این برای اولین بار در تاریخ بود که پرسپولیس اینطور در ورزشگاه آزادی از حریفش میزبانی می‌کرد؛ آنها هم مثل تمام تیم‌های دنیا بدون اینکه تخلفی کرده باشند، کرونا هوادارانشان را گرفته بود و چند آدمک و یک میکروفون و بلندگوها و طرح‌های موزائیکی جایشان را گرفته بود.
با این حال تماشای بازی در سکوت آزادی یا حتی از قاب تلویزیون‌های خانگی، نکاتی از بازی را نمایان می‌کرد که در مسابقات عادی فوتبال شاهدش نیستیم و صدای تماشاگران این امکان را از ما می‌گیرد.
پرسپولیس ۵۰ امتیازی بود و برای بردن شاهین آمده بود؛ اما ساعاتی قبل از این مسابقه همه چیز برای برهم خوردن تمرکز این تیم ردیف شده بود. دو تیم مدعی لیگ برتر آمار کرونایی‌هایشان را منتشر کرده بودند و استقلال از سفر به جم سرباز زد و فولاد هم گفت که با این شرایط نمی‌تواند مقابل رقیبش در مازندران بازی کند.
در تهران اما انگیزه‌های پرسپولیس برای پیروزی مثل سابق سرجایش بود و آنها تا دقایق انتهایی نیمه اول برای رسیدن به گل تلاش می‌کردند ولی انگار یک چیزی درست نبود و مهم‌ترین موقعیتشان روی ضربه سر کنعانی‌زادگان از دست رفت تا به دقیقه ۴۳ برسیم و اخراج یکباره کمال کامیابی‌نیا توسط وحید کاظمی.
شوک مشترک گل محمدی و آقا کریم به علیپور!
سکوت آزادی کمک می‌کرد تا به راحتی اعتراضات مربیان و بازیکنان را پس از سوت‌های داور بشنویم. اولین کسی که از نیمکت پرسپولیس شروع به اعتراض کرد، افشین پیروانی سرپرست تیم بود و در ادامه حمید مطهری هم به او اضافه شد و با یادآوری یکی از صحنه‌های بازی به رفتار دوگانه داور اشاره می‌کرد؛ اینکه برای بازیکن آنها در همین صحنه کارت زرد داده‌ای و بازیکن ما با یک خطای مشابه اخراج شده است !
یحیی اما در تمام ثانیه‌هایی که این اتفاقات رقم می‌خورد، اگرچه اعتراض در رفتارش مشهود بود ولی هیچ وقت صدایش بلند نشد و نیمه اول با ۱۰ نفره شدن پرسپولیس و خوشحالی شاهینی‌ها خاتمه یافت.
در نیمه دوم یحیی با یک تغییر اساسی تیمش را وارد زمین کرد. او که یک بازیکن کمتر از تیم حریف داشت، سیستم خود را از ۲-۴-۴ به ۱-۳-۲-۴ تغییر داد و رسن را جای عبدی وارد زمین کرد؛ بازیکنی که اولین خطر جدی را با شوت سرکشش روی دروازه شاهین بوشهر ایجاد کرد.
با شروع نیمه دوم برتری در مالکیت توپ، اشتیاق برای گلزنی و دوندگی پرسپولیس بر حریف مشهود بود و آنها دوندگی زیادی برای رسیدن به گل از خودشان به خصوص در بخش میانی زمین نشان می‌دادند؛ اما شاهین هم حریف سرسختی بود و ضدحملات آنها هرلحظه می‌توانست میزبان را به شوک فرو ببرد. سرانجام اما پرسپولیس بود که روی کرنری از سمت راست خط دفاعی شاهین و چند پاس کوتاه و بلند که بار دیگر توپ را به همان منطقه رساند، توسط بهترین بازیکن فصلش به یک گل مهم دیگر رسید تا در آستانه کسب سه امتیاز از دیداری باشد که می‌توانست اتفاقات دیگری با توجه به ۱۰ نفره شدن قرمزپوشان در آن رقم بخورد.
پرسپولیس با برتری یک گله به دقیقه ۷۳ رسید که وحید کاظمی برخورد بازیکن شاهین با علیپور را پنالتی اعلام کرد؛ تصمیمی که چند ثانیه بعد با مشورت کمکش بازگردانده شد ولی روی صحنه اول آنطور که حمید مطهری مربی پرسپولیس ادعا می‌کرد، وحید کاظمی به توصیه داور چهارم برای بازگرداندن کارت قرمز کامیابی نیا توجهی نکرد !
