مقصر اصلی فاجعه در اهواز؛ پرسپولیس، داماش یا فتاحی؟!
در شبی که همۀ مخاطبین فوتبال ایران خود را مهیای مواجهه با دبل برانکو در فصل 97/98 کرده بودند، کمتر کسی فکرش را می‌کرد که آخرین نبرد فصل تازه پایان یافته، برایشان تبدیل به یک فیلم سینمایی کمدی سیاه شود! جایی که به شعور میلیون‌ها ببیندۀ تلویزیونی توهین شد، برخوردی زشت و زننده با بیش از 40 هزار تماشاگر صورت گرفت و آبروی فوتبال ایران به پشیزی فروخته شد!
فلسفۀ استادیوم رفتن در اهواز و استان خوزستان، با توجه به وضعیت بسیار طاقت‌فرسای جوی، با سایر نقاط ایران متفاوت و عشق به فوتبال در مواجهه با حضور باشگاه‌های بزرگ ایران، در آنها موج می‌زند؛ به طرزی که در آتش سوزان گرمای بالای 50 درجه، وقتی قرار است بازی یکی از دو تیم سرخآبی‌های پایتخت برگزار شود، آنها استادیوم را ساعت‌ها پیش از برگزاری بازی تکمیل ظرفیت می‌کنند! چرا که سکوها محدود و تقاضا برای تماشای بازی بسیار بالا می‌باشد و این در حالی است که آنها سال‌هاست که با بدترین و وحشتناک‌ترین امکانات، حتی بدون آب آشامیدنی، در استادیوم‌هایی نظیر تختی و جهان آرا و غدیر و و حالا فولاد آرنا، به استادیوم می‌روند! پس همگی می‌دانستیم که در اهواز هیچ بلیتی بر روی زمین نخواهد ماند!
برخلاف آن‌چیزی که همگان از آن یک داستان جنایی ساخته‌اند، ماجرا بسیار ساده و واضح است! ساعت‌ها پیش از آنکه باشگاه داماش گیلان به یادش بیاید میهمان‌هایش از استان گیلان به اهواز رسیده‌اند، ورزشگاه جای سوزن انداختن را به خود نمی‌دید و تمام ظرفیت آن به دست سرخ‌ها، آن هم پیش چشم مسئولین این باشگاه پر شده بود و آنها در راس ساعت 17، یعنی 4 ساعت مانده به زمان برگزاری این دیدار به خوبی می‌دانستند که برای حضور هوادارانشان به ورزشگاه هیچ سکوی خالی وجود ندارد! پس در این‌جا ادعاهای باشگاه داماش مبنی بر ادای احترام به هوادار، کاملاً بی‌مفهوم می‌شود و این ماجرا رنگ و بویی دیگر را به خود می‌گیرد!
کسی نمی‌تواند منکر آن شود که می‌بایست طبق قوانین هواداران داماش گیلان در استادیوم فولاد‌آرنا، بر روی سکوهای از پیش منظور شدۀ خود بنشینند و از حداقل حق ممکن مبنی بر 1 درصد ظرفیت استادیوم بهره‌مند شوند، اما همین باشگاه داماش که خود مدعی قانون و احترام است، در این راستا چه کرد؟! آیا هواداری که قصد وارد شدن به استادیوم دارد مشکل کار است یا سازمان لیگی که در فاصلۀ 2 ساعت مانده به برگزاری این دیدار درهای استادیوم را می‌گشاید و در اتفاقی کم‌سابقه تمام سکوها اشغال می‌شود؟ یا شاید هم باشگاه پرسپولیس که از سوی وزارت ورزش با همراهی سیاهی لشگر هوادارانش راهی ورزشگاه شده بود!
باشگاه داماش به خوبی می‌دانست که در این دیدار جایگاه‌ها در اختیار پرسپولیس قرار خواهد گرفت، چرا که پرسپولیس محبوبیتی مثال زدنی نزد هواداران فوتبال ایران دارد، حتی سازمان لیگ نیز این ماجرا را می‌دانست و همۀ ما نیز به این اتفاق اشراف کامل داشتیم! اما چه شد که به یکباره 300 هوادار از غبار جاده‌ها رسیدند؟! همۀ آنها هوادار داماش گیلان بودند؟ یا تعدادی از آنها در قامت هواداران داماش ظاهر شده و از رقبای پرسپولیس بودند؟! به ویدیوهایی که در فضای مجازی به عنوان هواداران داماش از آنها منتشر شده دقت کنید! بسیاری از آنها لهجۀ محلی خوزستان را دارند، آیا آنها از گیلان به اهواز رسیده بودند یا برای ابراز مخالفت با پرسپولیس خود را به ورزشگاه رسانده بودند؟!
مقصر اصلی این ماجرا را در جایی می‌توانید بیابید که صدای فریادها بیشتر است! سهم‌ها در رقم خوردن این فاجعه برابر است! سازمان لیگ مقصر است، اما نه به این شدتی که به طور احساسی از آن انتقاد می‌شود، چرا که آنها با لجاجت داماش نقششان در این اتفاق صدچندان شد، داماش گیلان شاید امیدوار بود که بتواند با وارد کردن شوک به این بازی و به بازی وارد کردن هواداران، ورق را به سوی خود بازگرداند و بر دوش سازمان لیگ تمام بار را بگذارد، اما این راه هرگز نمی‌توانست پاسخی دست داشته باشد! چرا که ماجرای شب گذشتۀ فینال جام حذفی فقط مربوط به آنها و 300 هوادار داماشی نبود! ماجرا مربوط به حداقل 40 میلیون نفر بود!
