حدادی: به احترام طرفداران پرسپولیس از طلبم چیزی نگفتم

وانانیوز| احسان حدادی در نشست خبری به سؤالات خبرنگاران پاسخ داد.

وی در مورد اینکه چرا مصدومیت پیش از المپیک رسانه‌ای نشد، اعلام کرد من تجربه آسیب‌دیدگی را در المپیک پکن داشتم در آن زمان می‌توانستم طلا بگیرم اما مصدومیت اجازه نداد. سال گذشته هم که برای المپیک کار را آغاز کردم، زانویم درد داشت و به دلیل اینکه ریسک بزرگی بود نمی‌توانستم عمل کنم چون نمی‌دانستم بعد از آن می‌توانم به المپیک برسم یا خیر.

حدادی ادامه داد: بعد از اردوی آفریقا پاشنه پایم درد شدیدی گرفت و پس از معاینه مشخص شد که استخوان اضافه آورده است. باور کنید روزهایی را با درد تحمل می‌کردم از همان زمان بود که متوجه شدم نمی‌توانم در المپیک نتیجه لازم را بگیرم. در هفته 60 آمپول تزریق می‌کردم و تمام مدارک پزشکی موجود است. آمپول می‌زدم تا بتوانم تمرین کنم.

نائب‌قهرمان المپیک لندن در مورد اینکه چرا با ماساژور روسیه‌ای خود قطع همکاری کردی، عنوان کرد: بعد از 3 ماه تمرینات زاخاروف به جزیره کیش آمد اما چون اخلاقش با مربی‌ام جور درنمی‌آمد به همین دلیل قطع همکاری کردیم.

حدادی در مورد انتخاب هادی سپهرزاد به عنوان مربی می‌گفت: او قهرمان آسیا در ماده ده‌گانه بوده است که یکی از سخت‌ترین رشته‌های دنیا محسوب می‌شود چون باید برای یک مدال 10 مسابقه بدهیم. چند سالی که با کیم بوخونسوف کار کردم دوست داشتم سپهرزاد هم کنار ما باشد و از او یاد بگیرد که متاسفانه فدراسیون موافقت نکرد. برخی مدیران اشتباهاتی می‌کنند که واقعا بد است. مربی ورزشکار می‌سازد نه برعکس. او چندین بار با هزینه شخصی به کیش آمد تا کنار ما باشد و حتی وقتی کیم مریض بود، هادی با من تمرین می‌کرد که همان زمان رکورد 65 مترم را زدم.

وی ادامه داد: قبلا هم گفتم اگر در ایران باشم، تنها با سپهرزاد کار می‌کنم چون هم در رشته پرتابی کار کرده هم سرعتی. فعلا 3 ماه آزمایشی با هم کار می‌کنیم و اگر راضی بودیم ادامه می‌دهیم. در مورد قراردادش باید خودش و فدراسیون صحبت کنند.

حدادی ادامه داد: مهمترین چیزی که باعث شد سپهرزاد را انتخاب کنم این بود که قبول کردم او می‌تواند به من کمک کند.  متاسفانه در سال‌های گذشته این مسئله باب شده که می‌گویند حدادی ورزشکار پرهزینه‌ای است اما می‌گویم اگر هزینه کرده‌ام، برای اولین بار هم مدال المپیک گرفته‌ام. غیر از تکواندو،‌ کشتی و وزنه‌برداری چه رشته دیگری مدال داشت؟ متاسفانه در ایران پس از موفقیت رهایت می‌کنند. من بعد از المپیک لندن 4 سال مربی نداشتم. وقتی شرایط را بررسی کردم به این نتیجه رسیدم که سپهرزاد را انتخاب کنم و زمان برای انتخاب مربی خارجی کم بود و فدراسیون هم به خاطر ارتباطات کمی که در جهان دارد، نمی‌تواند این کار را انجام دهد و باید خودم دست به کار می‌شدم. با این وجود تصمیم درستی گرفتم. باید مسابقات آینده را جلو برویم و ببینم چه می‌شود.

وی در مورد اینکه آیا هزینة‌های درمانی و تمرینی شما را فدراسیون پرداخت کرده یا خیر، گفت: بعد از المپیک 3 عمل داشتم و وقتی به بیمارستان رفتم گفتم که تمام تعمیرات را انجام دهید! 90 میلیون هزینه کردم که شخصی بوده است. بعد از درمان هم روزهای سختی را روی ویلچر در ایران داشتم. 2 ماه نمی‌توانستم راه بروم و اذیت شدم و پس از اینکه راه افتادم، خیلی خوشحال بودم. خوشبختانه هزینه‌های اردوی کیش پرداخت شد که فکر می‌کنم آن هم به خاطر برگزاری همین نشست خبری بوده است. فدراسیون هم در حد توانش پیگیری کرد و برای رفتن به فیزیوتراپی ماشین می‌فرستاد.

