همه اتفاقاتی که جام را از دست پرسپولیس انداخت

اطمينان از برد
شايد اين موضوع يكي از مهم‌ترين دلايل نايب‌قهرماني پرسپوليس باشد. پيش از بازي، تك‌تك بازيكنان و اعضاي تيم طوري رفتار مي‌كردند كه انگار به صورت قطعي از قهرماني تيم‌شان مطمئن هستند. جدا از مصاحبه‌هاي عجيبي كه صورت گرفت، بازيكنان پرسپوليس در مواجهه با دوستان خود نيز فقط صحبت از قهرماني مي‌كردند و اين موضوع كمي متفاوت از رفتار حرفه‌اي است به خصوص كه پرسپوليسي‌ها براي قهرمان شدن جدا از نتيجه بازي استقلال خوزستان - ذوب‌آهن، بايد حداقل با حساب 3 بر صفر راه‌آهن يزدان را شكست مي‌دادند و از كسب چنين برد پرگلي كاملاً مطمئن بودند.

استرس برانكو
اين موضوع را همه بازيكنان تيم اذعان مي‌كنند. از صبح روز دوشنبه كه بازيكنان پرسپوليس براي ريكاوري به زمين درفشي‌فر رفتند تا عصر روز جمعه كه قرار بود بازي انجام شود، استرس در چهره برانكو هويدا بود. اين استرس باعث مي‌شد برانكو گاهي از كوره دررفته و رفتارهاي بعضاً عجيبي بروز مي‌داد. استرس او به خنده‌هاي عصبي و عصبانيت لحظه‌اي بدل شد و بازيكنان با درك اين شرايط، با تمركز بيشتري تمرين مي‌كردند تا مبادا دغدغه‌هاي سرمربي را بيشتر كنند. اين استرس در نهايت كار دست پرسپوليس داد.

ماجراي گلرها
اين داستان را در شماره قبلي روزنامه به صورت كامل توضيح داديم. تا ظهر بازي نيز مشخص نبود از بين سوشا مكاني و الكساندر لوبانف، كدام‌يك درون دروازه مي‌ايستد. برانكو به هيچ‌كدام از اين دو گلر اطمينان نداشت و در نهايت تصميمش را گرفت تا لوبانف را بازي بدهد. ماجراي گلرها، يك گل به خودي ديگر درون دروازه پرسپوليس بود كه توسط برانكو رقم خورد.

شوك به تيم
سرخپوشان دستور داشتند در 10 دقيقه ابتدايي بازي، به صورت كامل صاحب توپ و ميدان باشند و حملات‌شان قرار بود از سمت راست، جايي كه رامين رضاييان از پشت و فرشاد احمدزاده از كانال اضافه مي‌شد، پي‌ريزي شود و سپس با ارسال‌هاي زياد، به فكر گلزني باشند اما وقتي وارد زمين شدند، شوكه شدند. اين راه‌آهن يزدان بود كه در همان دقايق ابتدايي توپ و زمين را در اختيار گرفت و برخلاف انتظار سرمربي پرسپوليس، به سمت دروازه سرخپوشان حركت كرد. اين اتفاق، تعجب بازيكنان را در پي داشت و به نوعي تمركزشان را به هم ريخت. در آن دقايق، استرس قهرماني از يك سو و بازي مقابل چشم بيش از 100 هزار نفر از طرف ديگر، بازيكنان را آزار مي‌داد. همين اتفاق باعث شد پرسپوليس تا اواخر نيمه اول نتواند به خوبي تمركز خود را به بازي اختصاص بدهد.

