ضرر دو سویه پرسپولیس
اگر باشگاه پرسپولیس خصوصی بود یا لااقل مدیران سختگیری داشت آیا امروز مهدی طارمی و رامین رضاییان میتوانستند بدون پرداخت ریالی از این باشگاه جدا شده و به تیم ریزهاسپور ترکیه بروند؟
۰۲:۲۰ - ۱۲ تير ۱۳۹۵
وانانیوز|
اگر باشگاه پرسپولیس خصوصی بود یا لااقل مدیران سختگیری داشت آیا امروز
مهدی طارمی و رامین رضاییان میتوانستند بدون پرداخت ریالی از این باشگاه
جدا شده و به تیم ریزهاسپور ترکیه بروند؟ اگر آن روز که مهدی طارمی از تیم
دسته اولی شاهین بوشهر به پرسپولیس پیوست قراردادی 5 ساله مقابلش قرار
میدادند بی شک اکنون سرخها به واسطه انتقال این بازیکن سود اقتصادی
مطلوبی را به دست میآوردند اما فقدان دوراندیشی یا بیتفاوتی مدیران وقت
به آینده باشگاه موجبات انتقالی را فراهم آورد که پرسپولیس از آن هیچ
منفعتی نبرد.
نه تنها مهدی طارمی بلکه باید در عقد قرارداد با رامین رضاییان که از تیم لیگ برتری جذب شد نیز دقت و آیندهنگری بیشتری به خرج داده میشد اما مدیریت در باشگاه پرسپولیس هرگز فکر چنین روزی نبودند تا امروز شاهد ضرر دو سویه از این جابه جایی نباشیم.
اگر قراردادها سختگیرانهتر منعقد میشد اولا نه طارمی و نه رضاییان به خود اجازه میدادند پس از هفتهها سر دواندن باشگاه در نهایت به تیم دیگری منتقل شوند و در ثانی از این انتقال نیز پولی به باشگاه سابقشان میرسید.
شاید حاشیههای به وجود آمده در روزهای اخیر تا حدودی هواداران را نسبت به این دو بازیکن منزجر کرده باشد اما طبیعت فوتبال همین است و هیچگاه نمیتوان در برابر این انتقالها ایستاد.
اگر باشگاه پرسپولیس حرفهای عمل میکرد و جنبههای اقتصادی ماجرا را نیز در نظر میگرفت اکنون کلاه گشادی سر پرسپولیس نمیرفت. باشگاهی که میتوانست امروز به جای چشیدن طعم شکست، پیروز این میدان لقب بگیرد و از انتقال دو بازیکن بزرگ خود به تیم ترکیهای احساس خوشبختی کند.
اما بیتجربگی در نحوه بستن قرارداد با بازیکنان کار را به جایی رسانده که حتی یک ریال هم عاید این باشگاه نشود و هجمههای زیادی نیز علیه باشگاه و بازیکنان
به پا شود.
این چه نوع مدیریت است؟ این چه نگاهی است؟ حتی باشگاههای کوچک دنیا نیز با سرمایههای خود که سالها برایشان زحمت کشیدهاند و وقت گذاشتهاند نیز چنین نمیکنند. سوال را دوباره تکرار میکنیم؛ اگر سیستم اداره باشگاه پرسپولیس خصوصی بود آیا به این سادگی اجازه میدادند بازیکنان به تیمهای دیگر منتقل شوند؟ پاسخ البته روشن است اما اداره این باشگاهها به حدی بیاهمیت شده که مدیران تنها برای اینکه بازنده بازیهای نقل و انتقالاتی داخلی لقب نگیرند به هر نوع قراردادی تن میدهند و ضررهای بزرگی را نصیب باشگاههای خود میکنند.
گرچه در باشگاه استقلال نیز اوضاع فرقی نمیکند و امروز میشنویم که سجاد شهباززاده نیز میخواهد این باشگاه را به سمت تیمهای ترکیهای ترک کند که استقلال هم احتمالا از این جابهجایی هیچ سودی نخواهد برد. یکی از راههای کسب درآمد در فوتبال حرفهای، ساختن و پرورش دادن بازیکنان و انتقال آنها به تیمهای دیگر است. چیزی که فوتبال ایران از آن بیبهره است و مدیران ما این شیوه درآمدزایی
را بلد نیستند.

نه تنها مهدی طارمی بلکه باید در عقد قرارداد با رامین رضاییان که از تیم لیگ برتری جذب شد نیز دقت و آیندهنگری بیشتری به خرج داده میشد اما مدیریت در باشگاه پرسپولیس هرگز فکر چنین روزی نبودند تا امروز شاهد ضرر دو سویه از این جابه جایی نباشیم.
اگر قراردادها سختگیرانهتر منعقد میشد اولا نه طارمی و نه رضاییان به خود اجازه میدادند پس از هفتهها سر دواندن باشگاه در نهایت به تیم دیگری منتقل شوند و در ثانی از این انتقال نیز پولی به باشگاه سابقشان میرسید.
شاید حاشیههای به وجود آمده در روزهای اخیر تا حدودی هواداران را نسبت به این دو بازیکن منزجر کرده باشد اما طبیعت فوتبال همین است و هیچگاه نمیتوان در برابر این انتقالها ایستاد.
اگر باشگاه پرسپولیس حرفهای عمل میکرد و جنبههای اقتصادی ماجرا را نیز در نظر میگرفت اکنون کلاه گشادی سر پرسپولیس نمیرفت. باشگاهی که میتوانست امروز به جای چشیدن طعم شکست، پیروز این میدان لقب بگیرد و از انتقال دو بازیکن بزرگ خود به تیم ترکیهای احساس خوشبختی کند.
اما بیتجربگی در نحوه بستن قرارداد با بازیکنان کار را به جایی رسانده که حتی یک ریال هم عاید این باشگاه نشود و هجمههای زیادی نیز علیه باشگاه و بازیکنان
به پا شود.
این چه نوع مدیریت است؟ این چه نگاهی است؟ حتی باشگاههای کوچک دنیا نیز با سرمایههای خود که سالها برایشان زحمت کشیدهاند و وقت گذاشتهاند نیز چنین نمیکنند. سوال را دوباره تکرار میکنیم؛ اگر سیستم اداره باشگاه پرسپولیس خصوصی بود آیا به این سادگی اجازه میدادند بازیکنان به تیمهای دیگر منتقل شوند؟ پاسخ البته روشن است اما اداره این باشگاهها به حدی بیاهمیت شده که مدیران تنها برای اینکه بازنده بازیهای نقل و انتقالاتی داخلی لقب نگیرند به هر نوع قراردادی تن میدهند و ضررهای بزرگی را نصیب باشگاههای خود میکنند.
گرچه در باشگاه استقلال نیز اوضاع فرقی نمیکند و امروز میشنویم که سجاد شهباززاده نیز میخواهد این باشگاه را به سمت تیمهای ترکیهای ترک کند که استقلال هم احتمالا از این جابهجایی هیچ سودی نخواهد برد. یکی از راههای کسب درآمد در فوتبال حرفهای، ساختن و پرورش دادن بازیکنان و انتقال آنها به تیمهای دیگر است. چیزی که فوتبال ایران از آن بیبهره است و مدیران ما این شیوه درآمدزایی
را بلد نیستند.
منبع: ایسنا
لینک کپی شد
آهن ملل
ارسال نظر