وقتی سوت پایان بازی با انگلیس به صدا درآمد کی روش با خنده به سمت ساوت گیت رفت و به او تبریک گفت. او سپس در کنفرانس مطبوعاتی حاضر شد و گفت کار اصلی ما تازه شروع می شود و روی امتیازات بازی با انگلیس اصلا حساب نمی کردم.
کارلوس که از یکسری شعارها هم ناراحت بود در ادامه تاکید کرد که یکسری مسائل دست من نیست و...جالب این او بازیکنانش را از حاشیه دور کرد و خودش به جنگ رسانه های انگلیسی رفت. کی روش حتی پاسخ بعضی کامنت ها را در فضای مجازی داد که این یکی واقعا عجیب بود. خلاصه او فشار روانی زیادی را از دوش شاگردانش برداشت و خودش این فشار بی سابقه را تحمل کرد تا ملی پوشان فقط به بازی با ولز و موفقیت در این دیدار فکر کنند.
شاید اگر کی روش این کارها را نمی کرد و وارد یکسری دعواها نمی شد، تیم ایران زودتر از قطر حذف می شد و از جام بیرون می رفت اما حالا نه تنها ما در قطر ماندگار شده ایم بلکه شانس صعود هم داریم و مهمتر این که سرنوشت صعود دست خودمان است. به طوری که اگر آمریکا را ببریم و حتی مساوی کنیم، صعود خواهیم کرد. البته فوتبال است و هزار اتفاق و حتی باید فکر برد احتمالی ولز مقابل انگلیس را هم کرد اما بهرحال کی روش توانست تا حد بسیاری تیم ملی را از خطر سقوط و حذف نجات بدهد و به آینده امیدوار کند.
خیلی ها می گویند تیم ملی واقعا به این برد نیاز داشت که حرف درستی هم هست. حالا تیم ما توانایی های فنی خود را نشان داده و از نظر روحی هم شرایط کاملا متفاوتی با فردای بازی با انگلیس دارد. در این میان زحمت خود بازیکنان را هم نباید نادیده گرفت ولی این که آنها بعد از بازی با ولز کی روش را به هوا پرتاب کردند معنای زیادی داشت و در واقع می خواستند با این کار از او بابت همه چیز قدردانی کنند.
