چرا رئالمادرید دلتنگ رونالدو نخواهد شد؟
در اوج رقابتهای جام جهانی یک خبر مهم فوتبال دنیا را شوکه کرد؛ انتقال کریستیانو رونالدو از رئالمادرید به یوونتوس با مبلغ ۱۰۵ میلیون یورو. هواداران متعصب رئالمادرید بابت این اتفاق، ناراحت و عصبانی بودند، اما مقامات مادریدی اعتقاد دارند باشگاه رئالمادرید به مراتب بزرگتر از ستاره پرتغالی است.
بله، رئالمادرید به بازیکنی که ۴۵۱ گل در ۴۳۸ بازی و طی ۹ فصل به ثمر رسانده، اجازه داده برود. ستارهای که طی مدت حضورش در پایتخت اسپانیا چهار بار توپ طلای بهترین بازیکن سال دنیا را کسب کرد و چهار قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، دو قهرمانی در لیگ و دو قهرمانی در جامحذفی را نیز به ویترین افتخاراتش اضافه کرد.
با این وجود، جدایی او از رئالمادرید نمیتواند به معنی پایان دنیا برای تیم قهرمان اروپا باشد و مجموعهای اتفاقات در سالهای اخیر وجود داشته که درستی این موضوع، که رئال میتواند به موفقیتهایش ادامه دهد، را نشان میدهند: گل زدن مهمترین هدف در فوتبال است، این کاملاً واضح است و البته برای کریستیانو این مورد همیشه یک اولویت بوده. رئالمادرید حالا با رفتن رونالدو، انگار پنجاه گل در هر فصل را از دست داده، اما اینجا صحبت از مهاجم نوک رئالمادرید است، نه فقط کریستیانو رونالدو.
مشکل گلزنی؟
کریم بنزما در فصلی که گذشت با عملکرد ضعیفی که داشت شاید یک استثنا باشد، اما نگاهی به ۱۰ یا ۱۵ سال اخیر این سؤال را به وجود میآورد که آیا فصلی بوده که رئالمادرید در آن بابت گل زدن مشکل داشته باشد؟
رونالدوی برزیلی رفت، فان نیستلروی آمد. مهاجم هلندی رئال را ترک کرد و ایگواین ظاهر شد. او از سانتیاگو برنابئو رفت و بنزما کاری کرد که همه خیلی زود مهاجم آرژانتینی را فراموش کنند. همین سالی که گذشت با وجودی که رونالدو و بنزما هیچکدام در اوج نبودند، اما مادرید باز هم فصل را با ۹۴ گل زده به پایان رساند و در لیگ قهرمانان هم فقط لیورپول بود که بیشتر از این تیم گل زد. آیا واقعاً رئال پنجاه گل در فصل را از دست میدهد؟
فراموش میشوند
کاملاً واضح است رفتن ستاره پرتغالی یک جای خالی مهم از نظر ورزشی در تیم ایجاد خواهد کرد، اما اگر فقط یک ویژگی در مورد سفیدهای مادریدی در سالهای اخیر به چشم آمده باشد، این است که آنها این توانایی را دارند که بابت بازیکنان جدا شده از تیم، حسرت نخورند و آنها را خیلی زود فراموش کنند.
سال ۲۰۱۳ خیلیها بابت جدایی ایگواین و اوزیل که دو ستاره تأثیرگذار در تیم مورینیو بودند، نگران و ناراحت شدند. همان فصل حسرت طولانی رئال برای کسب لادسیما (دهمین قهرمان اروپا) به سر آمد.
دو سال بعد، ایکر کاسیاس باشگاهی را که همه عمر در آن بازی کرده بود را ترک کرد (و البته در این بین دیماریا هم از تیم جدا شد) و باشگاه رئال باز هم به مسیر خود ادامه داد و قهرمانیهای یازدهم و دوازدهم در اروپا را نیز به دست آورد.
خامس رودریگس آخرین نمونه بود که با جدایی او هم دوازدهمین قهرمانی رئال در اروپا دچار هیچ اختلالی نشد.
بالاتر از فرد
با وجودی که جدایی رونالدو شاید قابل مقایسه با قبلیها نباشد و از نظر احساسی نیز متفاوت باشد، اما باشگاه رئالمادرید نشان داده همیشه بالاتر از افراد است.
در نهایت، در مورد تأثیر رسانهای این انتقال نیز میتوان نوشت. شاید بابت از دست رفتن چند اسپانسر باشگاه دچار ضرر شود، اما فراموش نکنید چه کسی سکان هدایت رئالمادرید را در دست دارد: فلورنتینو پرس. یک هفته بعد از اینکه او به عنوان رئیس باشگاه در سال ۲۰۰۹ انتخاب شد، بدون معطلی کاکا و رونالدو را به تیم آورد.
در زمینه مدیریتی و کارفرمایی، او مثل یک معلم و استاد است و شک نداشته باشید کسی را به تیم خواهد آورد که از نظر اقتصادی دوباره سودآوری باشگاه به بالاترین حد برسد. فعلاً سه گزینه از این بابت وجود دارد؛ نیمار، امباپه و ادن آزار. حتی اگر باشگاه هرگونه مذاکره با نیمار را تکذیب کند، اما باید منتظر خبرهای جذاب بمانید.