چرا تاسیسات از قهرمانی‌اش دفاع نکرد؟

تنها در غربت: واقعیت این است که جز در روز پایانی که آن هم با مکاتبات تأسیساتی‌ها فراهم شد، سفارت ایران در تایلند چندان هوای بازیکنان تأسیسات را نداشت. سفیر ایران در بانکوک در آخرین بازی به سالن آمد و خبری از حضور در اردوی تأسیسات یا فراهم آوردن شرایطی برای زندگی راحت‌تر در این کشور نبود. از جمله این شرایط مشکل تغذیه بازیکنان بود.

مشکل تغذیه: از همان روز ابتدایی حضور در هتل گلدن تولیپ، تأسیساتی‌ها با مشکل تغذیه روبه‌رو بودند. غذاهای خاص تایلندی‌ها با ادویه‌هایی که به مذاق بازیکنان ما خوش نمی‌آمد، باعث شد تا خیلی زود از ذخیره غذایی این تیم برای حل مشکل بازیکنان استفاده شود و پس از چند روز این ذخیره غذایی هم تمام شد تا مشکل تغذیه بازیکنان هم از لحاظ جسمانی و هم فنی روی تیم تأثیر بگذارد.

عدم پخش تلویزیونی: بدون هیچ تردیدی پخش نشدن بازی‌ها تأثیر روحی منفی روی بازیکنان داشت. پیش از هر سه بازی تأسیسات، این زمزمه که بازی آنها پخش مستقیم می‌شود به گوش رسید اما خبری از پخش بازی‌ها نبود تا بازیکنان بعد از هر بازی علت آن را جست‌وجو کنند. گرچه مسئولان صدا و سیما مدعی شدند پخش این بازی‌ها از سوی فرستنده تایلندی تا پیش از مرحله نیمه‌نهایی ممکن نیست اما در صورت پرداخت حق پخش ناچیز 2400 دلاری برای هر بازی می‌شد از همان گام اول، بازی‌های نماینده ایران در این مسابقات به صورت زنده روی آنتن برود.

جوی به ضرر ایران: در هر سه بازی ایران در این مسابقات، جو سالن به ضرر تیم تأسیسات بود. تماشاگران که دوست نداشتند ایران در مراحل بالاتر حریف تیم چونبوری تایلند شود، در هر بازی تیم رقیب را تشویق می‌کردند تا مبادا تیم ایران برنده از بازی خارج شود. اوج این تشویق‌ها در بازی با ناگویا بود که تماشاگران تایلندی برای چشم بادامی‌ها سنگ تمام گذاشتند.

مشکلات فنی: فارغ از همه مسائل بالا که می‌تواند تنها بهانه‌ای و نه دلیلی برای حذف نماینده ایران باشد، از بعد تاکتیکی و فنی تأسیساتی‌ها به خصوص در بازی با ژاپن با مشکلاتی روبه‌رو بودند. شاگردان شمسایی که دو بازی دشوار را در مرحله گروهی پشت ‌سر گذاشتند، در مصاف با ژاپن انصافاً مردانه جنگیدند اما برخی اشتباهات هم از آنها رخ داد. برای مثال در دو بازی گروهی در نیمه دوم، حریف به خصوص در دقایق پایانی از لحاظ بدنی با افت روبه‌رو می‌شد اما در دیدار با ناگویا ژاپنی‌ها نه تنها در وقت عادی بلکه در 10 دقیقه وقت اضافه که روی هم 50 دقیقه مفید بود، کم نیاوردند و جنگنده و سرحال مقابل تأسیسات کار کردند. کار به جایی رسید که در برخی دقایق پرس ژاپنی‌ها باعث حیرت تأسیسات شده بود و آنها تصور نمی‌کردند بعد از سپری شدن دقایق زیادی از بازی، ناگویا توانایی پرس آنها را داشته باشد. تأسیسات به همین دلیل برای خروج از پرس و فشار چشم بادامی‌ها برنامه‌ریزی خوبی نکرده بود.

عدم فرصت‌طلبی: اگر فرصتی دست داد و بازی‌های تأسیسات دریایی در این رقابت‌ها را مشاهده کردید، از فرصت‌های متعددی که بازیکنان این تیم در هر سه بازی از دست دادند، حیرت‌زده خواهید شد. در هر سه این دیدارها نماینده ایران می‌توانست با کمی ظرافت و دقت حریفش را دورقمی کند. بله! همین تیم ناگویا هم موقعیت‌های زیادی به ایران داد اما با بی‌دقتی بازیکنان ایرانی هدر رفت. در واضح‌ترین این موقعیت‌ها سعید عباسی در بازی با ناگویا در جریان مسابقه یک پنالتی را از دست داد و توپ برگشتی را به شکلی ابتدایی به دستان دروازه‌بان ژاپن کوبید.

