شبی که تورین به یانیک سینر لبخند زد

فصل ATP به ایستگاه پایانی خود رسید، ایستگاهی که طبق سنت با فینال معتبر ATP خاتمه می‌یابد. در این مسابقه دو چهره برجسته و بی‌رقیب این روزهای تنیس جهان یعنی کارلوس آلکاراس و یانیک سینر برای کسب جام نهایی فصل رو‌به‌روی یکدیگر قرار گرفتند، دو بازیکنی که بدون شکست پا به این مسابقه گذاشته بودند.

کارلوس آلکاراس قهرمان شش دوره گرنداسلم در مرحله گروهی تنها یک ست را در دیدار مقابل تیلور فریتس (7-6 ‌(7-2)، 5-7، 3-6) واگذار کرد. او الکس دمینور و لورنزو موزتی را با قاطعیت و در ست‌های پیاپی شکست داد و در مرحله نیمه نهایی نیز با پیروزی مقتدرانه 6-2 و 6-4 برابر فلیکس اوژه آلیاسیم به فینال رسید.

بدین ترتیب، آلکاراس و سینر بار دیگر برای کسب جام در تورین صف‌آرایی کردند؛ ششمین فینال مشترک آنها در طول تنها یک سال.

در سوی مقابل، یانیک سینر قهرمان چهار دوره گرنداسلم مسیر خود تا فینال را حتی پاک‌تر و خیره‌کننده‌تر طی کرد. او نه‌ تنها هیچ ست که حتی یک گیم روی سرویس خود را از دست نداد. سینر در گروهش اوژه آلیاسیم، الکساندر زورف و بن شلتون را به ترتیب شکست داد و در نیمه نهایی با غلبه 5-7 و 2-6 بر الکس دمینور قدم به فینال گذاشت.

در سابقه رویارویی‌های دو بازیکن در سطح ATP، آلکاراس با برتری 10 بر 5 پیشتاز بود؛ از جمله برتری 4 بر یک او در فصل 2025. در این سال، تمام دیدارهای رو در روی آنها در فینال‌ها برگزار شده بود و تنها پیروزی سینر در ویمبلدون رقم خورد. سایر میدان‌ها یعنی رم، رولان گاروس، سینسیناتی و اوپن آمریکا با پیروزی آلکاراس همراه بود. نگاهی به سال 2024 نیز نشان می‌داد که پیش از این فینال، آلکاراس هفت مسابقه از هشت دیدار آخر خود مقابل سینر را برده بود. آخرین نبرد آنها در زمین سخت سرپوشیده نیز به پیروزی کارلوس انجامیده بود، هرچند این دیدار به دلیل گذشت زمان تأثیر چندانی بر ارزیابی‌های کنونی نداشت. آن مسابقه در مسترز پاریس 2021 بود، جایی که آلکاراس با نتایج 6-7 ‌(1-7) و 5-7 پیروز شد.

سینر نخستین بازیکنی بود که نیمه نهایی خود را به پایان رساند و در لحظه گفت‌وگوی پس از بازی هنوز نمی‌دانست در فینال باید با چه کسی روبه‌رو شود. او با آرامشی خاص گفت: «فکر می‌کنم مسابقه‌ای فوق‌العاده خواهد بود. هر کس که برنده شود، از دیدار با او خوشحال خواهم شد. خوشحالم که در فینال هستم و آخرین مسابقه فصلم را مقابل این تماشاگران می‌گذرانم. مثل همیشه تمام تلاشم را می‌کنم و هر کس بهتر بازی کند، سزاوار پیروزی خواهد بود».

آلکاراس نیز پس از صعود به فینال، با صراحت و اندکی شوخ‌طبعی گفت که بدش نمی‌آمد حریف دیگری در برابرش قرار می‌گرفت: «اگر تنیسور دیگری بود، راستش ناراحت نمی‌شدم (می‌خندد) اما خوب است، رقابت با او باعث می‌شود به مسابقه با تمرکز و نگاه متفاوتی وارد شوم. اگر بخواهم او را شکست بدهم و قهرمان شوم، باید برنامه A خود را بی کم و کاست اجرا کنم. فکر می‌کنم هر دو در بهترین سطح‌مان بازی کنیم. برای ما و البته هواداران عالی خواهد بود. البته فکر می‌کنم کل ورزشگاه از او حمایت خواهد کرد، و من برای آن آماده‌ام. امیدوارم دست‌کم سه چهار نفر از من طرفداری کنند».

با وجود آمارهای رو در رو، تحلیل‌ها احتمال پیروزی سینر را بیشتر می‌دانستند. او با شانس تقریبی 60 به 40 وارد میدان شد و رکورد خیره‌کننده‌اش در زمین سخت سرپوشیده یعنی 30 برد پیاپی وزن بیشتری به این پیش‌بینی‌ها می‌بخشید. آلکاراس نیز این واقعیت را کاملاً درک می‌کرد: «بازی مقابل یانیک در سالن بسته یکی از سخت‌ترین چالش‌هایی است که امروز در تنیس وجود دارد. او 30 مسابقه پیاپی را در این شرایط برده و ما در خانه او بازی می‌کنیم. این کار را دشوارتر هم می‌کند، اما آماده‌ام این چالش را بپذیرم».