نائب‌ قهرمان المپیک در مورد اینکه هدفتان در آینده چیست و آیا به دنبال مدال‌های بیشتر هستید یا خیر، گفت:‌ اگر هدفی نداشتم که جراحی نمی‌کردم. هدف اول بازی‌های آسیایی است که می‌خواهم چهارمین مدالم را بگیرم. چون با این شرایط اولین ورزشکاری خواهم بود که 4 مدال آسیایی دارد. پس از آن به مسابقات جهانی المپیک فکر می‌کنم.

ملی‌پوش پرتاب دیسک ایران در مورد اینکه فدراسیون حقوق‌های ورزشکاران را قطع کرده و لیگ دوومیدانی هم درآمدی ندارد با این شرایط آینده این رشته را چطور می‌بینید، گفت: خوشبختانه در کشوری زندگی می‌کنیم که از نظر مالی همه می‌توانند تامین باشند و به هم کمک کنند. خوشبختانه در ایران کسی به خاطر یک غذا نمی‌میرد اما در آفریقا این اتفاق می‌افتد. زمانی می‌توانید حقوق ورزشکار را ندهید که همه امکانات را برای او فراهم کنید. وقتی چیزی که نیاز است را تهیه نمی‌کنید و در اختیارش نمی‌گذارید، حقوقش را هم که قطع کنید او با چه انگیزه‌ای تمرین کند؟ آن نونهال و نوجوان چطور می‌تواند به سمت این رشته بیاید. دوومیدانی رشته‌ای است که با 2 سال تمرین نمی‌توانید قهرمان آسیا شوید و این نیاز پروسه 10 ساله دارد.

حدادی ادامه داد: من حاضرم حقوقم را قطع کنند و آن را به یک نوجوان بدهند. وقتی ورزشکاری حقوق نگیرد و به امید پاداش قهرمانی در آسیا برود و آن هم نشود چه کاری می‌تواند انجام دهد اگر مسافرکشی می‌کرد، بهتر بود. این کار کارشناسی شده نبود. البته حق هم دارند چون ورزشکاران سایر کشورها را نمی‌شناسند و شرایط آن را نمی‌دانند. به عنوان مثال یک ورزشکار لهستانی ماهانه 75 هزار دلار از اسپانسر می‌گیرد و فدراسیون هم به آنها حقوق می‌دهد. یک جوان 20 ساله این شرایط را ببیند با خود می‌گوید آخر این رشته چه خواهد شد. یک ورزشکار حرفه‌ای سالانه 50 میلیون تومان فقط به مکمل‌ها و پروتئین‌ها نیاز دارد. در مجموع امیدوارم تجدید نظر کنند چون دوومیدانی با این شرایط به نابودی می‌رود. از استعداد هایی که داریم حمایت نمی‌کنیم و به دنبال استعدادها در مدارس هستیم. معلوم است با این شرایط یک نوجوان به رشته‌هایی مانند فوتبال و والیبال می‌رود.

وی در مورد اینکه سپهرزاد چقدر می‌تواند به او کمک کند، گفت: در شرایط فعلی که من هستم همین که یک نفر باشد برنامه‌های تمرینی و اردویی را تنظیم کند و کنار من باشد، خوب است. مهمترین چیز روحیه است که باید مربی به ورزشکار بدهد. کیم بوخونسوف مربی قوی بود اما به دلیل کهولت سن زیاد خسته می‌شد و حتی چندین بار به من گفت الان بخوابم شاید بیدار نشوم، تو می‌خواهی چه کنی؟ حتی اگر در اردوی آفریقا که در کیش بودیم او مریضی شدیدی گرفت و حتی نمی‌توانست نفس بکشد. به من گفتند او تمام کرده اما خوشبختانه این خبر درست نبود. واقعا آن زمان شرایط سختی را پشت سر گذاشتیم.

