بازی بد با یک گزارش بدتر/ خود صداوسیما می دانست که آپشن گزارشگر دوم گذاشت!

از همان روز تولد شبکه ۳ که نامش را شبکه جوان گذاشتند، هم در تمام تبلیغات و مصاحبه‌های مسئولان تلویزیون گفته می‌شد و هم از جدول پخش برنامه‌های این شبکه مشخص بود که هدف این کانال جدید جلب توجه جوانان است.

از همان روز اول کلیه برنامه‌های محبوب و پربیننده و مورد علاقه قشر جوان از شبکه ۳ پخش می‌شد و هنوز هم این قاعده ادامه دارد. پخش مسابقات فوتبال به عنوان پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی در تمام این سال‌ها به طور انحصاری در اختیار شبکه ۳ بوده و به طور طبیعی گزارشگران فوتبال نیز از این شبکه رشد معرفی می‌شوند.

و در تمام این سال‌ها که بضاعت گزارشگری ما محدود به چند نام بوده این انتقاد وارد می‌شد که چرا در به روی جوانان با استعداد و با انگیزه بسته است؟ حتی ساخت برنامه‌هایی چون رقابت جوانان برای گزارشگری هم نتوانست کمکی کند چرا که این انحصار و رانت در اختیار چند نام باقی مانده است. نام‌هایی پابه سن گذاشته که به وضوح از نسل جوان جامانده و نمی توانند مطابق سلیقه روز جلو بروند. آنها که همان ایرادات سی سال پیش خود را دارند و چون جایگاهشان محکم و امکان رقابت وجود ندارد، تلاشی برای پیشرفت نمی کنند.

وقتی اعلام شد گزارش دربی به جواد خیابانی می‌رسد خیلی‌ها ناامید شدند. کسانی که عادت کرده‌اند مسابقات فوتبال را با بستن صدای تلویزیون و نشنیدن گزارشگر دنبال کنند اما به دلایلی که نمی‌دانیم گزارش دربی به پیمان یوسفی رسید و او هم کاری کرد که خیلی‌ها گفتند کاش همان خیابانی گزارش می‌کرد!

کافیست یک بار دیگر و این بار بدون هیجان بازی و طرفداری از تیم محبوب خود به عنوان یک کارشناس یا بیننده حرفه‌ای به گزارش دربی نگاه کنید، آنقدر اشتباهات گل درشت و مبتدیانه هست که از چشم هیچکس پنهان نمی‌ماند.

معمولاً اصلی در گزارشگری هست که او نباید آشکارا از یکی از دو تیم جانبداری کند. خیلی وقتها گزارشگران شهرستانی را به همین دلیل می‌کوبند که چرا از تیم شهرشان حمایت می‌کنند؟ اصلا ما ورژنی از گزارشگری حماسی داریم که فقط مخصوص تیم ملی است اما همان گزارشگران هم حین بازی‌های باشگاهی از یک تیم جانبداری نمی‌کنند.

چرا گزارشگر باید برای حل اختلاف نکونام و خطیر ابراز خوشحالی کند؟ به تماشاگر دربی چه ربطی دارد که گزارشگر از سروشکل یک تیم راضی هست یا نیست؟

موقع پرتاب بطری استقلالی ها سر سروش رفیعی در نیمه دوم که مهدی پور برای وساطت آمد، یوسفی رسما استقلالی گزارش کرد که پرسپولیس هم باید رعایت کند و...! در حالیکه تا آن لحظه اتفاق از سمت آبی ها بود!

بار دوم در دقیقه ۷۵ داستان تکرار شد و این بار سیدحسین به عنوان کاپیتان برای وساطت آمد و یوسفی بازهم حاضر به گزارش اتفاق نشد چون باید می گفت که این کار را طرفداران استقلال انجام داده اند، یعنی اصلی ترین وظیفه که همان گزارش بازی است را بی خیال شد و ترجیح داد حرف های دیگری بزند!

جانبداری به هر شکل از سوی اهالی خانواده فوتبال کار غلطی است و رسانه هم جزئی از این خانواده است. به همان اندازه که ما حمله بازیکنان و مربیان به داوری را نمی‌پسندیم، خود ما رسانه‌ای‌ها نیز نباید نقش یک هوادار را ایفا کنیم. وظیفه و رسالت رسانه چیز دیگریست.

این بار و برای این دربی صدا و سیما دست به یک ابتکار جدید و یک کار خوب زد. تلویزیون منوی انتخاب صدای گزارشگر گذاشت که بیننده تلویزیونی حق داشته باشد دربی را با صدای یکی از این دو گزارشگر بشنود، کاری که تمام تلویزیون‌ها در همه جای دنیا می‌کنند و اصلاً یکی از راه‌های جذب بیننده اعلام اسم گزارشگری است که مردم دوست دارند.

در کشور ما امکان رقابت بین تلویزیون‌ها وجود ندارد و تلویزیون یک رسانه ملی است. پس ای کاش این جایگاه و وجهه ملی را حفظ با انتخاب گزینه‌های بیشتر به بینندگان تلویزیونی این شانس را بدهد که دربی را با صدای مورد علاقه خود نگاه کنند. امیدواریم در آینده نفرات معرفی شده هم منتخب مردم باشند نه اینکه مجبور به انتخاب بین بد و بدتر باشیم.