نقد برنامه اینترنتی سرمایه‌گذار شو/برنامه‌ای که با آن سرمایه‌گذار نمی‌شوید

این روز‌ها بازار سهام داغ است. آموزشگاه‌ها، سایت‌ها، شرکت‌های سرمایه‌گذاری و سبدگردان‌ها دارند شلوغ‌ترین روز‌های کاری خود را تجربه می‌کنند.
شاخص کل از ابتدای سال ۹۹ تا امروز بیش از ۲۵۵ درصد رشد کرده است، که البته در مقابل رشد ۱۷۰۰ درصدی از ابتدای سال ۹۸، این عدد آن‌قدر‌ها هم چشمگیر نیست.
در این بازار پررونق، هرکس می‌کوشد که سهم خود از بازار را بزرگ کند. شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌های اینترنتی و بازاریابی برمبنای محتوا، ابزار مهمی در این کارزار به‌حساب می‌آیند.
شرکت سرمایه‌گذاری کیان هم از این قاعده مستثنی نیست. شرکتی که صندوق‌هایی مثل آوا، آهنگ، گوهر و درآمد ثابت کیان را مدیریت می‌کند.
برنامه «سرمایه‌گذار شو» نیز در همین راستا متولد شده است. برنامه‌ای که احتمالا اهدافی به‌غیر از «آموزش رایگان سرمایه‌گذاری» را دنبال می‌کند.

 

اولین قسمت از سرمایه‌گذار شو، با اجرای نازنین موسوی در اینترنت پخش شد و علی نوریان اولین مهمان برنامه بود.
در همان ابتدای کار، قاب‌بندی ضعیف، نبود کارگردان هنری، صدابرداری بی‌کیفیت، صداگذاری ضعیف و البته اجرای ناآماده خانم مجری نکاتی برودند که با تصور ما از کیان جور در نمی‌آمدند.
به نظر می‌رسد که مدیران کیان، می‌خواستند در نهایت سرعت از این بازار داغ استفاده کنند و برای ساختن یک برنامه به اندازه کافی وقت نگذاشته بودند.
قسمت اول برنامه به صحبت‌های علی نوریان اختصاص پیدا می‌کند. بیش از نیم ساعت صحبت، که تقریبا هیچ اطلاعات جدیدی به مخاطب نمی‌دهد. خلاصه کلام او را می‌شود در یک جمله خلاصه کرد «مشاور مالی، مثل پزشک، برای ارائه توصیه سرمایه‌گذاری باید ویژگی‌های هر فرد را در نظر بگیرد.» گزاره‌ای که به سرمایه‌گذار شدن یک فرد ناآشنا با بازار سرمایه کمک زیادی نمی‌کند.
سوالی که مطرح می‌شود این است که کیان از ضبط و انتشار عجولانه این برنامه اینترنتی چه هدفی دارد؟

اولین نظریه این است که کیان می‌خواهد به کمک این برنامه، فروش صندوق‌های خود را افزایش دهد. در تماسی که با واحد فروش این شرکت داشتیم، متوجه شدیم که سقف صندوق آهنگ پر است و برای صدور باید در صف انتظار قرار بگیریم.
همین تماس، به سرعت نظریه اول را باطل می‌کند. چرا باید برای محصولی تبلیغ شود، که قابل فروش نیست؟ بعید می‌دانم که کیان، در این بازار صعودی، کمبود مشتری داشته باشد.

تعداد افرادی که امروز به بازار سرمایه اضافه شده‌اند، خیلی بیشتر از قدیمی‌های بازار است. تازه‌وارد‌ها شاید علی نوریان، فرهنگ قره‌گوزلو و البته کیان را نشناسند. شاید هدف از این برنامه، برندسازی برای مدیران کیان باشد؟
این نظریه نیز رد می‌شود. نوریان در صحبت‌هایش مدام از اصطلاحات فنی و واژه‌های انگلیسی استفاده می‌کند. مطالبی که توضیح می‌دهد نیز چندان به اولین سوالات یک تازه‌وارد پاسخ نمی‌دهد. در واقع مخاطب او، کسی نیست که همین امروز کد گرفته و می‌خواهد بداند که چطور سهم بخرد.
بعید است که کیان نیاز مخاطب تازه‌وارد را نشناسد. آن‌ها هر روز دارند تعداد زیادی از این افراد را می‌بینند. احتمالا مخاطب حرف‌های نوریان، کسانی هستند که از قبل او را می‌شناسند. تنها حالتی که می‌توانیم سرمایه‌گذار شو را یک شوی تلویزیونی برای ارتقای برند کیان تصور کنیم، این است که کیان برنامه‌ای برای عرضه اولیه داشته باشد و بکوشد که ارزش برند خود را بالا ببرد.
اگر این حرف درست بود، احتمالا برنامه تا این حد عجولانه و بدون پرداختن به مسائل فنی و کیفی منتشر نمی‌شد. «سرمایه‌گذار شو» با این وضعیت تولید و اجرا، حتی می‌تواند به برند کیان آسیب هم بزند.

