چرا تراکتور در خانه تبدیل به تیمی شکننده شد؟

تراکتور فصل قبل با اقتدار قهرمان لیگ برتر شد. بیشترین گل زده و کمترین گل خورده را داشت و بهترین گلساز و گلزن لیگ از این تیم می‌آمد. تیمی با ترکیبی با ثبات که بهترین نمایش‌ها را هم داشت و کاملا طبیعی بود که مشکلات چنین تیمی، زیر سایه موفقیت‌هایش پنهان شود.

اما از یک مربی حرفه‌ای مثل اسکوچیچ انتظار می‌رود این مشکلات را دیده و نسبت به رفع آنها بکوشد. یکی از بزرگترین نقاط ضعف تراکتور در فصل قبل، هنوز در این فصل هم پابرجا مانده و اگر از همین ابتدا فکری به حال آن نکنند، تا پایان فصل ممکن است کار دست این تیم بدهد.

وقتی تراکتور در فصل نهم به لیگ برتر حرفه‌ای آمد، در روزهای وسط هفته و برای بازی با تیم‌های میانه جدولی هم ورزشگاه یادگار امام در بیرون شهر تبریز -با تمام مشکلاتی که هواداران در مسیر رسیدن به آن دارند- با ۸۰ هزار نفر پر می‌شد.

شعارهای «عیبی یوخ» پرشورها از هر بازیکنی برای حریف خطرناک تر بود! در تمام ورزشگاه ها تیم میزبان وقتی عقب می افتاد، هوادارانش شروع به «هو کردن» نفرات خودی کرده و با شعارهای بی غیرت، روحیه تیم بهم می ریخت اما در تبریز از این خبرها نبود! پرشورها تا ثانیه آخر پشت تیمشان بودند.

همین المان بزرگ از تراکتور در خانه، تیمی ترسناک می‌ساخت. تیمی که اگر گل هم بخورد، با حمایت خیل عظیم هوادارانش تا ثانیه آخر خطرناک است. دیگ جوشان یادگار امام تبریز لرزه بر اندام هر تیمی می‌انداخت و برگ برنده تراکتور بازی‌های خانگی اش بود.

اما فصل قبل همه چیز برعکس شد. این نقطه قوت همیشگی تبدیل به نقطه ضعف اسکوچیچ و تیمش شد و حالا شکست در قدم اول در تبریز، ثابت می‌کند هنوز این مشکل پابرجاست. اگر فصل قبل ‌خیلی ها گمان می‌کردند تراکتور باز در قدم‌های آخر کم می‌آورد و این تیم را رقیب خود برای قهرمانی نمی‌دانستند، حالا تراکتور با قهرمانی فصل قبل بیشتر از همیشه جدی گرفته می‌شود.

این یعنی برای تکرار قهرمانی، باید در خانه ۳ امتیازها را نگه دارد و برای رسیدن به این مهم، باید فکری برای حل این معضل کند. تراکتور فصل قبل بازی‌های بیرون خانه را با اختلاف گل بالا و بدون گل خورده، با اقتدار پیروز می‌شد اما در خانه، در همان نیم فصل اول نیمی از بازی‌ها را باخت!

فصل قبل تراکتور نخستین بار در هفته دوم میزبان پرسپولیس بود که بازی ۱-۱ مساوی شد. هفته چهارم با یک گل به ذوب آهن باخت، هفته هفتم ۲-۱ مغلوب فولاد شد، هفته نهم ۲-۰ آلومینیوم را شکست داد، هفته یازدهم با یک گل چادرملو را برد و هفته سیزدهم، با همین نتیجه به شمس آذر باخت! در هفته پانزدهم، آخرین میزبانی را سه بر صفر از استقلال خوزستان برد؛ یعنی از ۷ بازی خانگی سه باخت و یک مساوی آورد!

دور برگشت تراکتور فقط یک باخت آورد که هفته هفدهم مقابل پرسپولیس بود. اهمیت این موضوع جایی بیشتر نمایان می‌شود که تیم تبریزی در جام حذفی هم در همان قدم اول در خانه میزبان بود و به ذوب آهن باخت و حذف شد!

حالا تراکتور دوباره در نخستین میزبانی باخته و این یعنی زنگ خطر با صدای بلند! اگرچه بازی در بنیان دیزل و بدون تماشاگر بود اما با پیشینه فصل پیش، باید این موضوع را جدی گرفت.