از وحید امیری تا سروش، از كاوه تا بختیار

وانانیوز|  فوتبال ایران یك خاصیت عجیب و به شدت كم‌نظیر دارد و آن هم این است كه در تمام طول سال در فضای نقل‌وانتقالاتی به سر می‌برد! همین چند هفته پیش بود كه همه رسانه‌های ورزشی كشور در مورد انتخاب نهایی وحید امیری و كاوه رضایی گمانه‌زنی می‌كردند و به بحث تمدید قرارداد امید ابراهیمی می‌پرداختند، اما حالا در فاصله كوتاهی، سروش رفیعی و بختیار رحمانی به قهرمانان نقل‌وانتقالاتی فوتبال كشور تبدیل شده‌‌اند و هر ساعت شایعه جدیدی در مورد آنها به گوش می‌رسد. شاید اغراق نباشد اگر بگوییم هیچ‌كجای فوتبال مدرن و حرفه‌ای دنیا چنین فضایی وجود ندارد. در اروپا نهایتا دو یا سه ماه در سال بحث جابه‌جایی بازیكنان مطرح است و پس از آن همه حواس‌ها معطوف به اصل مطلب، یعنی برگزاری مسابقات می‌شود. در كشور ما اما هر 12ماه سال و هر هفت روز هفته می‌توان مطالبی در مورد انتقال بازیكنان بزرگ به باشگاه‌های مختلف خواند. اینكه چرا در ایران چنین فضایی حاكم است، دلایل مختلفی دارد كه به بعضی از آنها اشاره می‌كنیم.

•   پنجره‌های طولانی

در فوتبال ایران معمولا سقف مدت قانونی نقل‌‍وانتقالات برای جابه‌جایی بازیكنان در نظر گرفته می‌شود. از دیدگاه فیفا، حداكثر زمان جابه‌جایی بازیكن در ابتدای فصل 84روز است و در ایران هر تابستان همین مهلت به تیم‌ها داده می‌شود. به علاوه بعد از نیم‌فصل اول هم چهار هفته مهلت برای نقل‌وانتقالات زمستانی در نظر گرفته می‌شود. به این ترتیب فقط به طور خالص 4ماه از سال، فوتبال به طور كامل در تسخیر نقل‌وانتقالات رسمی بازیكنان است.

•   وقفه‌های متعدد

برگزاری مسابقات باشگاهی در ایران دائما با وقفه روبه‌رو می‌شود. مثلا همین امسال تیم‌ها سه بازی انجام می‌دهند و یك ماه تعطیل می‌شوند. در این شرایط طبیعی است كه رسانه‌های ورزشی و هواداران، خودشان را با شایعات مربوط به جابه‌جایی بازیكنان مشغول كنند و سراغ این موضوع بروند. اگر لیگ به طور مرتب و در فواصل منظم هفتگی برگزار شود، میزان توجه به مسائل حاشیه‌ای به شدت كاهش پیدا می‌كند.

•   كنداكتور خلوت

مسابقات باشگاهی در ایران كنداكتور بسیار خلوتی دارند. ما یك لیگ كوتاه 30هفته‌ای داریم و یك جام حذفی كه همه مسابقاتش از ابتدا تا انتها به شكل تك‌بازی و صرفا برای رفع تكلیف برگزار می‌شود. تازه خیلی از تیم‌ها از حضور در همین جام هم انصراف می‌دهند. به این ترتیب فضای خالی در فوتبال ایران زیاد است كه طبعا بخش زیادی از آن به شایعه‌پردازی و گمانه‌زنی در مورد نقل‌وانتقالات اختصاص پیدا می‌كند.

•   قراردادهای كوتاه‌مدت

هیچ‌كجای فوتبال حرفه‌ای دنیا، بازیكنان قراردادهای كوتاه‌مدت یك ساله با تیم‌ها نمی‌بندند، اما فضای بازیكن‌سالارانه فوتبال ایران باعث شده باشگاه‌ها زیر بار این «خفت» بروند و با ستاره‌‌های مختلف قراردادهای یك فصلی ببندند. به این ترتیب هنوز جوهر قرارداد یك بازیكن با باشگاهش خشك نشده، شایعات نقل‌وانتقالاتی در مورد او از راه می‌رسند؛ اینكه قراردادش را تمدید می‌كند یا می‌رود و اینكه اگر می‌رود، كجا می‌رود؟!

•   قانون سربازی

بسیاری از ستاره‌های شهیر دنیای فوتبال، افتخار می‌كنند به اینكه از اول تا آخر عمر حرفه‌ای‌شان را فقط در یك باشگاه توپ زده‌اند. در ایران اما شما حتی اگر بخواهید هم قادر نیستید چنین افتخاری به دست بیاورید، چرا كه قانونا باید برای گذراندن دو سال خدمت سربازی به یك تیم نظامی بروید. به این ترتیب یك دسته شایعات نقل‌وانتقالاتی دیگر هم در مورد بازیكنان مشمول وجود دارد؛ اینكه كی به سربازی می‌روند؟ كدام تیم را انتخاب می‌كنند؟ قبل از خدمت با تیم سابق‌شان قرارداد طولانی‌مدت می‌بندند یا نه؟ و نهایتا اینكه بعد از سربازی چقدر احتمال دارد همان تیم نظامی را برای ادامه دوران بازیگری‌شان انتخاب كنند؟ می‌بینید؛ اینجا همیشه بهانه برای بحث نقل‌وانتقالاتی وجود دارد!