سـفری بـه آیـنده رامـین رضـاییان!

وانانیوز| در طول چند سال گذشته یك اتفاق عجیب به طور مشترك برای چند بازیكن پرسپولیس رخ داده است. آنها سرخپوش شده‌اند، در این تیم خوش درخشیده‌اند، به میل خودشان ساز جدایی كوك كرده‌اند و بعد به سرعت نور پشیمان شده‌اند! اینكه چرا چنین اتفاقی رخ می‌دهد چندان روشن نیست، اما به نظر می‌رسد این گروه از بازیكنان تحت تاثیر فضایی كه بعد از درخشش فنی‌شان به وجود می‌آید، خودشان را بالاتر از باشگاه حس می‌كنند و تصمیم‌هایی می‌گیرند كه خیلی زود باعث پشیمانی می‌شود.

• رضا حقیقی

او شاید سمبل این گروه از بازیكنان باشد. حقیقی بین دو نیم‌فصل لیگ دوازدهم از فجرسپاسی به پرسپولیس آمد و خیلی زود در قامت یك ستاره ظاهر شد. نمایش‌های فوق‌العاده او به عنوان هافبك دفاعی باعث شد هواداران به شعف بیایند. با این وجود حقیقی خیلی زود شروع كرد به غرولند كردن و هر روز در مورد دیر شدن وصول مطالباتش حرف زد. او مدام اعتراض می‌كرد و می‌گفت اگر پولش را نگیرد، می‌رود. حقیقی حتی چپ و راست مدعی می‌شد از اوكراین و سایر لیگ‌های اروپایی پیشنهاد دارد. بالاخره هم این حجم از منفی‌بافی‌های او كار دستش داد و باعث شد از پرسپولیس برود. منتها خبری از لیگ اوكراین نبود؛ او به پدیده رفت، بعد راهی صبا شد و در نهایت سر از لیگ تایلند درآورد. از هر سه باشگاه جدیدش هم به سرعت كنار گذاشته شد تا امروز كه در 27سالگی كسی از او خبر ندارد! حقیقی به‌تازگی در مصاحبه‌ای به شدت از جدایی‌اش از پرسپولیس ابراز ندامت كرده و با یادآوری «جایزالخطا» بودن انسان، خواهان بازگشت به این تیم شده است؛ رویایی كه تحققش محال به نظر می‌رسد.

• محمد نوری

هر چه از سال‌های حضورش در پرسپولیس گذشت، پخته‌تر شد و حتی به بازوبند كاپیتانی این تیم هم دست پیدا كرد، اما ابتدای لیگ پانزدهم ناگهان تصمیم گرفت به لیگ قطر كوچ كند. او این تصمیم را آن‌قدر فوری گرفت كه جای واكنش برای باشگاه نگذاشت. او در قطر یك‌سال بد را سپری كرد و پرسپولیس در تهران یك فصل خوب را پشت سر گذاشت. نوری به ایران بازگشت و مصرانه خواهان عقد قرارداد با سرخپوشان شد، اما این‌بار این پرسپولیس بود كه قبول نكرد.

• پیام صادقیان

وضع او كمی فرق می‌كرد. پیام در لیگ سیزدهم ستاره پرسپولیس بود، اما فصل بعدش به جای اینكه تیم را ول كند، «كار» را ول كرد. او آن‌قدر حاشیه درست كرد كه اخراجش كردند. تازه بعد از جدایی از پرسپولیس بود كه او متوجه عمق فاجعه شد. پس از آن هرچقدر سعی كرد برگردد، به هدفش نرسید. یك‌بار به خاطر او، كریم باقری پیش برانكو وساطت كرد كه نتیجه‌ای نداشت. همین امسال هم صادقیان علنا از مسئولان تیم خواست یك فرصت دیگری به وی بدهند، اما این تفاضا هم به جایی نرسید تا صادقیان سر از ماشین‌سازی در بیاورد.

• محمد عباس‌زاده

اوپدیده پرسپولیس در لیگ سیزدهم بود و خیلی‌ها عقیده دارند اگر می‌توانست كمی حواشی خودش را كنترل كند، امروز موقعیتی شبیه به مهدی طارمی در فوتبال ایران داشت. با این وجود او در فصل دوم حضورش در پرسپولیس رو به حاشیه گذاشت و از این تیم جدا شد. بعد از این اتفاق اصرارهای عباس‌زاده هم برای بازگشت به جایی نرسید تا امروز وضع غریبی داشته باشد.

• سیدجلال حسینی

بعد از 2سال حضور در پرسپولیس ناگهان راهی لیگ قطر شد. وضعش در آن كشور بد نبود، اما با یك‌سال بازی در لیگ ستارگان متوجه شد در سال‌های پایانی فوتبالش به چیزی بیشتر از پول نیاز دارد. به تهران بازگشت و برای حضور در پرسپولیس پیشقدم شد، اما برانكو او را نخواست. سیدجلال یك‌سال منتظر ماند و بعد دوباره شانسش را امتحان كرد. سرانجام برانكو رضایت داد حسینی برای لیگ شانزدهم سرخپوش شود. او بلافاصله بعد از ثبت قراردادش با قرمزها یك جمله معنادار گفت: «به بازیكنان پرسپولیس توصیه می‌كنم قدر پیراهنی را كه به تن دارند، بدانند.» به نظر شما این توصیه برای یكی مثل رامین رضاییان موثر خواهد بود یا طی سال‌های آینده او را هم می‌توان به این لیست اضافه كرد؟!