پرسپولیس بالاتر از میانگین امتیازهای یک قهرمان

وانانیوز| بی‌اهمیت بودن قهرمانی نیم‌فصل را آنقدر زیر گوش‌مان تکرار کرده‌اند که ناخواسته در باورمان نشسته اما چطور می‌توان نادیده گرفت این قهرمانی بدون جام و تاثیر امتیازهایش در قهرمانی پایان فصل را؟ همین پرسپولیس اگر این 5 امتیاز را از سه بازی اخیرش غنیمت نگرفته بود، تا کی می‌خواست منتظر فرصتی بنشیند برای جبران؟ حالا اما آنقدر آسوده‌خاطر است که حتی می‌تواند برای یک شکست در دو بازی آخرش هم جای خالی بگذارد.
برانکو و تیمش وقتی از آخرین تعطیلات به لیگ برگشتند، 22 امتیازی بودند و تا نیم‌فصل بازی با پیکان، ماشین‌سازی، پدیده، ذوب‌آهن و سیاه‌جامگان را پیش‌رو داشتند. 5 بازی مانده بود و پرسپولیس برای قهرمانی نیم‌فصل دست‌کم 10 امتیاز می‌خواست که 7 تا از این امتیازها را در سه بازی اخیر- یک امتیاز از بازی با پیکان و 6 امتیاز هم حاصل پیروزی برابر ماشین‌سازی و پدیده- به دست آورد و با یک پیروزی دیگر می‌تواند نیمه اول فصل را با صدرنشینی به پایان ببرد.
اگر هم از هر دو بازی امتیاز بگیرد و امتیازهای کامل را هم بگیرد که چه بهتر. امتیازهایی که ارزش‌شان در نیمه دوم فصل چشمگیرتر خواهد شد. جایی که پرسپولیس به خاطر درگیری‌ با لیگ قهرمانان باید فشاری دوچندان- نسبت به امروز- را به دوش بکشد و تنها رقیبش در راه قهرمانی یعنی تراکتورسازی با استفاده از این فرصت می‌تواند خود را بالاتر بکشد و جایگاه قرمزها در جدول- اگر تا آن موقع صدرنشین بمانند- را تهدید کند.
حالا بگذریم که تیم‌های فانوس به دست و قعرنشین‌ها هم از انگیزه‌هایشان توانی بیشتر می‌گیرند برای ایستادگی مقابل بالانشین‌ها و امتیاز گرفتن از آنها برای بقا. حتی کم نیستند تیم‌هایی که در نیمه دوم فصل اوج می‌گیرند و با مدعی شدن‌شان تهدید می‌کنند دیگر مدعیان را. اینجاست که قهرمانی نیم‌فصل معنا پیدا می‌کند. در واقع نه آن قهرمانی یا بهتر بگوییم صدرنشینی بلکه مهم، امتیازهای به دست آمده در نیم‌فصل نخست است که تیم‌ها را به قیاس می‌گذارد و تعیین می‌کند که کدامیک شایسته‌تر است برای لمس جام.
صدرنشینی امروز پرسپولیس و قهرمانی‌اش در نیم‌فصل مهم است و مهم‌تر از آن، اینکه برانکو و تیمش امروز حتی از میانگین امتیازهای قهرمانی لیگ برتر هم بالاتر ایستاده‌اند. برای قهرمانی در لیگ برتر ایران، میانگین دو امتیاز در هر بازی را لازم دانسته‌اند اما پرسپولیس تا اینجای کار از 13 بازی‌اش 29 امتیاز گرفته و حتی سه امتیاز از آمارها بالاتر است.
برای بیان اهمیت قهرمانی نیم‌فصل اما ساده‌تر از یادآوری قهرمانی‌های فصل‌های پیش، نیست. قانون و قاعده خاصی ندارد اما معمولا اینگونه بوده که هر تیمی در نیم‌فصل لیگ برتر قهرمان شده، آخر فصل هم جام را خودش بالای سر برده است. دست‌کم در 5-4 سال اخیر اینطور بوده و تنها تیمی که حتی به این قانون نانوشته پایبند نماند، پرسپولیس بود که در نیم‌فصل لیگ سیزدهم قهرمان شد اما آخر فصل دستش از جام قهرمانی کوتاه ماند. همین تیم اما امروز بیش از هر چیز و هر وقت باید به روزهای سختی بیندیشد که در نیمه دوم فصل انتظارش را می‌کشند.
عادت به نباختن هم اصلا شاید ناشی از همین آینده‌نگری باشد. پرسپولیس 32 بازی است که در لیگ نباخته؛ درست مثل رئال مادرید که رکورد نباختنش در لالیگا را به 35 بازی رسانده و سرمربی‌اش می‌گفت: «احساس می‌کنم شکست‌ناپذیر شده‌ایم.» بهترین لقب برای تیم برانکو هم همین «شکست‌ناپذیر» است. پرسپولیس و برانکو بعد از باخت به سایپا در هفته ششم فصل پیش، تا هفته بیست و هشتم که به نفت تهران باختند و جام از کف‌شان رفت، نباخته بودند و باخت به نفت هم آخرین شکست‌شان در لیگ برتر بوده است. از آن بازی تا امروز، پرسپولیس به هیچ تیم لیگ برتری نباخته و در واقع عادت کرده است به نباختن.
تیم استیلی و ژوزه در لیگ‌های یازدهم و دوازدهم به باختن خو گرفته بودند و عادت تیم برانکو نباختن است که این رکورد اگر در بازی‌های پیش‌رو هم دست‌نخورده بماند، مسیر قهرمانی پرسپولیس در پایان فصل را هموارتر خواهد کرد و رکوردی تازه را به نام برانکو و بازیکنانش ثبت خواهد کرد.
پرسپولیس البته با 43 بازی بدون شکست در بین سال‌های 1350 تا 1353 رکورددار فوتبال ایران است اما اگر در 17 بازی باقیمانده از فصل هم نبازد، آن وقت قرمزها می‌توانند خود را به رکوردهای جهانی هم نزدیک کنند.