بررسی برخورد منصوریان و برانکو با بازیکنان حاشیه ساز

وانانیوز| بعد از اتفاقی كه در ورزشگاه ثامن مشهد و در جریان بازی استقلال با سیاه‌جامگان رخ داد، شاید هیچ‌كس باور نمی‌كرد بختیار رحمانی درست در مسابقه بعدی همچنان در تركیب اصلی استقلال قرار بگیرد و خیلی عادی برای این تیم بازی كند! شماره هفت آبی‌ها به تندی به تعویضش اعتراض كرده بود و انتظار می‌رفت مختصر تنبیهی برایش در نظر گرفته شود؛ به خصوص كه استقلال دو برد متوالی به دست آورده بود و كادرفنی مثل قبل زیر فشار نبود. با این وجود منصوریان تصمیم گرفت رحمانی را در تركیب اصلی بازی با سایپا قرار بدهد، هرچند این بازیكن مثل سابق حضور كم‌اثری در میدان داشت و یك بار دیگر تعویض شد. شاید بشود نوع تعامل منصوریان با بختیار را با برخورد برانكو و بازیكنانش مقایسه كرد.
برانكو هرچقدر در دوران حضورش روی نیمكت تیم ملی سازشكار به نظر می‌رسید، در دوران فعلی كار در ایران محكم و با صلابت دیده می‌شود؛ جوری كه بعضا مخاطبش حس می‌كند این استحكام، وارد فاز «لجبازی» شده است. او اول فصل گذشته گفت جلال حسینی را نمی‌خواهد و به هیچ‌وجه هم تحت فشارهای باشگاه تسلیم نشد. پیش از همین بازی اخیر برابر استقلال‌خوزستان هم صابون پروفسور به تن امید عالیشاه خورد؛ بازیكنی كه گویا به خاطر یك مشاجره ساده سر تمرینات ناچار شد مسابقه غدیر را از روی نیمكت ذخیره‌ها آغاز كند. پارسال هم داستان مشابهی برای مهدی طارمی پیش آمد و او در یك بازی بیرون از خانه نیمكت‌نشین شد. ماجرای رامین رضاییان را هم كه دیگر همه شهر می‌دانند. بعد از كلی كشمكش، او دفاع راست تیم ملی را چهار هفته بیرون نشاند و در بازی پنجم تنها پذیرفت 10دقیقه در پست غیرتخصصی به رضاییان بازی بدهد! در مجموع به نظر می‌رسد راه منطقی‌تر برای برخورد با بازیكنان، چیزی بین دو روش متضاد برانكو و منصوریان باشد؛ یعنی نه به شوری كار مربی كروات كه باعث شد زمین و زمان به حرف بیایند و از او بخواهند عذرخواهی‌های رامین را قبول كند و نه به بی‌نمكی كاری كه منصوریان كرد و كلا چشمش را روی كار بختیار در مشهد بست!