جدایی من از پرسپولیس فنی نبود، متاسفانه برخی ارتباطات مانع ادامه حضورم شد

حذف تلخ تیم ملی جوانان از جام ملت های آسیا و ناکامی در راهیابی به جام جهانی فوتبال جوانان بهانه ای شد تا از بازیکنی دعوت کنیم که سابقه حضور در جام جهانی جوانان را در کارنامه دارد.

گفتگو با علی شجاعی از حضور در پرسپولیس و آن پنالتی معروف بازی با النصر آغاز شد تا دلایل جدایی اش از پرسپولیس و همینطور دوران حضور در نساجی، فولاد و مس رفسنجان و همینطور حواشی ای که در این باشگاه ها پیش آمد.

این گفتگو امروز در دو قسمت تقدیم شما می شود. قسمت اول آن را می بینید و می خوانید:

 امروز به بهانه حذف تلخ و ناامیدکننده تیم ملی جوانان از جام ملت‌های آسیا و ناکامی این تیم در راهیابی به جام جهانی، از فردی دعوت کرده‌ایم که سابقه حضور در تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان را دارد و تجربه صعود به جام جهانی جوانان و شرکت در این رقابت‌ها را در کارنامه خود ثبت کرده است. میهمان امروز ما، علی شجاعی، بازیکن پیشین تیم‌های ملی نوجوانان، جوانان و امید ایران و هم‌اکنون عضو تیم مس رفسنجان. با سلام، خوش آمدی به خبرورزشی.

سلام و عرض ادب خدمت شما و همه بینندگان محترم. در خدمت شما هستم.

ماسکت همراهت هست؟

ماسک؟

همان ماسکی است که به ماسک گلادیاتور یا دیبالا معروف است؟ آیا آن را با خود آورده‌اید؟

خیر، آن را با خودم نیاورده‌ام. البته در جیبم است موقع نیاز بیرون می آورم.

چند روز پیش شاهد بازی پرسپولیس مقابل النصر بودیم که متأسفانه با حذف پرسپولیس از رقابت‌های آسیایی همراه شد. پیش از این دیدار، ویدئوی ضربات پنالتی بار دیگر در فضای مجازی فراگیر شد و خاطرات صعود رویایی و به‌یادماندنی پرسپولیس به فینال را برای هواداران زنده کرد. شما در آن ضربات پنالتی گل سرنوشت‌سازی به ثمر رساندید. حتماً خودتان هم این ویدئو را دوباره دیده‌اید. آیا از مرور آن لحظه لذت بردید؟ در آن زمان عضو تیم پرسپولیس بودید. با توجه به حال و هوایی که در آن دوره تجربه کردید، اکنون چه احساسی نسبت به آن دارید؟

راستش را بخواهید، آن لحظه بدون شک برایم مهم و تأثیرگذار بود. اما با توجه به اینکه اکنون با تیم مس رفسنجان قرارداد دارم، از نظر حرفه‌ای ترجیح می‌دهم زیاد به این موضوع نپردازم. با این حال، شکی نیست که بازی در تیم‌های بزرگ آرزوی هر بازیکنی است و نمی‌توانم منکر شوم که آن تجربه برایم خاص و ارزشمند بود.

فضا و حال و هوا پس از آن ضربه پنالتی چگونه بود؟ شادی پس از گلتان بسیار طبیعی و خودجوش به نظر می‌رسید. آیا آن را از قبل برنامه‌ریزی کرده بودید؟

شادی پس از گلم از زمان حضورم در نساجی همراه من بوده و کاملاً خودجوش بود. فضای آن لحظه بسیار پرهیجان و سنگین بود. آن پنالتی در اولین فصل حضورم در پرسپولیس رخ داد و مسئولیت بزرگی بر دوشم احساس می‌کردم. حدود ۹۰ روز پس از پیوستنم به پرسپولیس، رقابت‌های آسیایی آغاز شد. این بازی‌ها پیش از شروع لیگ برگزار می‌شد و به صورت فشرده در قطر پیگیری می‌شد تا به فینال رسیدیم. از آنجا که هنوز در لیگ بازی نکرده بودیم، آن دیدار اولین تجربه رقابتی ما با تیم بود و همین موضوع فشار را بیشتر می‌کرد. هرچه زمان می‌گذشت، ما بازیکنان جدید بیشتر با شرایط باشگاه هماهنگ می‌شدیم و خوشبختانه آن بازی به خوبی به پایان رسید. برای من شخصاً، آن لحظه بسیار پراسترس بود.

