جزئیات تکان‌دهنده‌ای از بستری شدن فرانک برونو، اسطوره 63 ساله بوکس در بیمارستان روان‌پزشکی گودمیز

فرانک برونو، یکی از بزرگترین نام‌های تاریخ بوکس بریتانیا، با زندگی پرفراز و نشیبی روبرو بوده است. او به عنوان قهرمان سابق بوکس سنگین وزن جهان شناخته می‌شود و در عین حال، تجربیات تلخی از دوران بحران‌های روانی خود دارد. در سال 2003، او به دلیل مشکلات حاد روانی، به بیمارستان روان‌پزشکی گودمیز منتقل شد. این بستری شدن، نه تنها زندگی حرفه‌ای او را تحت تأثیر قرار داد، بلکه بر زندگی شخصی‌اش نیز اثرات عمیقی گذاشت. برونو این روزها را به عنوان "بدترین روزهای زندگی‌اش" توصیف می‌کند و در این مقاله به بررسی جزئیات این تجربه و تأثیر آن بر زندگی‌اش می‌پردازیم.

بستری شدن در بیمارستان گودمیز

برونو در سال 2003 به دلیل اختلالات روانی به بیمارستان گودمیز واقع در شمال شرق لندن منتقل شد. انتقال او به‌وسیله پلیس و آمبولانس و تحت قوانین سلامت روان انجام شد. این شرایط خاص، در کنار مشکلات خانوادگی و شخصی، باعث شد تا رسانه‌ها به شدت به او توجه کنند. برونو می‌گوید: "این بدترین روز زندگی‌ام بود. از بالای خانه‌ام هلی‌کوپتر فیلم می‌گرفت، خبرنگارها از دیوارها بالا می‌رفتند... بسیار شرم‌آور بود."

این بستری شدن به مدت سه هفته طول کشید و برونو از اتاقی کوچک و محقر که آن را "مانند سلول زندان" توصیف می‌کند، رنج می‌برد. او به شدت تحت فشار قرار گرفت و کارکنان بیمارستان به او رفتارهای غیر انسانی نشان دادند. برونو در این باره می‌گوید: "جای وحشتناکی بود. رفتارشان با من بسیار خشن بود. می‌خواستند مرا آزار بدهند یا تحریک کنند."

مشکلات روانی و تأثیرات آن

برونو به‌تدریج تشخیص افسردگی و سپس اختلال دوقطبی دریافت کرد. تجربیاتش در گودمیز، نه تنها بر سلامت روانی‌اش تأثیر گذاشت، بلکه بر کیفیت زندگی‌اش نیز اثرات منفی داشت. او به این موضوع اشاره می‌کند که رفتار کارکنان بیمارستان به شدت بر روحیه‌اش تأثیر گذاشت و این تجربه را "مثل زندگی در جهنم" توصیف می‌کند.

در پاسخ به انتقادات برونو، مسئولان بیمارستان گودمیز از بهبودهای گسترده در محیط‌های بستری و روش‌های درمانی خبر دادند. اما این اظهارات نتوانستند تأثیر عمیق تجربیات برونو را بکاهند.

داروها و تأثیرات آنها

پس از ترخیص از بیمارستان، برونو با "کیسه‌ای پر از دارو" به خانه فرستاده شد. او با تأکید بر اینکه این داروها او را "مثل زامبی" کرده بودند، به این موضوع اشاره می‌کند که پزشکان اصرار داشتند که این داروها را "تا آخر عمر" مصرف کند. اما برونو پس از ماه‌ها مبارزه، توانست مصرف این داروها را متوقف کند و با تمرینات ورزشی به بازسازی زندگی خود بپردازد.

ترمیم روابط خانوادگی

یکی از چالش‌های بزرگ برونو، ترمیم روابطش با فرزندانش بود. او به یاد می‌آورد که فرزندانش در ابتدا از دیدن او خودداری می‌کردند و این موضوع برای او بسیار دردناک بود. اما با گذشت زمان، او توانست روابطش را با آنها بهبود بخشد و به یک پیوندی قوی دست یابد. برونو می‌گوید: "نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند، اما حالا رابطه‌مان قوی است."

انتقادات به هیئت بوکس بریتانیا

فرانک برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او تأکید کرد: "فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست."

مراقبت از سلامت روان

برونو در سال‌های 2012 و همچنین در دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، اما همواره از سلامت روان خود مراقبت می‌کند. او با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است و تلاش می‌کند تا از تجربیات تلخ خود درس بگیرد و به دیگران کمک کند.

نتیجه‌گیری

تجربه فرانک برونو در بیمارستان گودمیز، نشان‌دهنده چالش‌های جدی در زمینه سلامت روان و تأثیرات آن بر زندگی شخصی و حرفه‌ای افراد است. او با شجاعت و عزم راسخ سعی کرد که از مشکلات خود عبور کند و به جامعه، درس‌های ارزشمندی ارائه دهد. این داستان نه تنها به داستان زندگی برونو، بلکه به مقوله سلامت روان و اهمیت آن در دنیای امروز مرتبط است.

در نهایت، تجربه‌های تلخ و سختی که برونو پشت سر گذاشته، می‌تواند الهام‌بخش دیگران باشد تا در مواجهه با چالش‌های مشابه، امید و اراده خود را حفظ کنند.