چوك برای سرمربیگری پرسپولیس آمده بود

وانانیوز| ماجرای موضعگیری سرتون چوك علیه رامین رضاییان در فضای مجازی، توجهات را بیشتر از قبل به سمت دستیار اول برانكو ایوانكوویچ جلب كرده است. پیش از این هم در چند مرحله شایعات و خبرهای عجیبی در مورد چوك منتشر شده بود؛ مثل اینكه او حرف‌های تحریك‌كننده‌ای به بازیكنان ذخیره تیمش می‌زند یا برخی اوقات رفتارهای عجیبی از او دیده می‌شود. گویا به خاطر همین رفتارها هم بود كه یكی، دو هفته پیش ناگهان چوك در تمرین حاضر نشد، بدون اینكه برای این غیبت یك روزه، دلیل خاصی ارائه شود. حالا اما بحث حمله ناشیانه او به رضاییان همه چیز را وارد فاز جدیدی كرده است، به خصوص كه این موضعگیری تند و غیرمنتظره می‌توانست یك بحران واقعی را برای پرسپولیس به وجود بیاورد. همین موضوع باعث شد یك شایعه باورنكردنی، بیشتر از قبل در محافل خبری به گوش برسد؛ اینكه هدف چوك از حضور در ایران، نشستن روی صندلی سرمربیگری پرسپولیس بوده و حالا كه این اتفاق نیفتاده، او دلخور و عصبانی است!

اگر برانكو سرمربی تیم ملی می‌شد
سرتون چوك در كرواسی مربی نسبتا كارنامه‌داری است و هدایت چند تیم را در دسته اول لیگ باشگاه‌های این كشور بر عهده داشته. او مدتی هم سرمربی تیم دوم دیناموزاگرب بوده و به این ترتیب پذیرفتن شغل دستیاری در یك باشگاه ایرانی از سوی او، كمی عجیب به نظر می‌رسد. در این مورد یك فرضیه می‌تواند این باشد كه چوك، برانكو را در آستانه حضور روی نیمكت تیم ملی ایران دیده و به همین دلیل تصمیم گرفته كارش را در پرسپولیس با دستیاری شروع كند تا اگر ایوانكوویچ در میانه راه جدا شد و به تیم ملی پیوست، او به جای دوست قدیمی‌اش سرمربی پرسپولیس شود! به هر حال پیش از شروع فصل جدید، كارلوس كی‌روش پایگاه چندان خوبی بین افكار عمومی نداشت و بعد از درگیری شدیدش با برانكو،‌ با افت محبوبیت مواجه شده بود. در این شرایط چندان دور از ذهن نبود كه با استارت ضعیف ایران در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی و كسب یكی، دو نتیجه غیرقابل قبول، دوران كار مربی پرتغالی در تیم ملی به پایان برسد و او به كشورش برگردد. در این صورت مسلما برانكو می‌توانست یكی از بهترین و در دسترس‌ترین گزینه‌های فدراسیون برای جانشینی كی‌روش باشد. به این ترتیب برانكو به تیم ملی می‌رفت و چوك هم سرمربی پرسپولیس می‌شد! شروع توفانی ایران در انتخابی جام‌جهانی اما، همه معادلات را به هم زده و باعث شده جای پای كارلوس در تیم ملی از هر زمان دیگری سفت‌تر شود. به این ترتیب برانكو و چوك هم چاره‌ای ندارند غیر از اینكه فعلا به سرمربیگری و دستیاری در پرسپولیس قناعت كنند! البته همه اینها یك گمانه‌زنی تایید نشده است كه این روزها كم‌وبیش در محافل فوتبالی به گوش می‌رسد.