در اینجا لازم می‌دانم از دکتر حمزه، روانشناس تیم‌های ملی جوانان و امید، تشکر ویژه‌ای کنم. او نکات ظریف و تکنیک‌هایی را به ما آموزش داده بود که در لحظات حساس به کارم آمد. پس از آن بازی با او صحبت کردم و از او قدردانی کردم. این تکنیک‌ها و اعتمادبه‌نفسی که به من داد، حدود ۹۰ درصد استرسم را کنترل کرد و توانستم آن ضربه را به گل تبدیل کنم. پس از گلزنی بود که متوجه اهمیت آن لحظه و عواقب احتمالی از دست دادنش شدم.

می‌توانی درباره آن تکنیک‌ها توضیح بدهی؟ چه آموزش‌هایی دریافت کرده بودید؟

تکنیک‌ها ساده اما کاربردی بودند؛ مانند تنفس عمیق و صحبت با خود در لحظات حساس. پیش از زدن پنالتی، یک نفس عمیق کشیدم که تقریباً تمام استرسم را از بین برد و توانستم با آرامش ضربه را به گل تبدیل کنم. پس از آن بود که بزرگی موقعیت و تبعات آن در صورت از دست دادن را درک کردم.

آن گل، شروعی درخشان برای شما در پرسپولیس رقم زد. معمولاً در تیم‌های بزرگ مانند پرسپولیس یا استقلال، وقتی بازیکنی تازه‌وارد گلی مهم مثل گل دربی یا پنالتی تعیین‌کننده در آسیا به ثمر می‌رساند، جایگاه ویژه‌ای نزد هواداران پیدا می‌کند و محبوبیتش تضمین می‌شود. چرا این اتفاق برای تو رخ نداد؟ چرا در پرسپولیس ماندگار نشدی؟

داستان طولانی است. من در پرسپولیس روزهای خوبی داشتم، چه در لیگ و چه در آسیا. از لحظه‌ای که در دربی توپ را از روی خط دروازه بیرون کشیدم تا پنالتی مقابل النصر، گلم برابر سپاهان در بازی حساس ۶ امتیازی، و دیگر دیدارها، همیشه با تمام وجود برای تیم تلاش کردم. مسائلی است که نمی خواهم به آن وارد شوم.اما متأسفانه شرایطی پیش آمد و یکسری ارتباطاتی بود که من به شخصه آن سبک کار اعتقادی نداشتم. دوست داشتم همه چیز در زمین بازی تعیین شود، اما این‌طور نشد و نتوانستم در پرسپولیس ادامه دهم. دلایلش فنی نبود؛ من هر زمان که بازی کردم، چه در آسیا و چه در لیگ، بهترین عملکردم را ارائه دادم. تنها می‌توانم بگویم که مسائل خارج از زمین باعث این جدایی شد.

امکان دارد بیشتر توضیح بدهی که منظور شما از این شرایط چیست؟

ترجیح می‌دهم به احترام باشگاه وارد جزئیات نشوم.

از روزهای خوب پرسپولیس صحبت کردید. آیا خاطره خاصی از آن زمان دارید؟ بیشتر با کدام بازیکنان هم‌اتاق بودید و اکنون با کدام‌یک در ارتباط هستید؟

بله، در دو سال حضورم در پرسپولیس خاطرات شیرین زیادی دارم. هرچند زمان بازی‌ام محدود بود، اما به لطف خدا و تلاش خودم، لحظات ماندگاری مثل دربی، پنالتی، گل در جام حذفی و لیگ برایم رقم خورد. حتی اگر دو یا سه دقیقه بازی می‌کردم، از آن لذت می‌بردم و حس خوبی داشتم.

