حرف‌های سیدجلال و یک واقعیت

وانانیوز| بسیاری از پرونده‌های شکایت بازیکنان و مربیان فوتبال از باشگاه‌های سابق خود در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال خاک می‌خورد و هیچ ترتیب اثری به آن داده نمی‌شود. اعتراض سید جلال حسینی پس از سال‌ها نسبت به پرداخت نشدن حقوقی که پیش‌ترها باشگاه سپاهان برایش در نظر گرفته بود نشان دهنده نقاط ضعف چشمگیر و بزرگ در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال است. نه فقط سید جلال حسینی که امروز صدای اعتراضش واکنش‌های رییس کمیته انضباطی را به همراه داشته بلکه بسیاری دیگر از بازیکنان و مربیان فوتبال نیز با بی توجهی محض این کمیته در قبال شکایات مطروحه مواجه‌اند.
صمد مرفاوی، سرمربی کنونی باشگاه صبای قم نیز یکی دیگر از این چندین نمونه‌ای است که شکایتش در کمیته انضباطی به جایی نرسیده است. صمد مرفاوی که سال‌ها پیش در استقلال فعالیت می‌کرد بارها در مصاحبه‌هایش به بدهی‌های باشگاه استقلال اشاره کرده و کمیته انضباطی به‌عنوان عالی‌ترین مرجع رسیدگی به شکایات هیچ اقدامی در راستای پرداخت حقوق این مربی نداشته است.
از این نمونه‌ها در فوتبال ایران کم نیستند که به واسطه بی‌توجهی و کم کاری کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال حتی از پیگیری شکایت خود منصرف شده‌اند. در واقع رفتار کمیته انضباطی موجب شده بسیاری از همین بازیکنان و مربیان اساسا شکایتی را از باشگاه‌های خود مطرح نکنند و به دنبال دریافت حقوق خود نباشند چرا که می‌دانند اگر هم شکایتی را به فدراسیون فوتبال ببرند در نهایت به جایی نمی‌رسد.
به دنبال اعتراض تند سیدجلال حسینی، رییس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال مصاحبه‌ای با هدف دفاع از زیرمجموعه خود انجام داده که فقط آگاهان می‌دانند دلیل مصاحبه او بر چه مبنا است و به چه دلیل می‌کوشد ماجرا را در اذهان عمومی طور دیگری جا بیندازد. بدون شک اگر کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در موضع قدرت بود و با باشگاه‌های بدهکار مبارزه می‌کرد هیچ‌گاه نه سیدجلال حسینی صدایش در می‌آمد و نه صمدمرفاوی و نه چندین و چند بازیکن و مربی دیگر. کمیته انضباطی در سال‌های اخیر به حدی با بدهکاران مماشات و مدارا کرده که اصولا دیگر کمتر بازیکن و مربی به دنبال احقاق حقوق خود می‌رود.
در حقیقت بی میلی کمیته انضباطی به محکوم کردن باشگاه‌ها که دلیلی جز به اصطلاح مصلحت‌اندیشی ندارد، باعث شده بسیاری از شکایت‌ها در نطفه خفه شده و کسی پیگیر مطالباتش نباشد.
این فضا دست باشگاه‌ها را باز گذاشته تا هر سال بدهی روی بدهی بیاورند اما همین باشگاه‌ها که در داخل با بی‌توجهی‌های مکرر کمیته انضباطی مواجه‌اند در مقابل شکایت‌های بازیکنان و مربیان خارجی خود بلافاصله با محکومیت‌های شدید مواجه می‌شوند و آنقدر موضوع از سوی فیفا جدی گرفته می‌شود که بدهکاران بلافاصله در راستای پرداخت بدهی‌های خود اقدام می‌کنند. البته ماجرای پرداخت‌های میلیاردی که در هفته‌های اخیر بارها به نقد کشیده شده کاملا با این موضوع متفاوت است و اگر نگارنده در خصوص لزوم پرداخت حقوق بازیکنان و مربیان طبق توافق‌های فی‌مابین تاکید دارد به منزله تایید پرداخت‌های میلیاردی نیست.
منظور این است که اگر باشگاهی پای قراردادی را امضا می‌کند و تعهد می‌دهد پای آن بایستد و حقوق بازیکنانش را طبق همان توافق بپردازد نه اینکه ماه‌ها و بلکه سال‌ها از قراردادی بگذرد و هیچ کس هم نتواند در مقابل باشگاه بدهکار بایستد و حقوق از دست رفته بازیکنان و مربیان را بگیرد. بدون شک اگر پرونده‌ها در دستور کار مسوولان کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال قرار می‌گرفت و آنها با رغبت و انگیزه بیشتری به شکایت‌ها رسیدگی می‌کردند و حتی در اقدامی شجاعانه اجازه ثبت قرارداد را به تیم‌های بدهکار نمی‌دادند اکنون فوتبال ایران با وضعیتی که می‌بینیم مواجه نبود. رییس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در حالی از رسیدگی به دادرسی‌ها سخن می‌گوید که همه می‌دانند باشگاه‌های بزرگ میلیاردها تومان به بازیکنان و مربیان سابق خود بدهکارند؟ سخن رییس کمیته انضباطی در رسیدگی به این پرونده‌های قطور وقتی پذیرفتنی است که با جدیت به شکایت‌ها رسیدگی شود و هیچ باشگاه بدهکاری اجازه ثبت قرارداد بازیکنان و مربیان خود را نداشته باشد. وقتی می‌توان باور کرد که کمیته انضباطی به دادخواهی‌ها رسیدگی کند که بدهکاران با جریمه، کسر امتیاز و بسیاری از احکام بازدارنده دیگر مواجه شوند. آنگاه است که می‌توان ادعای روسای کمیته انضباطی را باور کرد.
روسایی که در سال‌های اخیر همواره به این حوزه آمده‌اند و رفته‌اند اما هیچ تاثیر شگرفی در بهبود وضعیت نداشته‌اند و گاها با جریمه‌های زودگذر و تنبیه‌های انضباطی و محرومیت‌های تماشاگران که ناشی از اتفاقات بازی‌های لیگ بوده، اعلان وجود کرده‌اند.