در آمدن و رفتن برانکو در باشگاه پرسپولیس، وجه تشابهی بسیار جالب وجود دارد؛ در هر دو اتفاق، پرسپولیس متوجه شوکی جدی شد و ناباوری بخش مهمی از احساسات هواداران را ترتیب داده بود تا فضایی احساسی بر سیل سرخ‌های تهران حاکم شود؛ ورودی بسیار شیرین و پرهیجان و جدایی بسیار دردناک و تلخ! شاید برانکو به حفظ تعادل معتقد نبود و تفکراتش نیز همانند فسلفۀ فوتبالی‌اش یا بسیار تهاجمی یا بسیار تدافعی بود! مشخصاً ایوانکوویچ با میانه‌روی چندان رابطۀ خوب و خوشی نداشت و بر همین اساس برخورد او نیز با مسائل بسیار هیجانی و احساسی بود، یا بسیار زیبا یا بسیار زشت!
بدبین‌ترین هوادار پرسپولیس حتی فکرش را هم نمی‌کرد که برانکو خودخواسته و بدین شرحی که صورت پذیرفته، تصمیم به ترک سرخ‌های تهران بگیرد، هیچ منطقی نمی‌توانست دلایلی محکم را از آیندۀ بدون برانکو حداقل برای یکسال آینده مطرح کند، اما مشکل این ماجرا دقیقاً در همان جایی شکل گرفت که تضاد فکری پروفسور با سرخ‌ها اوج گرفت و این دیدگاه در لایه‌های قهرمانی جذاب پرسپولیسی‌ها نفوذ کرد تا روزهای پایانی برانکو در اردوس سرخ‌ها، به دور از زاویۀ دید مخاطبین آنها قرار بگیرد.
مشخصاً جدایی برانکو از پرسپولیس، حقی طبیعی بود که همچون تمامی اعضای سرخ‌ها داشت! اما اینکه او چگونه آن را عملی خواهد کرد، جای بحث دارد و مایۀ همین سوءتفاهم بزرگی شده است که امروز میان مدیران پراشتباه پرسپولیس و هواداران رقم خورده است؛ غافلگیری بزرگی که برانکو به پرسپولیسی‌ها تحمیل کرد، موجب آن شد تا گل به‌خودی بزرگی وارد دروازۀ این باشگاه شود و مواضع تند و تلخی سرخ‌ها، علیه یکدیگر ایجاد کنند که این برهم‌ریختگی، شدیداً باشگاه را در خطر فروپاشی ترسناکی قرار داد، تا همه به دنبال تسویه حساب با یکدیگر باشند.
امروز پرسپولیس تحت تاثیر اتفاقاتی است که کسی برای آن کوچک‌ترین حدس و گمانی را هم نمی‌توانست داشته باشد و برانکو به عنوان مسئول این هیاهوها، به عنوان کسی که از آیندۀ باشگاه مطلع بود، باید در برابر هواداران معترض پرسپولیس پاسخگو باشد؛ چرا که او حقیقتی بزرگ را از پایان خود در تهران، برای ماه‌ها نزد هواداران پنهان کرد و مهره‌های این بازی باخت - باخت را به گونه‌ای چید، که خود، پاک و مبرا از هرگونه اتهام و نقد باشد!