در مورد هم‌اتاقی‌ها، معمولاً تغییر می‌کرد، اما بیشتر با مهدی خانی، مهدی عبدی و رادوشوویچ هم‌اتاق بودم.

رادوشوویچ در نهایت با باشگاه به مشکل برخورد و کارش به شکایت کشید. آیا در آن زمان چیزی از ناراحتی‌هایش می‌گفت؟

بله، دقیقاً در دوره‌ای بود که پرداختی‌هایش به تعویق افتاده بود. بازیکنان خارجی که به ایران می‌آیند، اغلب با این مشکلات روبه‌رو می‌شوند. او خیلی ناراحت بود و می‌گفت طبق قراردادش مبلغی را دریافت نکرده است. جزئیات دقیق را نمی‌دانم، اما به یاد دارم که تهدید کرد اگر شرایط بهبود نیابد، قراردادش را فسخ می‌کند. بازیکنان اروپایی به اجرای دقیق قراردادها عادت دارند و او هم از این قاعده مستثنی نبود. وقتی پولش را نگرفت، از طریق فیفا اقدام کرد. برایم عجیب است که چرا این اتفاقات رخ می‌دهد؛ می‌شد با مبلغ کمتری مشکل را حل کرد، اما کار به ضرر یک میلیون دلاری برای باشگاه کشید.

با توجه به تجربه‌های گذشته، باشگاه باید پیش‌بینی می‌کرد که تأخیر در پرداخت می‌تواند به شکایت منجر شود. وقتی شما خبر داشتی قطعا مدیران پرسپولیس هم خبر داشتند!

دقیقاً. اگر من به‌عنوان بازیکن این را می‌دانستم، مدیران باشگاه هم قطعاً مطلع بودند. اما نحوه مدیریتشان ضعیف بود و این ضرر بزرگ را به دنبال داشت. می‌شد با ۲۰۰ یا ۳۰۰ هزار دلار او را راضی کرد، اما در نهایت با شکایت از فیفا، یک میلیون دلار پرداخت کردند.

اکنون با هم‌تیمی‌های سابق خود در پرسپولیس در ارتباط هستید؟

راستش خیلی نه. همه مشغول تیم‌های خودشان هستند. فقط گاهی آقا سید را می‌بینم، چون گاهی در باشگاهشان تمرین می‌کنیم، و از دیدارش لذت می‌برم.

فضای پرسپولیس برای یک بازیکن جوان و تازه‌وارد چگونه است؟ برخی می‌گویند جو سنگین و شاید سخت باشد. آیا این را تجربه کردید؟

واقعا چنین چیزی می گویند؟

بله!

اصلاً چنین چیزی احساس نکردم. از روز اولی که وارد پرسپولیس شدم، بازیکنان باتجربه مثل آقا سید (جلال حسینی)، وحید امیری و احمد نوراللهی بسیار به ما کمک کردند. ما تازه‌واردان مستقیماً وارد رقابت‌های آسیایی شدیم، بدون اینکه در لیگ بازی کرده باشیم. اگر حمایت آن‌ها نبود، نمی‌توانستیم عملکرد خوبی داشته باشیم. جو بسیار خوب و صمیمی بود و برای یک تازه‌وارد ایده‌آل به نظر می‌رسید. احساس می‌کردم سه سال است که در پرسپولیس هستم، چون همه چه در زمین و چه خارج از آن، بسیار یاری‌رسان بودند.