صندوق آوای کیان مدت‌ها به عنوان یکی از بهترین صندوق‌های سرمایه‌گذاری شناخته می‌شد. آن وقت‌ها به کسانی که چیزی از بازار نمی‌دانستند و فقط می‌خواستند پولشان را وارد بازار کنند، با خیال راحت می‌شد صندوق آوا را توصیه کرد.
تا این که علی نوریان در برنامه‌ای که از سایت ره‌آورد ۳۶۵ پخش می‌شد، اعلام کرد که در بازار فعلی قیمت سهم‌ها زیادی گران است. او گفت بیشتر از آن که فروشنده باشد، خریدار است.

فکر می‌کنم در آن زمان شاخص در حدود ۹۰۰ هزار واحد بود. یعنی او یک بازدهی ۱۰۰ درصدی را تقریبا از دست داد. در همان زمان اعلام کرد که سهم فولاد با این قیمت زیادی گران است و دارد فولاد را می‌فروشد. فولادی که در دو ماه، صددرصد بازدهی داشت و یکی از بهترین سهم‌های بازار بود.

در حالی که جم، که نوریان خود را خریدار آن معرفی کرد، تنها ۴۵ درصد بازدهی داشت.

اعداد دروغ نمی‌گویند. نوریان اشتباه کرده بود؛ و این جدول، راهی برای دفاع از عملکرد او و شرکت کیان باقی نمی‌گذارد:

همان‌طور که می‌بینید، در یک بازار سراسر صعودی، بازدهی صندوق از بازده بازار پایین‌تر است.

در این فضا، سر و صدا راه انداختن توجیه دارد. گویا برنامه «سرمایه‌گذار شو» نه قصد دارد کسی را سرمایه‌گذار کند، و نه مثل دیگر رسانه‌های آموزشی، آموزش سرمایه‌گذاری را بلد است. بلکه تنها می‌خواهد با استفاده از اصطلاحات دهن‌پرکن و زرق‌و‌برق‌های بی‌کاربرد، به مخاطب بگوید ما کارمان را بلدیم. ادعایی که اعداد و ارقام آن را تایید نمی‌کند.

برای نمونه می‌توانیم به تبلت سرفیس در مقابل مجری است، اشاره کنیم. تبلتی که حتی یک‌بار لمس نمی‌شود. یا عجیب‌تر از آن، چرا وقتی نازنین موسوی می‌گوید که می‌خواهد با ۱۰ میلیون تومان کار را شروع کند (پولی که برای خیلی از مخاطبین برنامه رقم درشتی است)، نوریان این پول را موضوع سرمایه‌گذاری نمی‌داند و حداقل سرمایه را ۲۰۰ میلیون تومان می‌گذارد؟
اگر مخاطب واقعی این برنامه افرادی بودند که می‌خواستند واقعا از صفر سرمایه‌گذار شوند، احتمالا می‌گفتند که کار را با رقمی بسیار سبک مثل ۲ میلیون تومان شروع کنند که در صورت زیان، ضربه بزرگی نخورند.

یکی از حرف‌های خوب نوریان در این برنامه این است که پزشکی کار پزشک است و سرمایه‌گذاری هم تخصص کسی است که دانش مالی داشته باشد.
این جمله بی‌اندازه درست است. برای مثال آموزش هم یک تخصص است. ساختن برنامه اینترنتی هم یک تخصص است؛ و کسی که این تخصص را داشته باشد، دست‌کم می‌داند که برای ضبط چنین گفتگویی باید از چه میکروفونی استفاده کند.
ای‌کاش کیان به کار تخصصی خودش بپردازد و بتواند بازدهی بالاتر از شاخص را برای سرمایه‌گذاران محقق کند، و آموزش و ساختن برنامه را بگذارد برای کسانی که تخصصش را دارند.

 

انتهای پیام/