روایت‌ باوفا از تجربه موفق‌ انتقال نفرات جوان به‌ بزرگسالان

حمید باوفا درباره انتقال موفق چند سال اخیر کشتی‌گیران رده سنی جوانان به تیم ملی بزرگسالان اظهار داشت: قبل از اینکه سرمربی تیم ملی جوانان شوم، 5 سال در دو رده سنی جوانان و بزرگسالان مربیگری کردم. سال‌ها‌ی 2012 تا 2014 با عبدالله چمن‌گلی و بعد از آن تا سال 2015 با احد پازاج و اینطور نبود که یکدفعه سرمربی جوانان شوم. قبل از آن، عضو کادرفنی بودم و در این 5 سال، از تجربه حسن بابک، محمد بنا، احد پازاج، عبدالله‌ چمن‌گلی و رضا سیم‌خواه استفاه کردم و تجربه آنها خصوصا بابک و بنا، خیلی به من کمک کرد.

وی ادامه داد: ضمن اینکه خودم کشتی گرفته بودم و می‌دانستم بین دو رده سنی جوانان و بزرگسالان در واقع حلقه گمشده‌ای وجود ندارد و تنها موردی که وجود دارد و باید به آن توجه کرد، بحث روحی-روانی است. سرمربی جوانان جدا از مسائل فنی، در آن دورانی که مسئولیت این بچه‌ها را برعهده دارد، باید به شناخت خوبی از روحیه بچه‌ها برسد و با این شناخت با آنها کار کند. موضوع دیگر، چیزی که من در این سال‌ها خیلی تجربه کردم و هر سال برایم اتفاق افتاده و ثمره‌اش را دیدم اعتماد و اعتقادی است که بچه‌های جوان به مربی دارند.

باوفا اعتماد داشتن کشتی‌گیر به مربی را یکی از مهم‎‌ترین ارکان انتقال موفق جوانان به بزرگسالان دانست و یادآور شد: اگر کشتی‌گیر جوان به مربی اعتماد و اعتقاد کامل داشته و آن باور داشتن به مربی باشد، هم اینکه مسائل فنی را خیلی زود می‌گیرند و هم درمورد تصمیماتی که گرفته می‌شود، اعتماد لازم وجود دارد. این هم خیلی مهم است که سرمربی هرگز نباید به کشتی‌گیر دروغ بگوید، این را درخصوص جایگاه کشتی‌گیر می‌گویم. نباید بی‌دلیل یک کشتی‌گیر را بیش از آن چیزی که هست، بالا ببری که بعد زمین خوردنش خیلی سخت شود و نه باید آنقدر او را پایین بیاوری که بالا رفتنش را غیرممکن کنی. باید جایگاه کشتی‌گیر را درست تعریف کنی تا در مسیر درست خود قرار بگیرد. من بحث عمده انتقال جوانان به بزرگسالان را مسائل روحی و روانی، اعتماد به سرمربی و نظم و انضباط اردویی می‌دانم که به تاکتیک پذیر شدن کشتی‌گیر در این رده سنی منتهی می‌شود.

عضو سابق تیم ملی کشتی فرنگی در پاسخ به این سوال که کدام یک از انتقال‌هایی که در این سال‌ها اتفاق افتاد برایش شیرین‌تر و ارزشمندتر بود، خاطرنشان کرد: قطعا سال اولی که بچه‌های جوانان مثل محمدهادی ساروی، امین میرزازاده، امین کاویانی‌نژاد، علیرضا نجاتی، پویا دادمرز، علی‌اکبر یوسفی، پویا ناصرپور و... به تیم ملی بزرگسالان منتقل شدند برای من خیلی شیرین بود. در واقع همه بچه‌های جوانان به تیم ملی بزرگسالان رفتند و این واقعا لذت‌بخش بود. البته این را هم بگویم که فدراسیون در این انتقال‌ها خیلی تاثیر دارد و از حق نگذریم در این چند سال علیرضا دبیر به این انتقال موفق خیلی کمک کرد و همراه جوانان و برنامه‌هایش بود.

سرمربی تیم ملی جوانان درباره اینکه کدام کشتی‌گیر می‎‌توانست از این رده سنی، به بزرگسالان منتقل شده و نتیجه مطلوب بگیرد اما چنین اتفاقی رخ نداد، گفت: یک چیز را در این رابطه بگویم، در بعضی از این انتقال‌ها، من دوست نداشتم تغییر وزن اتفاق بیفتد. از کسی اسم نمی‌آورم، اما بعضی مواقع احساس می‌کردم اگر با همان شرایط وزنی بچه‌ها انتقال داده شوند و آن سرمربی بالادستی به خاطر ارنج تیمی، دست به وزن کشتی‌گیر نزند، نتیجه بهتری حاصل می‌شد. از نظر من کشتی‌گیر گاهی از این محل، آسیب می‌بیند. این یک نوع نگاه است که شاید من موافقش باشم و مربی دیگری به آن اعتقاد نداشته باشد؛ ولی یک چیزی که خیلی در این انتقال‌ها مهم است اینکه سرمربیان جوانان و بزرگسالان با هم هماهنگ باشند.

باوفا با اشاره به کمک‌هایی که اعضای کادرفنی‌اش در این مسیر به او کرده‌اند، گفت: کادرفنی هم خیلی مهم است، در این سال‌ها آنها کنار من بودند و زحمات‌شان نباید نادیده گرفته شود، نفراتی مثل ملک‌محمد بویری، حسن حسین‌زاده، مهرداد اسفندیاری‌فر، روح‌الله دل‌انگیز، مهدی شربیانی، بختیار تقوی‌نیا، محمدرضا صادقی و دکتر بهمن میرزایی که خیلی زحمت کشیدند. اگر کادر همراه نباشد و کمک نکند، این ضرر می‌زند. کادرت باید دلسوز باشند، کادرهایی را هم قبلا دیدیم که دل‌شان با تیم و سرمربی نیست منتظر باختند. یادم هست سال 2015 که به آمریکا رفته بودیم، باوجودی که تیم‌مان بد نبود،‌ البته یکسری اشتباهات بود اما حسن بابک و احد پازاج تیم خوبی را جمع کرده بودند اما نتوانستند نتیجه بگیرند و همه اینها برای من درست شد که کسانی کنار تیم به عنوان کادرفنی قرار بگیرند که اگر یار نیستند، لااقل بار هم نباشند.

وی عنوان کرد: در مسائل تیم جوانان کادرفنی برای من اولویت بوده و هر جا کادرم در رابطه با کشتی‌گیر موضوعی مطرح کرده، من حرف مربی را در مسائل اردویی ارجح می‌دانم و کشتی‌گیر باید تمکین کند. حالا فرقی نمی‌کند این حرف سرمربی باشد یا مربی.

انتهای پیام/