گفتید که در زندگی حرفه‌ای هم کمک می‌کردند. مثالی از این کمک‌ها دارید؟

کمکشان فقط به صحبت کردن محدود نبود. وقتی می‌دیدیم وحید امیری یا سیدجلال حسینی در آن سن چگونه حرفه‌ای زندگی می‌کنند، خودشان الگو بودند. آمادگی بدنی، تمرینات منظم و رفتارشان به ما انگیزه می‌داد تا حرفه‌ای باشیم. نیازی نبود بگویند؛ ما از آن‌ها یاد می‌گرفتیم. به همین دلیل پرسپولیس در آن سال‌ها موفقیت‌های زیادی کسب کرد. بازیکنان باتجربه تیم را متحد نگه می‌داشتند و اجازه نمی‌دادند از مسیر خارج شود.

پس از پرسپولیس، به نساجی، تیم شهر خودتان پیوستید. چه انگیزه‌ای پشت این انتخاب بود؟

واقعیت این است که پیشنهادهای مالی بهتری داشتم، حتی دو برابر مبلغ نساجی. اما به دو دلیل نساجی را انتخاب کردم: اول به خاطر حمید مطهری که نقش مهمی در تصمیمم داشت، و دوم اینکه تیم شهرم بود. پیش از پیوستن به پرسپولیس، فصل خوبی در نساجی داشتم و این باشگاه به من کمک کرده بود. به همین دلیل، قید پیشنهادهای بهتر را زدم و به نساجی بازگشتم.

در نساجی هم مثل پرسپولیس، شروع خوبی داشتی و جزو برترین پاسورها بودی اما در نهایت یک روزی رسید که یک گوشه ای از ورزشگاه علیهت شعار دادند. دلیلش چه بود؟

از نظر عملکرد، من در پست دفاع چپ بازی می‌کردم، در حالی که پیش‌تر به‌عنوان وینگر نزدیک‌تر به دروازه بودم. با این حال، در همان فصل سه پاس گل دادم و یک گل زدم؛ تنها ایوب کلانتری آمار بهتری داشت. می‌دانم این ناراحتی از کجا شروع شد، اما نمی‌خواهم آن را به مردم قائمشهر یا مازندران نسبت دهم. درک می‌کنم که چه شرایطی به این موضوع منجر شد، ولی ترجیح می‌دهم بیشتر به آن نپردازم. من مردم شهر و استانم را می شناسم و این اتفاق از جانب آنها نبود.

بعد از نساجی به فولاد پیوستی؛ تیمی که مرتباً مربی و مدیرعامل عوض می‌کرد. در آن دوره با چهار مربی کار کردی: علی منصوریان، آل‌نعمه، مارتینز و ویسی. این تغییرات چه تأثیری بر شما داشت؟

این وضعیت واقعاً سخت است. به استقلال این فصل نگاه کنید؛ بازیکنان خوبی دارد، اما در جدول موفق نیست. بازیکن تا حدی مسئول است، اما تغییر مداوم مربی و مدیرعامل شرایط را نابسامان می‌کند. پارسال در فولاد و امسال در مس رفسنجان این را تجربه کردم. این تغییرات بازیکن را خسته و تمرکز را مختل می‌کند. وقتی ثبات نباشد، نتیجه‌گیری سخت می‌شود. در فولاد با وجود بازیکنان خوب، به‌سختی در لیگ ماندیم و این ناپایداری روی همه تأثیر گذاشت.

اکنون در مس رفسنجان چه شرایطی دارید؟ به نظر می‌رسد همان چرخه تغییرات مربیان تکرار شده است.

وقتی به مس رفسنجان آمدم، انتظار این وضعیت را نداشتم. به خاطر آقای نویدکیا که مربی‌ای با سبک خاص و شخصیت برجسته است، این تیم را انتخاب کردم. اما او به دلیل برآورده نشدن انتظاراتش مثل امکانات مناسب و نظم، جدا شد. پس از آن، تغییرات مربیان ادامه یافت و شرایط پارسال فولاد برایم تکرار شد. ما بازیکنان باکیفیتی داریم که سابقه حضور در تیم‌های بزرگ را دارند. اگر شرایط فراهم بود، می‌توانستیم جزو پنج تیم برتر باشیم، اما متأسفانه این اتفاق نیفتاد.

پایان قسمت اول.

بخش دوم تا ساعاتی دیگر منتشر می شود...