تركيب شگفت‌انگيز
در روز بازي با نفت تهران كه پرسپوليس با حساب 2 بر صفر بازنده شد، يك موضوع ساده وجود داشت؛ اينكه در مقابل تيم‌هاي متراكم در خط دفاع، برخي بازيكنان سرعتي پرسپوليس كه نياز به فضا دارند، نمي‌توانند عملكرد جالبي داشته باشند و به جاي آنها بايد از بازيكنان تكنيكي با قدرت برتري در مصاف‌هاي يك به يك استفاده مي‌شد. راه‌آهن يزدان دقيقاً شكل بازي نفت را تقليد كرد و توانست با از بين بردن فضاها، دو مهاجم پرسپوليس را كاملاً بيكار كند. در اين شرايط به نظر مي‌رسيد برانكو زودتر به احمد نوراللهي بازي بدهد ولي نوراللهي تا دقيقه 78 روي نيمكت بود. وقتي به زمين آمد، توانست گل دوم را به ثمر برساند و با چند پاس ديگر، تيم پرسپوليس را بالا نگه دارد. استرس، تمركز برانكو را نيز در آن شرايط گرفته بود تا تعويض‌هايش را با تأخير انجام دهد. اين اتفاق، يكي ديگر از دلايل ناكامي سرخپوشان به شمار مي‌رفت.

شادي بي‌موقع
مسئله بعدي، شادي گل بي‌موقع هواداران پرسپوليس بود. برانكو دو روز قبل از بازي با راه‌آهن يزدان به بازيكنانش هشدار داده بود رفتار حرفه‌اي داشته باشند و اصلاً به بازي‌هاي ديگر به خصوص ديدار استقلال خوزستان - ذوب‌آهن و البته صباي قم - استقلال فكر نكنند. بعد از رسانه‌اي شدن خواسته برانكو، رسانه‌هاي نزديك به باشگاه از هواداراني كه قرار است به ورزشگاه آزادي بروند، درخواست كردند نسبت به اتفاقات ساير بازي‌ها، كاملاً بي‌تفاوت باشند اما در دقيقه 28 بازي‌هاي همزمان، صباي قم توانست دروازه استقلال را باز كند كه در اين لحظه هواداران پرسپوليس شروع كردند به شادي و تمركز بازيكنان به نوعي به هم ريخت. يكي از بازيكنان پرسپوليس به ما گفت: «در آن لحظه فكر كرديم ذوب‌آهن توانسته دروازه استقلال خوزستان را باز كند و به همين خاطر از شدت خوشحالي بازي را رها كرديم چون اگر ذوب‌آهن گل مي‌زد، ما حتي با يك مساوي هم قهرمان مي‌شديم.» آن شادي گل بي‌موقع كه توسط بوقچي‌هاي پرسپوليس مديريت مي‌شد، باعث افت بازي پرسپوليس بود. بازيكنان در پايان نيمه اول و در رختكن متوجه ماجرا شدند، آن هم در حالي كه استقلالي‌ها گل خورده را نيز جبران كرده بودند!

آمار اشتباه
در اواسط نيمه دوم استقلال خوزستان توانست دو بار دروازه ذوب‌آهن را باز كند و در اين شرايط، پرسپوليس حداقل به 4 گل زده احتياج داشت. اين موضوع را نيمكت‌نشينان پرسپوليس متوجه شده بودند اما در يك اقدام نه‌چندان صحيح، از اعلام نتيجه آن بازي به تيم اجتناب كردند كه اگر اين اتفاق رخ مي‌داد، بازيكنان براي زدن گل‌هاي بيشتر، با هيجان و شور بالاتري به كار ادامه مي‌دادند. اوضاع تا جايي پيش رفت كه وقتي رامين رضاييان پنالتي خود را به گل تبديل كرد چون فكرش را نمي‌كرد تيم اهوازي با چنين نتيجه‌اي از حريفش جلو افتاده باشد، شادي گل معروف رونالدويي را انجام داد. بعد از بازي، پرسپوليسي‌ها مي‌گفتند كاش موضوع گل‌هاي استقلال خوزستان را زودتر به تيم انتقال مي‌داديم. هرچه بود، ليگ پانزدهم تمام شد و پرسپوليس به قهرماني نرسيد.