چوك پارسال هم پیشنهاد شده بود!
این بخش كار اما موضوع را جالب‌تر هم می‌كند. شنیده می‌شد فصل گذشته وقتی یكی از باشگاه‌های مهم لیگ برتری نتایج چندان جالبی كسب نمی‌كرد، از سوی برخی نزدیكان برانكو به مدیرعامل آن باشگاه توصیه شده بود از سرتون چوك به عنوان سرمربی استفاده كنند! آنها حتی رزومه چوك را هم در اختیار آقای مدیر گذاشتند اما این اتفاق به هر دلیلی رخ نداد تا دوست برانكو با چند ماه تاخیر و البته به عنوان «دستیار» به فوتبال ایران اضافه شود!

وقتی حرف برانكو «یكی» است
پیروی از دو اخلاق كی‌روش، شاید به كار پرسپولیس و مربی‌اش بیاید
مسلما یكی از بزرگ‌ترین مشكلات پرسپولیس در حال حاضر، مساله بازی نرسیدن به برخی از ستاره‌های نیمكت‌نشین است. فعلا همه حواس‌ها معطوف به رامین رضاییان شده اما غیر از او بازیكنان دیگری هم هستند كه كیفیتی بسیار نزدیك به نفرات اصلی دارند،‌ مثل علی علیپور و احمد نوراللهی كه آنها هم فعلا باید منتظر مصدومیت یا محرومیت مهره‌های فیكس باقی بمانند تا شاید شانس بازی پیدا كنند. همین مساله باعث شده سرخ‌ها با یك حاشیه بزرگ دست به گریبان باشند و هر روز خبرهای جدیدی در مورد بازیكنان ناراضی این تیم به گوش برسد. در عین حال اما به نظر می‌رسد اگر برانكو یكی، دو اخلاق كارلوس كی‌روش را داشت،‌ این «تهدید» برای سرخپوشان تبدیل به یك «فرصت» می‌شد.

سیستم چرخشی
كی‌روش حداقل در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی به خوبی نشان داده اعتقاد خاصی به سیستم چرخشی و استفاده از نفرات بیشتر دارد. او در چهار بازی نخست تیم كشورمان، 11تغییر در ارنج اصلی تیم ملی به وجود آورده كه واقعا جالب توجه است. البته كسی انتطار ندارد برانكو هم در پرسپولیس همین حجم از دگرگونی‌ها را اعمال كند اما گاهی بازی دادن به نوراللهی یا شروع كردن مسابقه با علیپور، می‌تواند یك گزینه باشد. مثلا در همین بازی اخیر كه وحید امیری خسته از اردوی تیم ملی به پرسپولیس اضافه شد، برانكو می‌توانست كار را با علیپور آغاز كند و بعد به امیری میدان بدهد اما او اساسا اعتقادی به این قبیل تغییرات ندارد. به علاوه برانكو به سیستم پایه تیمش هم خیلی وفادار است. كی‌روش در تیم ملی از سیستم چهار ساله1-3-2-4 به سیستم كارآمدتر 1-4-1-4 روی آورد اما برانكو هرگز چینش 2-4-4 پرسپولیس را تغییر نمی‌دهد. مثلا در داربی تهران شاید می‌شد با توجه به مصدومیت وحید امیری با دو هافبك دفاعی (نوراللهی و كمال) كار را شروع كرد و علیپور را برای نیمه دوم نگه داشت اما حرف برانكو اساسا یكی است!

تغییر پست
كی‌روش در زمینه تغییر پست بازیكنانش، خیلی ریسك‌پذیرتر از برانكو است. مثلا در همین مسابقات اخیر كافی است به تغییر پست طارمی یا به خصوص احسان حاج‌صفی توجه كنید. همین ویژگی باعث می‌شود در موارد ضروری امكان استفاده همزمان از بازیكنان هم‌پست وجود داشته باشد اما برانكو اهل این داستان‌ها نیست كه مثلا یك نفر را طی دو بازی متوالی، در دو پست متفاوت بازی بدهد. او یا تغییری را به صورت كلی اعمال می‌كند (مثل دفاع وسط شدن انصاری) یا اصلااعمال نمی‌كند!