تحولات مثبت بلژیک با سرمربی جدید: رودی گارسیا

 تیم ملی فوتبال بلژیک تنها یک گام تا صعود به جام جهانی فاصله دارد. اگر بتواند قزاقستان را در خانه شکست دهد، صدرنشینی خود در گروه مقدماتی را قطعی می‌کند. در طول سال گذشته، این تیم سرمربی‌اش را تغییر داده و چند چهره تازه‌نفس و مستعد را به جمع خود اضافه کرده است؛ بازیکنانی که به اندازه کوین دی‌بروین یا روملو لوکاکو شناخته‌ شده نیستند اما نقش مهمی در تحولات اخیر داشته‌اند.

عملکرد تیم ملی فوتبال بلژیک در مسابقات قهرمانی اروپا ناامیدکننده بود. در آن زمان دومنیکو تدسکو هدایت تیم را بر عهده داشت. بلژیک در گروه خود تنها 2 گل زد، 4 امتیاز به دست آورد و با قرار گرفتن در رده  دوم به پلی‌آف رسید. با توجه به 4 امتیازی بودن تمامی تیم‌ها، تعیین رتبه‌ها با تفاضل و تساوی انجام شد. سپس در مرحله یک‌هشتم نهایی، بلژیک با نتیجه یک بر صفر مغلوب فرانسه شد؛ مسابقه‌ای که گل به خودی یان فرتونگن سرنوشت آن را مشخص کرد. پایان سال 2024 برای فوتبال ملی بلژیک چیزی جز یک فاجعه نبود: چهار شکست در شش بازی لیگ ملت‌ها و تنها چهار امتیاز از 18 امتیاز ممکن. اخراج تدسکو پس از چنین عملکردی کاملاً منطقی به نظر می‌رسید.

ژان ماری فاف، دروازه‌بان پیشین تیم ملی گفته بود: هیچ پیشرفتی دیده نمی‌شد. بازی تیم راکد بود و هیچ نشانه‌ای از تحول وجود نداشت. نتایج همه چیز را روشن می‌کرد. بازیکنان کلیدی مرتباً به دلیل مصدومیت غایب بودند. اختلافات داخلی هم دائماً بروز می‌کرد و برای موفقیت تیم مخرب بود.»

در آغاز سال 2025، رودی گارسیا به عنوان سرمربی جدید تیم ملی معرفی شد؛ مردی که لیل را قهرمان فرانسه کرد و مارسی را به فینال لیگ اروپا رساند.

بارت لاژ، روزنامه‌نگار نشریه بلژیکی «دی‌استاندارد» می‌گوید: گارسیا مربی‌ است که می‌تواند پیروزی بیاورد اما پس از انتصاب او بحث‌های فراوانی درباره ذهنیت و توانایی‌اش در مدیریت فشار شکل گرفت. با این حال، با حضور او امید تازه‌ای در تیم ایجاد شده است.

بازگشت تیبو کورتوا، دروازه‌بان باتجربه رئال مادرید پس از جدایی تدسکو که پیشتر با او اختلاف داشت، اتفاقی مهم بود. بازیکنان باتجربه‌ای چون کوین دی‌بروین، روملو لوکاکو، لئاندرو تروسارد و یوری تیلمانس نیز همچنان در تیم حضور دارند. با این وجود، نسل جدیدی از بازیکنان هم خود را نشان داده‌اند.

لوک بنستده، تحلیلگر تیم ملی بلژیک در دوره روبرتو مارتینز و تدسکو می‌گوید: نسل درخشان جام جهانی 2018 یک‌ شبه شکل نگرفت. آن بازیکنان مراحل دشوار بسیاری را پشت سر گذاشتند. او اضافه می‌کند که اکنون هم بلژیک استعدادهای جدید مهمی دارد: آمادو اونانا، زنو دباست و جرمی دوکو. به گفته او، نسل جدید فوتبال بلژیک تجربه قابل توجهی اندوخته و تنها به یک تورنمنت بزرگ بین‌المللی نیاز دارد تا توانایی‌هایش را نشان دهد. با کیفیتی که این بازیکنان دارند، شک ندارم که توجهات بیشتری را جلب خواهند کرد.

فاف نیز معتقد است: با نسل طلایی می‌توانستیم به موفقیت‌های بیشتری برسیم اما بلژیک همچنان تیمی دارد که می‌تواند برای کسب مقام‌های برتر بجنگد. بازیکنان جوان شاید در ماه‌های آینده از اشتباهات خود درس بگیرند و آن‌گاه فرصت رسیدن به دستاوردهای مهم را خواهند داشت.

نخستین بازی گارسیا روی نیمکت بلژیک ناامیدکننده بود. در مارس 2025، این تیم در پلی‌آف لیگ ملت‌ها برای ماندن در دسته A با اوکراین روبرو شد. بلژیک بازی رفت را 3 بر یک باخت و گارسیا پس از مسابقه مورد انتقاد شدید قرار گرفت. او به دلیل قرار دادن تروسارد و شارل دکتلاره در ترکیب اصلی سرزنش شد؛ تروسارد تأثیرگذار نبود و دکتلاره نیز در نقش وینگر راحت بازی نکرد، چرا که معمولاً در مرکز زمین عملکرد بهتری دارد.

کنی دوینتر و برندون مشله زوج دفاع مرکزی بودند و دبست نیز گهگاه مجبور می‌شد در خط دفاع عقب‌تر بازی کند؛ در حالی که این سه پیشتر هرگز کنار هم بازی نکرده بودند. این ریسک بزرگ گارسیا با شکست همراه شد. رسانه‌ها انتظار داشتند دوکو و دودی لوکباکیو به‌عنوان وینگر و دباست و ووت فاس در قلب دفاع به میدان بروند.