اشتباه در ضربات پنالتی: اشتباه کادر فنی تأسیسات در تعیین زنندگان پنالتی نیز در شکست این تیم تأثیر مضاعفی داشت. تأسیساتی‌ها گرچه دو ضربه اول خود را به گل تبدیل کردند اما ضربه سوم را به عباسی سپردند که در جریان بازی یک بار پنالتی‌‌اش را به دستان دروازه‌بان ناگویا کوبیده بود. سپردن مجدد پنالتی به این بازیکن آن هم حساس‌ترین پنالتی که گل نشدن آن منجر به خداحافظی تأسیساتی‌ها می‌شد، باعث حیرت اهالی فوتسال شد تا این بازیکن با گل نکردن پنالتی‌‌اش عملاً حذف تأسیسات را رقم بزند. انتظار می‌رفت یا در جریان بازی یا در انتهای آن یکی از پنالتی‌زن‌ها وحید شمسایی باشد چه اینکه برادرش امیر در کنفرانس پس از بازی با ناگویا هم تأکید کرد که برادرش وحید پنالتی‌زن اول تیم است اما شمسایی به هر دلیل از زدن پنالتی سر باز زد تا این اتفاق رخ دهد.
انگیزه ژاپنی‌ها: چشم‌بادامی‌ها که سال گذشته در همین مرحله یک‌چهارم نهایی از تأسیسات شکست خوردند و ناکام شده بودند، در جام ملت‌های آسیا هم نتوانستند سهمیه آسیا را کسب کنند تا فوتسال آنها در مسیر نابودی قرار بگیرد. این رقابت‌ها برای آنها آخرین فرصت بود و شاگردان کاستای پرتغالی اگر از این جام هم دست خالی بیرون می‌آمدند، فاجعه در فوتسال ژاپن تکمیل می‌شد. به همین دلیل بود که سرمربی چشم‌بادامی‌ها در نشست خبری پیش از بازی تأکید کرد که به بازیکنانش گفته برای بردن ایران باید یک تیم باشند و این تیم بودن باعث شد تا آنها در تمام دقایق بازی از جان مایه گذاشته و در نهایت مزد آن را بگیرند.
فوتسال و تأسیسات هستند: برای شمسایی دنیا به آخر نرسیده است. وحید که ویترینی از مدال‌ها و کاپ‌ها را دارد و در سال‌های اخیر قهرمان بلامنازع فوتسال ما بوده، حالا دچار یک ناکامی شده است. به خصوص که این ناکامی با قرار گرفتن آنها در رده آخر جام باشگاه‌های جهان هم توأم شده اما این می‌تواند مسیر تازه‌ای را پیش ‌روی وحید قرار دهد. آقای گل فوتسال جهان قطعاً بیش از همه از اتفاقات بانکوک درس خواهد گرفت و در آینده از این ناکامی به عنوان سرفصل تازه‌ای در شروع موفقیت‌های جدیدش یاد خواهد کرد. فوتسال باقی ماند با همه تلخ و شیرینی‌ها و برد و باخت‌هایش و تأسیسات هم هست تا در لیگ به دنبال یک قهرمانی دیگر باشد اگر وحید شمسایی بخواهد...
و اما جام باشگاه‌ها: جام باشگاه‌ها برای نماینده ایران تمام شد اما هنوز هم ردی از ایرانی‌ها هست. احتمالاً امروز قضاوت یکی از دو دیدار رده‌بندی یا فینال به محمود نصیرلو داور ایرانی این پیکارها خواهد رسید. ضمن اینکه در بازی فینال هم دو بازیکن ایرانی حضور دارند؛ فرهاد توکلی و قدرت بهادری که با درخشش آنها نفت الوسط عراق شگفتی بزرگ را رقم زد و چونبوری میزبان را در نیمه‌نهایی شکست داد. در فینال این تیم با اتکا به بازیکنان ایرانی‌‌اش رودرروی ناگویایی قرار خواهد گرفت که پس از حدف تأسیسات، نماینده امارات را هم در نیمه‌نهایی شکست داد تا شاهد یک فینال جذاب در این رقابت‌ها باشیم.