مهمترین اتفاق این هفته فوتبال انگلیس، صعود تیم لوتون تاون به لیگ برتر انگلیس پس از 31 سال دوری از این رقابت‌ها بود. لوتون تاون در حالی به بالاترین سطح از فوتبال انگلیس رسید که درست یک دهه پیش در لیگ کنفرانس یا نشنال لیگ (دسته پنجم فوتبال انگلیس) بازی می‌کرد و رقبایی گمنام‌تر از خودش مانند تیم دارتفورد داشت.
یکی از اصلی‌ترین دلایل زیر ذره‌بین رفتن لوتون تاون ورزشگاه خانگی محقر این تیم است که در شرایط فعلی، استانداردهای لازم برای میزبانی از بازیهای لیگ برتر انگلیس را ندارد. ورزشگاه خانگی لوتون تاون، «کنیل‌ورث رود» نام دارد که سال 1905 تأسیس شده و میزبان تورنمنت‌های بین‌المللی در رده نوجوانان بوده است. با وجود ظرفیتش که تنها کمی بیش از 10 هزار نفر است، این ورزشگاه رکورد پذیرایی از 30 هزار و 69 تماشاگر را دارد؛ اتفاقی که سال 1959 رخ داد زمانی که لوتون تاون در بازی دومش برابر بلکپول در دور ششم جام حذفی انگلیس، میزبان بود.
ورزشگاه کنیل‌ورث از چندین جهت خاص و بی‌مانند است که مهمترین آن داشتن 5 جایگاه و 5 وجهی بودن آن است؛ جایگاه کنیل‌ورث که پشت یکی از دروازه‌هاست و هواداران تیم میزبان پشت آن مستقر هستند. جایگاه اوک اِند که پشت دروازه مقابل است و هواداران میزبان و میهمان همزمان در آن مستقر می‌شوند. جایگاه مین (اصلی) که صندلی‌‌هایش چوبی هستند. جایگاه دیوید پریس که درست در کنار جایگاه اصلی واقع شده و به دلیل مشرف بودن ورزشگاه به خیابان «هیترز» شکلی مورب و غیرمعمول دارد و در نهایت جایگاه بابرز که از نظر کیفی هنوز خیلی با معیارهای لیگ برتر به خصوص برای استقرار دوربین‌های تلویزیونی فاصله دارد.
طبق اعلام گری سوییت مدیراجرایی باشگاه لوتون، ورزشگاه کنیل‌ورث برای اینکه استانداردهای لازم برای میزبانی از بازیهای لیگ برتر انگلیس را داشته باشد، عملاً باید یک جایگاه جدید بسازد. در همین راستا قرار است که جایگاه بابرز به کلی تخریب شود تا طبق استاندارهای تعریف شده، بازسازی شود. یکی معیارهای لازم برای واجد شرایط شدن ورزشگاه کنیل‌ورث جهت میزبانی از بازیهای لیگ برتر انگلیس، داشتن مرکز رسانه‌‌ای، استودیوهای تلویزیونی و تحلیل داده‌ها، سرویس‌های بهداشتی به تعداد کافی، فروشگاه یا بوفه برای فروش مواد خوراکی و نوشیدنی به تماشاگران است. یکی دیگر از مهمترین موانع پیش روی باشگاه لوتون برای برگزاری بازیهای خانگی‌اش در لیگ برتر در ورزشگاه کنیل ورث، عدم برخورداری این ورزشگاه از نورافکن‌های مورد تأیید سازمان لیگ فوتبال انگلیس است. از اینها که بگذریم، دسترسی تماشاگران به ورزشگاه است که برای ورود به آن عملاً باید از داخل حیاط و باغچه‌های خانه‌های مجاور ورزشگاه عبور کنند.
سازمان لیگ انگلیس، به باشگاه لوتون 14 هفته مهلت داده است تا ورزشگاه کنیل‌ورث را مطابق استانداردهای تعریف شده مجهز و بازسازی کند؛ در غیراین‌صورت این باشگاه مجبور خواهد شد که در ورزشگاهی دیگر که واجد شرایط است، بازیهای خانگی‌اش را برگزار کند، سناریویی که هئیت مدیره باشگاه به شدت مخالف آن هستند و به همین دلیل آنها قصد دارند برای تجهیز ورزشگاه کنیل‌ورث بالغ بر 10 میلیون پوند هزینه کنند، البته این هزینه در قیاس با درآمدی که لوتون تاون از بابت صعود به لیگ برتر و در ادامه برگزاری بازیهای خانگی‌اش در استادیوم خود به دست خواهد آورد، رقم زیادی نیست.
برنامه باشگاه لوتون این است که پروژه بازسازی ورزشگاه خانگی‌اش را از انتهای سال جاری یا اوایل سال میلادی آینده آغاز کند و ظرفیت آن را به 17 هزار و 500 نفر افزایش دهند.
اکنون باید دید که آیا ورزشگاه کنیل‌ورث می‌تواند شرایط لازم برای میزبان را کسب کند و افتخار پذیرایی از ستاره‌هایی مانند محمد صلاح و ارلینگ هالند و مارکوس رشفورد را داشته باشد یا نه.
انتهای پیام/
