قرارداد مهاجرت و وفاداری به استقلال: داستان صادق ورمزیار

صادق ورمزیار درباره لقب "صادق با تعصب" که استقلالی ها به او نسبت دادند صحبت کرد و درباره علت پیدایش آن گفت: شاید به خاطر سال ۱۹۹۰ که پکن قهرمان و بعد از آن در بازی‌های داخل سالن هم چهارم جهان شدیم و می‌توانستیم آن جام هم قهرمان یا نایب قهرمان شویم، آن جا قراردادی را با تیم امریکایی‌ بسته بودم و صحبت کرده بودیم تمام شده بودو  قرار بود بروم و نرفتم. یک رقم خیلی خوبی هم بود که آن زمان منصورخان خدارحمت کند گفت به بازی‌های آسیایی می‌رویم و می‌خواستیم ستاره دوم را از بنگلادش بیاوریم، به من گفت به شما احتیاج دارم. گفتم دوستان و فرشاد و... هستند. گفت باید باشی و اجازه نداد و پدرم هم یکی از آن استقلالی‌ها بود و پایش ایستاد. بعد از آن قراردادهای دیگری را داشتم که نرفتم. در خود ایران هم خیلی از دوستان ما با پیشنهادات متفاوت رفتند. مثلا کشاورز و بانک تجارت و پلی اکریل پول می‌دادند. خیلی از این تیم‌ها پول می‌دادند که برویم. ولی من همیشه حتی در مقطعی که روی یک سری از فرمول‌ها رفتیم دسته ۳ بازی کردیم و دوباره برگشتیم، همان دسته سه را هم با آن تیم رفتم. آن جا هواداران آن لقب را دادند و بهترین درآمد من از استقلال بود.