سه روز بعد ورق برگشت. فاس و دباست در خط دفاع و دوکو در خط حمله به کار گرفته شدند. گارسیا ترکیب را اصلاح کرد و بلژیک با پیروزی 3 بر صفر برابر اوکراین، شکست بازی رفت را جبران کرد. جالب آن‌که تا دقیقه 70 بازی بدون گل دنبال می‌شد اما در ادامه، ستارگان باتجربه نقش اصلی را ایفا کردند: لوکاکو 2گل زد و دی‌بروین یک پاس گل داد. گارسیا پس از بازی تأکید کرد که تیم باید صعود مستقیم به جام جهانی 2026 را تضمین کند تا از حضور در پلی‌آف ماه مارس پرهیز شود.

در نخستین بازی مقدماتی، بلژیک در اسکوپیه با نتیجه یک - یک برابر مقدونیه شمالی متوقف شد. رسانه‌های بلژیکی این نتیجه را بسیار ناامیدکننده دانستند. خبرنگاران از تعویض زودهنگام مونیه و دی‌بروین  آن هم پیش از پایان یک ساعت  شگفت‌زده بودند. گارسیا توضیح داد: مونیه کارت زرد داشت و نمی‌خواست ریسک کند و به دی‌بروین نیز برای بازی مقابل ولز استراحت داده بود.

این تصمیم ثمربخش بود. در دیداری هیجان‌انگیز و عجیب مقابل ولز که با نتیجه 4 بر 3 پایان یافت، دی‌بروین با گل دقیقه 88 از دست رفتن دوباره امتیازات را نجات داد. هرچند بلژیک برتری سه‌گله خود را از دست داده بود اما در نهایت به پیروزی رسید.

تابستان با خبری بد همراه بود: لوکاکو هنگام بازی برای ناپولی مصدوم شد و برای چند ماه از میادین دور ماند اما غیبت او در سپتامبر چندان احساس نشد. بلژیک لیختن‌اشتاین و قزاقستان را با نتایج مشابه 6 بر صفر در هم کوبید.

در این میان، لوا اوپندا در نخستین بازی در مرکز خط حمله حضور داشت و دکتلاره در مسابقه دوم. هیچ‌کدام گل نزدند اما مهاجم آتالانتا دو پاس گل داد. در اکتبر، مقدونیه شمالی بار دیگر از بلژیک امتیاز گرفت (تساوی بدون گل)؛ با وجود آن‌که بلژیکی‌ها از نظر مالکیت توپ و تعداد شوت کاملاً برتری داشتند. سپس تیم گارسیا با پیروزی 4 بر 2 در ولز عملاً صعود خود به جام جهانی 2026 را قطعی کرد. حالا تنها کافی است قزاقستان یا لیختن‌اشتاین را در خانه شکست دهند؛ مأموریتی که روی کاغذ ساده به نظر می‌رسد.

پیشرفت ماکسیم دکویپر نیز قابل توجه بوده است. این مدافع کناری که تابستان گذشته به لیگ برتر انگلیس رفت و با برایتون قرارداد بست، یکی از مهره‌های کلیدی گارسیا به شمار می‌رود. او در همه بازی‌های مقدماتی، از ابتدا به میدان رفته و آمار او در 6 بازی (2 گل + 2 پاس گل) چشمگیر است. ماکسیم تاکنون 14 بازی ملی انجام داده که هشت‌ تای آن تحت هدایت گارسیا بوده است.

از نظر زمان بازی در مقدماتی جام جهانی 2026، دکویپر در جایگاه چهارم قرار دارد. نیکولاس راسکین نیز در رده هفتم است. این بازیکن 24 ساله جایگاه ثابتی در مرکز زمین یافته و پس از نخستین بازی‌اش برای تیم ملی در دیدار رفت برابر اوکراین، تنها یک مسابقه را از دست داده است. او در سال 2023 لیگ بلژیک را ترک کرد و به رنجرز اسکاتلند پیوست و حالا در سن 24 سالگی یکی از مهره‌های مهم تیم ملی است.

زنو دباست نیز جایگاه خود را به عنوان مدافع میانی اصلی تثبیت کرده است. او در جام جهانی 2022 حضور داشت اما بازی نکرد. سپس 113 دقیقه در یورو 2024 به میدان رفت. پس از آن، دباست هم تحت هدایت تدسکو و هم گارسیا به یکی از بازیکنان کلیدی تیم تبدیل شد. او بیشترین زمان بازی را در مقدماتی جام جهانی به خود اختصاص داده است. دباست تابستان گذشته با مبلغ 15.5 میلیون یورو از لیگ بلژیک جدا شد و به اسپورتینگ لیسبون پیوست.

آرتور تیته از اینتراخت فرانکفورت که در جام جهانی 2022 فقط نیمکت‌نشین بود، اکنون به مدافع ثابت تیم ملی بدل شده است. او نخستین بازی‌های گارسیا را به دلیل مصدومیت از دست داد اما پس از بهبود کامل به گزینه‌ای غیرقابل جایگزین تبدیل شد. دوکو نیز دومین گلزن برتر تیم در مقدماتی است (3 گل) و پس از دباست، بیشترین زمان بازی را داشته است.

به نظر می‌رسد این بازیکنان نسل جدیدی هستند که در سال‌های آینده ستون فقرات تیم ملی را تشکیل خواهند داد. در حال حاضر، آنها در کنار ستارگانی چون کورتوا، دی‌بروین و لوکاکو تجربه می‌اندوزند، هرچند این سه در مقاطع اخیر با مصدومیت مواجه بوده‌اند.

انتهای پیام/