چرا منصوریان روی حرفش نایستاد؟
«درهای تمرینات ما همیشه به روی هواداران باز است اما در چارچوب قوانین... دوست نداریم درها را روی هواداران ببندیم، غیر از مواقعی که میخواهیم کار تاکتیکی خاص و عجیبی انجام دهیم. اعتقاد دارم حضور هواداران در تمرینات انگیزه و روحیه بازیکنان را بالا میبرد...
۱۴:۱۹ - ۱۵ شهريور ۱۳۹۵
وانانیوز|
«درهای تمرینات ما همیشه به روی هواداران باز است اما در چارچوب قوانین...
دوست نداریم درها را روی هواداران ببندیم، غیر از مواقعی که میخواهیم کار
تاکتیکی خاص و عجیبی انجام دهیم. اعتقاد دارم حضور هواداران در تمرینات
انگیزه و روحیه بازیکنان را بالا میبرد، به این خاطر مخالف این هستم که
آنها را از تیم دور کنیم...» این نظر علیرضا منصوریان درباره بسته شدن
تمرینات استقلال است، سوالی كه در اولین نشست مطبوعاتی از او پرسیده شد و
حالا بعد از گذشت سه ماه شاهد اتفاقات دیگری در تمرینات استقلال هستیم.
منصوریان درها را به روی هواداران و خبرنگاران بسته، تمریناتش را بدون آنها
پیگیری میكند و حتی در بازیهای دوستانه هم اجازه نمیدهد كسی غیر از
خودیها حضور داشته باشد. چرا سرمربی آبیها تا این اندازه تغییر كرد؟
راه یكی است
منصوریان كه با وعده تغییرات به استقلال آمده بود، در نهایت در همان مسیری گام برداشت كه پیش از او قلعهنویی و مظلومی رفته بودند. اینكه سرمربیان استقلال در سه فصل گذشته افرادی با تفكرات مختلف بودند اما در نهایت هر سه یك كار را انجام میدهند نشان دهنده این است كه مشكلات استقلال ریشهایتر از تغییر یك سرمربی است. در نهایت فرقی وجود ندارد میان یك مربی سنتی مانند امیر قلعهنویی، یك محافظهكار مثل مظلومی یا سرمربی جوانی مثل منصوریان. مشكلات استقلال جای دیگری است كه هیچكدام از این مربیان نتوانستند بر آن فائق شوند و به جای حل مشكل سعی بر پاك كردن صورت مساله دارند.
پشت درهای بسته
منصوریان در روزهای نخست تمریناتش هواداران بسیاری را به كمپ ناصر حجازی میكشاند، دو، سه هزار نفری كه بیوفقه او و تیمش را تشویق میكردند اما در نهایت و پس از دو سه بازی و ناكامی در ابتدای لیگ، رفته رفته از تعداد آنها كاسته شد. منصوریان ترجیح داد با واقعیت موجود در استقلال روبهرو نشود و بهجای اینكه شاهد كاهش هوادارانش باشد، تمریناتش را در پشت درهای بسته انجام دهد. البته یكی دیگر از مشكلاتی كه منصوریان را به پنهان كردن تمریناتش سوق داد، فشار هواداران بر بازیكنان جدید این تیم بود، اتفاقی كه بار روانی زیادی برای بازیكنان دارد و باعث شده آنها هنوز نتوانند خودشان را با شرایط این تیم وفق دهند.

راه یكی است
منصوریان كه با وعده تغییرات به استقلال آمده بود، در نهایت در همان مسیری گام برداشت كه پیش از او قلعهنویی و مظلومی رفته بودند. اینكه سرمربیان استقلال در سه فصل گذشته افرادی با تفكرات مختلف بودند اما در نهایت هر سه یك كار را انجام میدهند نشان دهنده این است كه مشكلات استقلال ریشهایتر از تغییر یك سرمربی است. در نهایت فرقی وجود ندارد میان یك مربی سنتی مانند امیر قلعهنویی، یك محافظهكار مثل مظلومی یا سرمربی جوانی مثل منصوریان. مشكلات استقلال جای دیگری است كه هیچكدام از این مربیان نتوانستند بر آن فائق شوند و به جای حل مشكل سعی بر پاك كردن صورت مساله دارند.
پشت درهای بسته
منصوریان در روزهای نخست تمریناتش هواداران بسیاری را به كمپ ناصر حجازی میكشاند، دو، سه هزار نفری كه بیوفقه او و تیمش را تشویق میكردند اما در نهایت و پس از دو سه بازی و ناكامی در ابتدای لیگ، رفته رفته از تعداد آنها كاسته شد. منصوریان ترجیح داد با واقعیت موجود در استقلال روبهرو نشود و بهجای اینكه شاهد كاهش هوادارانش باشد، تمریناتش را در پشت درهای بسته انجام دهد. البته یكی دیگر از مشكلاتی كه منصوریان را به پنهان كردن تمریناتش سوق داد، فشار هواداران بر بازیكنان جدید این تیم بود، اتفاقی كه بار روانی زیادی برای بازیكنان دارد و باعث شده آنها هنوز نتوانند خودشان را با شرایط این تیم وفق دهند.
- وقتی از عكاس باشگاه هم میترسند!
منبع: روزنامه ایران
لینک کپی شد
آهن ملل
ارسال نظر