هفته‌های آخر لیگ و حسرت ۴ بازی بر دل پرسپولیسی‌ها

بدون تردید استقلال تیم شایسته‌ای بوده که در فاصله ۶‌هفته به پایان مسابقات لیگ برتر در صدر جدول قرار دارد. نمی‌شود بدون لیاقت مدت طولانی در چنین جایگاهی ماند. آبی‌ها از ابتدای فصل روح مبارزه و جنگجویی خود را نشان داده‌اند و در کنار آن به لطف تدابیر کادرفنی، امتیازات خوبی جمع کرده‌اند. با این حال پرسپولیس هم فاصله بعید و عجیبی با رقیب سنتی ندارد و با یک امتیاز کمتر، لغزش آبی‌ها را انتظار می‌کشد. هم‌اکنون ابتکار عمل در دست سرخ‌ها نیست و این مسئله غیراز نتایج خوب استقلال، به گاف‌های بی‌موقع قرمزها هم مربوط می‌شود.

پرسپولیس در برخی مسابقاتی که نبرده، جای افسوس چندانی نداشته است؛ ازجمله تساوی برابر ملوان و ذوب‌آهن در دور رفت یا باخت به سپاهانی که در نقش جهان تیم برتر میدان بود. با این حال حداقل ۴‌بازی خیلی مفت از دست قرمزها رفت؛ ۴‌دیداری که کسب امتیازات کامل در هر کدام از آنها می‌توانست سرنوشت تیم را تغییر بدهد.

نفت آبادان؛ فاجعه کامل

بعد از یک مساوی ناامیدکننده در انزلی و در روزی که پرسپولیس کم‌موقعیت‌ترین بازی کل فصلش را انجام داد، سرخ‌ها چاره‌ای جز بردن نفت در زمین خانگی خود نداشتند، اما ابتدا با گل علی یوسف عراقی غافلگیر شدند. فشار پرسپولیس در نیمه اول به جایی نرسید، اما اواخر این وقت حسین سنگرگیر از تیم مهمان اخراج شد تا طلایی‌پوشان یک نیمه کامل ۱۰‌نفره بازی کنند. پرسپولیس بی‌محابا فشار آورد و تا دقیقه‌۷۵ موفق شد توسط محمد عمری و گئورگی گولسیانی ۲‌گل بزند، اما قرمزها بازی را رها کردند تا آخرین توپ مسابقه با اشتباه دانیال اسماعیلی‌فر وارد دروازه آنها شود؛ یک گل‌به‌خودی تلخ، تقاص تیمی که بازی را تمام‌شده تلقی کرد.

استقلال خوزستان؛ باری به هر جهت

یکی از سهل‌انگارترین نسخه‌های پرسپولیس این فصل، هفته سیزدهم در بازی برابر استقلال خوزستان اکران شد. در روزی که استقلال با ۴‌گل در ورزشگاه آزادی نساجی را شکست داد، سرخپوشان در اهواز به یک امتیاز بسنده کردند. این‌بار هم تیم حریف با گل زودهنگام جواد آقایی‌پور جلو افتاد، باز پرسپولیس کلی تقلا کرد تا با گل محمدحسین کنعانی‌زادگان از روی نقطه پنالتی کار را مساوی کند، اما باز هم قرمزها درس نگرفتند و یک گل آسان دیگر از آقایی‌پور خوردند تا گل نبیل باهویی فقط مانع از شکست آنها شود. آن ۲‌ امتیاز هم خیلی ساده از کف رفت.

مس رفسنجان؛ اوج بی‌خیالی

آخرین بازی نیم‌فصل اول، آخرین بازی یحیی گل‌محمدی روی نیمکت پرسپولیس هم بود؛ نمایشی از بی‌خیالی و بی‌تفاوتی مرگبار. در روزهایی که مس رفسنجان بدترین نتایج ممکن را می‌گرفت و حتی تکلیف کادرفنی‌اش هم به درستی مشخص نبود، پرسپولیس خیلی راحت برابر این تیم متوقف شد. قرمزها در آخرین دقایق نیمه اول با گل شهاب زاهدی جلو افتادند، اما شیمبا در نخستین دقایق نیمه دوم از روی نقطه پنالتی کار را به تساوی کشاند. در ادامه مسابقه هم واقعا برنامه و تلاش مشخصی از سرخپوشان دیده نشد.

آلومینیوم؛ نه‌چندان عادلانه

این یکی مربوط به دوران اوسمار ویرا بود. در نخستین بازی دور برگشت، پرسپولیس بعد از یک نیمه متعادل، در نیمه دوم شروع کرد به فشار آوردن روی دروازه آلومینیوم و موقعیت‌های خوبی هم به‌وجود آورد. در شرایطی که هر لحظه احتمال گل زدن پرسپولیس وجود داشت، اشتباه علیرضا بیرانوند باعث شد امیر نوری از ۴۰‌متری دروازه سرخپوشان را باز کند. نتیجه این مسابقه از نظر فوتبالی چندان عادلانه نبود و حالا روشن می‌شود شاید حتی ثبت یک تساوی در اراک هم می‌توانست خیلی به قرمزها کمک کند.