نه، آقای وزیر! بضاعت ورزش بیش از اینهاست

حرف‌های تازه وزیر ورزش و جوانان کاملاً قابل پیش‌بینی بود. او که مدت‌ها قبل از اعزام کاروان ایران به المپیک در حال زمینه‌سازی بود، باید هم امروز در مقابل نتایج به دست آمده از ریو این‌گونه بی‌تفاوت و خونسردانه آنها را بضاعت ورزش ایران بخواند.

گودرزی، ماه‌ها قبل با استثنا خواندن نتایج کسب شده در المپیک لندن تأکید داشت که نباید انتظاری برای تکرار این نتایج داشت و اصرار داشت که بضاعت ورزش ایران میانگین چهار مدال است و بس. حالا او در اثبات ادعای خود و پیش‌بینی‌اش بار دیگر تأکید می‌کند که بضاعت ورزش ایران همین است و بس.

بی‌آنکه نگرانی در گفته‌های او در خصوص نتایج به دست آمده از المپیک ریو و تفاوت آن با آنچه که پیش‌بینی می‌شد، دیده شود.

البته انتظاری هم نمی‌توان از گودرزی داشت. وزیری که روزها بعد از شروع المپیک خبری از او نبود و کلامی در خصوص المپیک و تلاش ورزشکاران ایران به زبان نیاورده بود، باید هم‌اکنون که همه نگاه‌ها با چاشنی انتقاد به سوی او چرخیده، این‌گونه اظهارنظر کرده و شانه از بی‌تفاوتی بالا بیندازد.

در واقع او از مدت‌ها قبل حرف‌های امروز خود را آماده کرده بود. درست همان زمانی که پای خود را از ماجرای حمایت از کاروان اعزامی ایران و ورزشکاران آن بیرون کشیده بود و خوب می‌دانست نتیجه این بی‌تفاوتی‌ها و عدم حمایت‌ها چیزی جز ناکامی در ریو نخواهد بود.

اما توجیه ناکامی‌ها در ریو و عدم برآورده شدن انتظارات در این رقابت‌ها به بضاعت ورزش ایران، چیزی نیست که بتوان برابر آن سکوت کرد. وزیر ورزش اگرچه برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت است که مدعی می‌شود بضاعت ورزش ایران همین است، اما نمی‌تواند با این توجیه پیش‌پا افتاده پای خود را از ناکامی‌های کاروان اعزامی ایران به ریو بیرون بکشد، چراکه برخلاف ادعای دور از واقعیت گودرزی، بضاعت ورزش ایران آن چیزی نیست که در ریو شاهد آن بودیم.

بضاعت ورزش ایران که بارها و بارها تا یک قدمی مدال طلا، نقره و برنز پیش می‌رود و تنها گامی فاصله دارد تا ایستادن روی سکوهای افتخار دنیا، آن چیزی نیست که در ریو رقم خورد. در واقع این نتایج، بضاعت مدیریت ورزش ایران را به رخ می‌کشد نه بضاعت ورزشکارانی که تمام تلاش خود را کرده‌اند و با دست خالی، بارها و بارها پرچم پرافتخار کشور را بر فراز دنیا به اهتراز در آورده‌اند.

این نتایج نه بضاعت ورزش ایران، ‌که بضاعت مدیران ورزشی کشور را به رخ می‌کشد. مدیرانی که حتی توانایی دفاع از حق ورزشکاران ایران در ریو را هم که بارها و بارها چشمانشان به دلیل بی‌عدالتی‌ها و ناداوری‌ها گریان شد را هم نداشتند.

توجیه وزیر ورزش، ‌زیر سؤال بردن شعور مردم است و بی‌اعتنایی به تلاش ورزشکارانی که بدون شک اگر در حمایت از آنها پای مسئولان لنگ نزده بود، امروز ‌بضاعت واقعی ورزش ایران را به رخ می‌کشیدند. نه آن چیزی که امروز شاهد آن هستیم و نتیجه بضاعت ورزش ایران نیست و در واقع نتیجه بضاعت مدیران ورزشی ایران است.

نتیجه حمایت‌هایی که باید و نشد. نتیجه بی‌توجهی‌ها و لجبازی‌ها و وعده‌های داده شده و عملی نشده، اما وزیر ورزش که از مدت‌ها قبل، ‌با علم به کسب نتایج امروز، با توجه به عدم مهیا شدن شرایط لازم خود را آماده توجیه کرده بود، بی‌توجه به زحمات ورزشکاران ایران و آگاهی مردم از واقعیت ماجرا و چرایی رقم خوردن نتایج ریو، بضاعت ورزش کشور را زیر سؤال می‌برد تا نخواهد پاسخگوی این ناکامی‌ها باشد.

ناکامی‌هایی که بدون شک او به عنوان متولی اصلی ورزش، ‌مقصر ردیف اول آن است اما گودرزی با توجیه آن، ‌قصد فرار از واقعیت را دارد.