نائب‌ قهرمان المپیک در مورد اینکه برخی ورزشکاران آسیایی رکوردهای نزدیکی به شما دارند، عنوان کرد: باید اشاره کنم در المپیک ریو ضعیف‌ترین نتیجه کاروان ایران را من گرفتم اما با همان حرف‌ها با 60 متر نفر اول آسیا بودم و رقیبان آسیایی به من نزدیک نیستند. با این وجود کارم نه راحت است نه سخت. سپهرزاد هم تاکید کرده باید در قهرمانی آسیا نتیجه خوبی بگیریم و ورودی جهان را به دست بیاورم. 2-3 دوره در آسیا نبودم و امیدوارم اتفاق خاصی برای حضور در این رقابت‌ها نیفتد. از همه رقیبانم هم جوان‌تر هستم و دوست ندارم وقتی این رشته را کنار می‌گذارم حسرت چیزهایی را بخورم که می‌توانستم آنها را به دست بیاورم.

حدادی در مورد اینکه آیا کیهانی می‌تواند دوومیدانی را از این شرایط نجات دهد،‌گفت: این خدا است که فقط می‌تواند نجات‌دهنده باشد. امیدوارم کیهانی هم بتواند کمک کند. دوومیدانی 24 ماده دارد که هر کدام یک رشته است که ما 50 هزار نفر پیشکسوت داریم و کار سختی پیش رو است. اما باید احترام گذاشت چون احترام امامزاده را متولی نگه می‌دارد.

وی ادامه داد: کیهانی یک مقدار بدقول است. ورزش و بانک خیلی با هم فرق دارند. مهمترین چیز برای ورزشکار احترام است چون در این رشته درآمدی ندارند. خودم فقط یک میلیون تومان از صندوق حمایت می‌گیرم. اگر همین احترام هم نباشد، به درد نمی‌خورد. به عنوان مثال سال گذشته که اردوی آفریقای ما 40 روز بود ویزای 20 روزه گرفته بودند. کیهانی شاید در بانک مدیر لایقی باشد اما کار در دوومیدانی سخت است. امیدوارم تا قهرمانی آسیا که چند ماه مانده، اتفاق بدی نیفتد. از وزیر ورزش هم تشکر می‌کنم که به دوومیدانی اهمیت دادند و امیدوارم سرلوحه کارهای وزارت ورزش باشد.

نائب‌ قهرمان المپیک لندن ادامه داد: دوومیدانی نیازمند کمک است. در لیگ این رشته به ورزشکاران المپیکی 10 میلیون تومان می‌دهند اما در رشته‌ای مانند پینگ پنگ که یک مدال آسیایی هم ندارد، قرارداد ورزشکارشان 100 میلیون تومان است. چرا دوومیدانی اینقدر عقب افتاده است. این یک درد است.

حدادی در مورد اینکه آیا طلبت را از پرسپولیس گرفتی یا خیر، گفت: آن زمان که رویانیان قرارداد بست، هم برای ما خوب بود هم برای آنها. البته ما به پول‌مان نرسیدیم اما چیزی هم نگفتیم چون پرسپولیس آنقدر بزرگ است و طرفدار زیادی دارد که نیازی نمی‌بینم در این مورد صحبت کنم. حتی از ذوب‌آهن هم طلب دارم.

قهرمان پرتاب دیسک ایران در پاسخ به این سؤال که آیا به مربیگری هم علاقه دارد یا خیر و پس از دوران حرفه‌ای این کار را انجام خواهد داد یا خیر،‌گفت: مربیگری کار دشواری است و من هم صبر و حوصله زیادی ندارم. حداقل در مربیگری صبور نیستم و باید شخصیت دیگری داشت. فعلا به این موضوع فکر نکردم اما اگر کمک بخواهند حتما این کار را انجام می‌دهم چون هر چه دارم از همین ورزش است.

وی در مورد اینکه قبل و بعد از المپیک حواشی زیادی برای شما وجود داشت و حتی گفته می‌شد شاید به ایران بازنگردید،‌گفت:‌ ابتدا این را باید بگویم که پشت سر انسان‌های موفق همیشه حاشیه وجود داشته. به عنوان مثال یک مجری تلویزیون که مطرح می‌شود همه برای او حرف درمی‌آورند. نمی‌گویم ورزشکار خوبی هستم اما سعی می کنم طوری زندگی کنم که خدا و بنده‌اش از من راضی باشد.

حدادی ادامه داد: سال 2011 هم که سر جراحی به آلمان رفتم، دیدم یکی از رسانه‌ها عنوان کرده حدادی پناهنده شده است. واقعا آن زمان تعجب کردم که چرا من باید پناهنده شوم. در مورد حواشی اخیر هم باید بگویم اگر اتفاقی افتاده یا مشکلی داشتم الان اینجا نبودم. خودم هم در اردوی پیش از المپیک در آلمان این چیزها را شنیدم و ترسیدم گفتم شاید اتفاقی افتاده باشد.