اوج هنر نیمکت پرسپولیس در کولینگ‌بریکی بود که بلافاصله پس از مردود اعلام شدن پنالتی علیپور گرفته شد؛ مهاجم پرسپولیس به شدت از رفتار داور مسابقه شکایت داشت و این موضوع که پنالتی روی او واضح بوده و او را کشیده اند را مدام با صدای بلند تکرار می‌کرد و در همین حین قصد داشت به سمت داورانی برود که میان بازیکنان دو تیم در کنار خط طولی وسط زمین در حال تازه کردن نفس بودند و می گفت که قصد دعوا که ندارم؛ می‌خواهم حرف بزنم!
اصرار علیپور پایانی نداشت تا اینکه بار دیگر کریم باقری همان نقشی را ایفا کرد که پرسپولیسی‌ها نگران از دست دادنش در فصل آینده هستند؛ کاپیتان سابق سرخ‌ها که تاکنون به اتفاقات بازی و حواشی داوری ورود نکرده بود، دست علیپور را کشید و فریاد زد که باید آرام باشد...
جالب اینکه حتی فریادهای کریم باقری که به راحتی در تمام فضای استادیوم شنیده می‌شد هم نتوانست عیلپور را آرام کند و اینبار یحیی بود که با کشیدن پیراهن مهاجم تیمش و وارد کردن یک شوک کوچک، به او فهماند که در تیم پرسپولیس تصمیم‌گیرنده اصلی برای اعتراض کردن یا نکردن چه کسانی هستند.
پرسپولیس حتی در دقایق پایانی هم فاصله ای تا دریافت گل تساوی نداشت ولی مقاومت بازیکنان این تیم به خصوص روی شوتی که از داخل محوطه جریمه زده شد و توسط شیری از روی خط بازگردانده شد، سه امتیاز حیاتی دیگر در راه قهرمانی را به این تیم اضافه کرد و آنها حالا با چند پیروزی دیگر می‌توانند پوکر در قهرمانی فوتبال ایران را علیرغم تمام حواشی و جنجال‌هایی که علیه این تیم ایجاد شده و می‌شود، جشن بگیرند.
شاید ۱۰ نفره شدن بتواند برای هر تیمی بهانه ای باشد برای نتیجه نگرفتن ولی تیمی که از انسجام خوبی برخوردار باشد و آرامش تیمی خود را حفظ کند، می تواند حتی با یک یار کمتر بر حریف خود غلبه کند و با دست پر از زمین مسابقه خارج شود.
نیمکت سرخپوشان و به طور خاص یحیی گل‌محمدی به عنوان مسئول اصلی تیم در دیدار برابر شاهین، روز گذشته از دوجهت نمره قبولی می‌گیرد؛ یکی تغییر تاکتیک برای رسیدن به گل پس از ۱۰ نفره شدن و یکی هم حفظ آرامش در دقایقی که هر تیمی اعتراض را حق خود می‌داند.
یحیی در نشست خبری برخلاف مهرداد کریمیان سرمربی شاهین بوشهر که از داور مسابقه رضایت کامل داشت، از عملکرد کاظمی و سوت هایش گلایه کرد و با همان آرامشی که در طول مسابقه از او دیده بودیم، خواستار بررسی کارشناسانه تصمیمات داور مسابقه شد که آنها را دوگانه ارزیابی کرد ولی هیچ وقت در طول بازی از مسائل فنی منحرف نشد و شاید راز اصلی سه امتیاز برابر شاهین همین آرامش و اطمینان درونی یحیی از موفقیت تیمش باشد.
با تمام این‌ها پرسپولیس که با برانکو روزهای خوبی را پشت سر گذاشته و با کالدرون و یحیی گل‌محمدی مسیر سرمربی کروات ادامه دار بوده، انگار به بردن عادت کرده و در پس شکست‌هایش دنبال بهانه جویی نیست؛ قطعا ولی با تمام کم و کاست‌هایی که فوتبال ایران با آن روبرو است، یک مربی برتر و یک تیم بهتر در فصول آینده می‌تواند این انحصار قدرت را از سرخپوشان بگیرد و شاید آن روز باشد که بیشتر به سیاه بودن فضای فوتبال کشور در این روزها پی ببریم..