با آغاز مسابقه، دو بازیکن با رالی‌های طولانی تماشاگران را آنچنان درگیر نکردند، زیرا سرویس‌ها به‌ قدری پرقدرت و بی‌نقص بودند که دریافت‌کننده فرصت چندانی برای خلق موقعیت پیدا نمی‌کرد. در سه گیم نخست که هشت دقیقه بیشتر طول نکشید، تنها یک امتیاز روی بازگشت سرویس رقم خورد، اما در گیم چهارم نخستین شکاف‌های تنش‌زا دیده شد. سینر که بازی را آرام آغاز کرده بود، ناگهان دچار خطاهای پی در پی شد و حتی یک خطای دوبل داشت. درست در این لحظه‌ها مسابقه به دلیل وضعیت جسمی نامساعد یکی از تماشاگران بیش از 10 دقیقه متوقف شد.

با از سرگیری مسابقه، سینر سرویس خود را نگه داشت و نتیجه را به 2-2 رساند. در ادامه، هر دو بازیکن با قدرت سرویس‌های خود را حفظ کردند. سینر در این ست شش سرویس‌ برنده (Ace) ثبت کرد. هنگامی که آلکاراس با نتیجه 4-5 جلو افتاده بود، به‌ صورت غیرمنتظره‌ای درخواست وقت پزشکی کرد، رخدادی که هیچ نشانه‌ای پیش از آن دیده نمی‌شد. اسپانیایی از درد ران راست خود شکایت داشت و گفته شد که احتمالاً دچار کشیدگی عضله‌ای کوچک در پشت ران شده است. با این حال، پس از بازگشت به زمین، کیفیت بازی‌اش کاهش قابل توجهی نداشت و حتی در گیم دوازدهم به امتیاز ست‌پوینت رسید. سینر با ریسکی حساب‌ شده روی سرویس دوم از فشار گریخت و نهایتاً مسابقه به تایبریک کشیده شد؛ تایبریکی که در آن، یانیک با دو مینی‌بریک و برتری 4-7 پیروز شد.

پیش از آغاز ست دوم، فیزیوتراپیست دوباره به کنار زمین آمد و ران آلکاراس را بانداژ کرد. در شروع ست، سینر برای نخستین بار در کل مسابقات سرویس خود را از دست داد؛ آنهم به دلیل دو خطای دوگانه متوالی. آلکاراس با بهره‌گیری از این فرصت، مسابقه را با یک بریک حیاتی آغاز کرد. او این برتری را مدتی حفظ کرد اما در گیم ششم، خودش دچار اُفت شد و پس از چند اشتباه برتری‌اش را از دست داد. در همان امتیاز بریک، ضربه برگشت نه‌چندان قدرتمند سینر به شکلی غیرمنتظره در زمین نشست و کمی بعد، او با یک دراپ‌شات تماشایی امتیاز گیم را گرفت. سینر بابت خوش‌شانسی‌اش در آن امتیاز نخست از آلکاراس عذرخواهی کرد و بازی به تساوی 3-3 کشیده شد.

گیم هفتم پرتنش‌ترین لحظه ست بود. هر دو بازیکن می‌دانستند که این گیم می‌تواند مسیر ست را تعیین کند. سینر که با یک بریک‌پوینت مواجه شده بود، با اشاره به تماشاگران درخواست حمایت کرد. اگرچه همه نشانه‌ها حکایت از تایبریکی دیگر داشتند، اما گیم دوازدهم پایان‌بخش ست و مسابقه شد. در امتیاز مچ‌پوینت، یانیک با صبوری منتظر اشتباه آلکاراس ماند و همان رخ داد. سینر با نتیجه 6-7 ‌(4-7) و 5-7، در مسابقه‌ای دو ساعت و چهار دقیقه‌ای پیروز شد.

بدین ترتیب، یانیک سینر ششمین عنوان فصل و بیست‌وچهارمین عنوان حرفه‌ای خود را کسب کرد و از این نظر با آلکاراس و الکساندر زورف برابری کرد. او همچنین از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کرد و به جوان‌ترین بازیکنی تبدیل شد که پس از راجر فدرر در سال‌های 2003 و 2004 موفق به این کار می‌شود. این پیروزی همچنین سی‌ویکمین برد پیاپی او در زمین سخت سرپوشیده بود؛ آخرین شکستش در این شرایط به فینال سال 2023 مقابل نواک جوکوویچ بازمی‌گشت. سینر اکنون در کنار اسطوره‌هایی چون جان مک‌انرو و بوریس بکر قرار گرفته است که دست‌کم دو بار قهرمان فینال ATP شده‌اند. مک‌انرو سه‌ بار در نیویورک و بکر دو بار در فرانکفورت این عنوان را کسب کرده بودند.

سینر در این دوره فینال ATP بدون شکست ماند و جایزه‌ای معادل پنج میلیون و 71 هزار دلار به دست آورد؛ رقمی که در تاریخ ATP بی‌سابقه است، هرچند رکورد کل تنیس حرفه‌ای نیست. تنها یک هفته پیش، النا ریباکینا با قهرمانی در پنج دیدار فینال WTA، جایزه‌ای به ارزش پنج میلیون و 235 هزار دلار کسب کرده بود. در مقابل، کارلوس آلکاراس نیز به‌عنوان فینالیست مبلغ دو میلیون و 704 هزار دلار دریافت کرد.

انتهای پیام/