پورشه 6 میلیاردی، احمدی نژاد و قهرمانی که هنوز عادتی ویرانگر دارد

وانانیوز| وانانیوز- حمید سوریان در راه صعود به المپیک ناکام ماند و شاید یکی از بدترین ادوار ورزشی اش را تجربه کرد. هجمه شدید به قهرمانی که حالا بسیاری می گویند بهتر است خداحافظی کند. می گویند او برای کشتی تمرکز ندارد. می گویند پول آنچنانی زیر زبانش مزه کرده و دیگر با تمام وجود روی تشک نمی رود. او که حتی مسئولان عالیرتبه ورزش کشورهم نه خیلی امیدی به موفقیتش دارند و نه خیلی با سبک و سیاق زندگی اش حال می کنند،حالا تنها تر از همیشه مانده و باید خود را از این بند و فشار رها کند. همین چند وقت پیش بود که محمد بنا در تمرین نشانش می داد و می گفت:«کشتی گیر بالای 27 سال را باید تورنمنت به تورنمنت آماده اش کنی. بدن را ببین. حرف ندارد. در وزنش کسی حریفش نیست اما باید ببینیم خودش از حصار خودش خلاص می شود؟ 20 برابر وزنی که دارد ، فشار عصبی رویش ریخته. این یکی دو سال با این همه حاشیه ، ترسی به وجودش رفته که باید آن را اول دور بریزد. من مجبور شدم درباره ماجرای مجوز ماشین ها توضیح بدهم تا شاید کمی از این فشار کم شود.»

حمید اما در همان اولین حضور بین المللی ، باز اسیر مشکلات هنی اش شد. مثل مسابقات جهانی 2015 و مسابقاتی که پیشتر برایش به لهستان رفته بود. او مدامبه خودش می بازد و هر باخت ، فضای مجازی را پر می کند از انتقادها و اتهام ها. ماجرای پورشه هایی که به نامش به کشور وارد شدند ،انگار تا ابد قرار نیست بزرگترین سرمایه کشتی ایران را رها کند. او هم مثل خیلی از آنهایی که در این کشور سعی کردند از فرصتی که دارند استفاده کنند، استفاده کرده و البته اسیر یک بازی تبلیغاتی از سوی دولت قبل هم شده است. خودش این بار رسما اعتراف کرد که نمی دانسته قرار است چه اتفاقی بیفتد. اینکه برایش دیداری با رئیس جمهور احمدی نژاد ترتیب داده بودند تا از او تجلیل شود اما نمی دانسته مرحوم کردان ، ماجرای تقدیم مدال ها را پیش می کشد و ماجرا اینچنین در بوق و کرنا می پیچد. اما مگر او تنها کسی بوده که برای قهرمانی هایش یک یا 2 یا حتی 3 مجوز خودوروی ویژه گرفته . فلان ستاره معروف فوتبال تیم آبی برای بازی کردن در بازی دوستانه فوتبال ، همراه رئیس جمهور بولیوی با چند فوتبالیست قرمز و آبی دیگر ، بدون اینکه افتخار مشخصی کسب کرده باشند از این بند موجود در مصوبات دولت قبل استفاده کردند اما حالا فقط سوریان سیبل شده است. اوست که تنها دشنام های همه آن روزها را می خورد.

از یاد نبریم حمید سوریان تا همین امروز پر افتخارترین مدال آور کشتی ایران است. حتی بالاتر از عبدالله موحد. او البته پر است از اشتباه و رفتارش در چارچوب ورزش شاید توجیهی نداشته باشد اما قمارش برای زندگی بهتر و پر پول تر شاید آن روز جواب داده و بخشی از این هجمه ها هم بی شک قابل توجیهند اماحذف او قبل از المپیک چه عایدی برای ورزش مان دارد؟ پرسش این است.

او با این روحیه داغون و این شرایط سخت ، در وزنی که نمی توانیم این قدر سریع برایش المپیکی دیگری بتراشیم ، حتی شانس گرفتن جامی حلبی هم نیست. شاید همه باید کمی مدارا کنند و حمید با محمد بنا باید سعی کنند برای گذشتن از این آتش. برای دوباره محبوب شدن. مسیری سخت که در قزاقستان سوریان نه برای شکست برابر حریق ژاپنی که برای ادامه ندادن رقابت ، باز در انجامش ناکام ماند. او هنوز این عادت بد یا اول بودن یا هیچ بودنش را کنار نگذاشته. اخلاق بدی که هر بار زمینش می زند اما انگار در عبرتی برایش نمی شود.