4 هفته قبل بود که مدیران برمن در تصمیمی غیرمنتظره، الکساندر نوری را به
عنوان جانشین ویکتور اسکریپنیک معرفی کردند. هرچقدر اخراج اسکریپنیک اتفاقی
قابل پیش بینی بود، کسی انتظار نداشت نوری 37 ساله که در تیم جوانان
باشگاه کار می کرد، جای او را بگیرد؛ حتی به عنوان مربی موقت.
اما نوری خیلی زود نظرها را به خود جلب کرد. هرچند اولین بازی برمن با هدایت او، با شکست 2-1 مقابل ماینس و اخراج او از کنار زمین همراه بود اما برمن در دیدار بعدی توانست ولفسبورگ را شکست بدهد و به اولین سه امتیاز فصل دست پیدا کند؛ و البته این شادی ویژه الکساندر در کنار زمین بود که همه را مجذوب کرد. تساوی در دیدار بعدی برابر دارمشتات و نمایش امیدوارکننده تیم، مدیران برمن را متقاعد کرد تا قرارداد او را تمدید کنند؛ تصمیمی که بعد از دیدار شب گذشته مقابل لورکوزن، از درستی آن مطمئن شدند.
لورکوزن در دیدار قبلی دورتموند را با دو گل شکست داده بود؛ در دیداری که زردها چیزی برای گفتن نداشتند و این می توانست یک جدال دشوار برای نوری باید تا نشان بدهد نتایج قبلی اتفاقی نبوده است.
پس وقتی سوت پایان بازی با پیروزی 2-1 برمن به صدا درآمد، باز همه دوربین ها به سوی او چرخید؛ جذاب ترین سوژه این روزهای بوندس لیگا. با شور و حرارتی که پیش از این تنها از کلوپ دیده شده بود. حتی صمیمت او با بازیکنانش هم سرمربی فعلی لیورپول را به ذهن می آورد. هرچند او در مصاحبه اخیرش با یک روزنامه محلی اعلام کرد که قرار نیست با بازیکنان "دوست" باشد، اما رفتار او با بازیکنان برمن نشان می دهد که الکساندر نوری برای آنها چیزی بیش از یک سرمربی است.
