روز فراموش نشدنی برای مهاجم پرسپولیس

 گاریدو در ادامه تغییرات زیادی که برای هر بازی در ترکیب تیمش می دهد در بازی دیروز نیز با نیمکت نشین کردن علی علیپور و لوکاس ژوائو به عیسی آل کثیر فرصت داد تا از ابتدا در ترکیب اصلی راهی میدان شده و بتواند با گلزنی در این بازی به نوعی مثل علیپور و ژوائو پایش به گلزنی باز شود.
اتفاقی که البته رخ نداد و آل کثیر به تنهایی چندین و چند موقعیت را از دست داد تا از نگاه هواداران پرسپولیس و البته بسیاری از کارشناسان متهم ردیف اول شکست لقب گیرد.
او از همان ابتدای بازی و در دقیقه ۸ مسابقه که با پاس عالی خدابنده لو با دروازه بان نساجی تک به تک شد، تا اواخر مسابقه که ترجیح داد به جای استفاده از نوک پا و تبدیل کردن پاس عالی کنعانی زادگان خم شود و با سر توپ را هدر بدهد، همین طور فرصت از دست داد تا مشخص شود چقدر از روزهای خوبش فاصله دارد و گاریدو در تمام این مدت حق داشت که از او استفاده نمی کرد.
البته که این نظریه هم وجود دارد که نیمکت نشینی های فراوان باعث افت عیسی شده اما مگر غیر از این است که یک بازیکن حرفه ای برای بازگشت به ترکیب اصلی و اثبات توانایی هایش، باید در انتظار تک لحظه ها و اندک دقایق باشد تا در همان دقایق کوتاه توانایی هایش را به اثبات برساند؟ پس چگونه عیسی آل کثیر با کوله باری از تجربه در بازی دیروز نتوانست در طول ۹۰ دقیقه حتی یکی از این همه موقعیت را تبدیل به گل کند؟
به هر روی روز ۱۷ آذر ۱۴۰۳ روزی فراموش نشدنی برای عیسی آل کثیر شد. روزی که بی شک این مهاجم دزفولی تا پایان فوتبالش دقایق و تک تک لحظه های آن را فراموش نخواهد کرد.