همه چیز فوتبال مشخص است و گریز زدن به این ماده قانونی این اجازه را به ما داده که از آن سوء استفاده کنیم. وقتی تخلفی در حین بازی رخ می‌دهد می‌توان به پیوست سوابق فرد خاطی و با بازبینی فیلم، همه چیز را متوجه شد و در نهایت حکم را صادر کرد.
* کاش نمونه مشابهی بود...
...اتفاقاً عین این اتفاق در دوران حضور بنده در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال رخ داد. بازی استقلال و سپاهان در اصفهان در حال برگزاری بود، بنده در تهران و از طریق تلویزیون در خود فدراسیون نشسته بودم و بازی را می‌دیدم که حسین کاظمی در همان نقطه‌ای که جپاروف مرتکب خطا شد روی کمر بازیکن سپاهان رفت و من بلافاصله حکم یک جلسه محرومیت به دلیل بازی خطرناک را برای این بازیکن صادر کردم. استقلالی‌ها هنوز در فرودگاه اصفهان بودند که این حکم را دریافت کردند و باعث تعجب‌شان شد.
* اما این بار مسئولان کمیته انضباطی گفته بودند فرصت می‌خواستند تا این موضوع را به دقت بررسی کنند؟
مگر جنایت رخ داده بود؟ بازیکن رفته روی کمر حریف و همه چیز مشخص است. بازی خطرناک در فوتبال مگر چه حکمی دارد؟ مگر بازی در تاریکی برگزار می‌شد که نیاز به فیلم دوربین‌های مداربسته باشد؟ گاهی در برخی پرونده‌ها لازم است بررسی صورت بگیرد مانند کور شدن سرباز احمدی که من شخصاً 12 روز کار و زندگی‌ام را روی آن پرونده گذاشتم تا با بازبینی چندین فیلم و شنیدن اظهارات چندین نفر از متهمان اصلی رأی را صادر کنم ولی در این مورد مشخص که نیازی به این کارها نبود! چه تحقیقی؟
* پس ماجرا چه بود؟
آقایان در حکم اولیه آمدند محرومیت 30 روزه تا اطلاع ثانوی را دادند و بعد که دیدند جامعه حقوقدانان منصف، به این موضوع ایراد گرفتند عقب‌نشینی کردند و حرفشان را تغییر دادند. اصلاً مگر در حد فاصل اعلام رأی تا احضار به کمیته انضباطی، استقلال مسابقه‌ای داشت که حکم دستور موقت صادر کردند؟ جمعه رأی اعلام شد و دوشنبه هم جپاروف به کمیته رفت! استقلال که جمعه این هفته بازی دارد! اینها همه توجیه برای حکمی است که اعلام شده بود.
* این طرز صدور حکم روی بازیکن تأثیر منفی نمی‌گذارد؟
قطعاً می‌گذارد. اینکه در سایت فدراسیون اعلام می‌شود بازیکن 30 روز محروم از همراهی تیمش است روی روحیه‌‌اش تأثیر بدی می‌گذارد و برنامه‌های کادر فنی بر هم می‌ریزد. وقتی یک نفر را به عنوان حقوقدان(!) در کاری قرار می‌دهند برای جلوگیری از همین آسیب‌های اجتماعی یک حکم غلط است که مبادا تبعات بدی داشته باشد. می‌دانید این احکام چه موجی از بدگمانی علیه فدراسیون فوتبال به راه می‌اندازد؟ حداقل بین طرفداران استقلال! البته من ایراد اصلی را به مدیریت فدراسیون می‌گیرم نه کمیته انضباطی، چون این افراد که به خواست خودشان در این کمیته مشغول به کار نشده‌اند.
* اگر شما رئیس کمیته انضباطی بودید چقدر جپاروف را محروم می‌کردید؟
من هم یک جلسه محرومیت را برایش در نظر می‌گرفتم ولی رأی را بلافاصله اعلام می‌کردم و نمی‌گذاشتم بیش از آنچه او باید تنبیه شود ضربه روحی روانی بخورد و تیم و باشگاهش درگیر مسائل بی‌دلیل شوند.
