حاشیه‌ها و تبعیض‌ها در اردو دلیل خداحافظی‌ام بود

تصمیم سجاد عباسی در واقع شوک بزرگی به خانواده ووشوی ایران بود، چرا که او یکی از ستاره‌های ووشوی ایران محسوب می‌شود که در اوج جوانی و 27 سالگی تصمیم عجیبی گرفت! عباسی یکی از ورزشکاران باخلاق و آرام ووشوی ایران است که همه خانواده ووشو او را پسری بدون حاشیه و با اخلاق در ووشوی ایران می‌شناسند.

تصمیم خداحافظی یکی از ستاره‌های ووشوی ایران که همیشه در سخت ترین قرعه‌ها به مصاف حریفان خود می‌رفت شوک بزرگی برای خانواده ووشو و اصحاب رسانه بود. اینکه قانون فدراسیون جهانی اجازه می‌دهد سانداکاران تا 40 سالگی در تمام رویداد‌های بین المللی فعالیت کنند، اما قهرمان ایران زمین در سن 27 سالگی در بدترین شرایط روحی و روانی از دنیای قهرمانی خداحافظی می‌کند ما را مجاب کرد تا کنکاش کنیم و بدانیم که پشت‌پرده این خداحافظی چیست.

سجاد عباسی در گفت‌وگویی، در مورد دلایل خداحافظی خود، گفت: شرایط طوری شده بود که واقعاً ادامه دادن فعالیت در ووشو برایم سخت شده بود. به همین دلیل با توجه به تبعیضی که وجود داشت و بی‌توجهی که به من می‌شود تصمیم گرفتم از ووشو خداحافظی کنم. حاشیه‌هایی که در اردو وجود داشت خسته‌ کننده بود و چندین سال بود که این حاشیه‌ها را تحمل می‌کردم و به همین دلیل تصمیم گرفتم که ووشو را کنار بگذارم و ناچار شدم از تیم ملی ووشو خداحافظی کنم.

وی در ادامه افزود: سال گذشته قبل از آغاز اردوهای تیم ملی به دلیل شکستگی پایم به اردوها دعوتم نکردند و به مسابقات اعزام نشدم، اما دوباره با روحیه قوی تمریناتم را شروع کردم اما مسئولان فدراسیون مدعی شدند که باید برای حضور در اردوی تیم ملی دوباره از ابتدا از مسابقات قهرمانی کشور شروع کنم. این در حالی است که سال‌های قبل خیلی از ووشوکاران که نمی‌خواهم نام آنها را عنوان کنم به راحتی به اردوها دعوت شدند، اما نمی‌دانم که مشکل آنها با من چیست. فقط این را میدانم که تبعیض قائل می شوند.

عباسی در ادامه گلایه‌های خود، خاطرنشان کرد: نمی‌دانم چرا همه چیز علیه من شده است. این موضوع برای یک سال و دو سال نیست که من تحمل می‌کنم اگر دوباره به اردوها بروم فشار روحی و روانی شروع می‌شود و با توجه به اینکه شرایط خوبی حاکم نیست تصمیم را گرفته‌ام.

دارنده نشان طلای مسابقات جهانی ووشو در ادامه، خاطرنشان کرد: فرق من با دیگران چیست که آنها را سالهای قبل بدون حضور در مسابقات قهرمانی کشور به اردوها دعوت کردند، اما من را دعوت نکردند. چرا وقتی اسم من مطرح می‌شود مشکلات زیادی به وجود می‌آید.

وی در پاسخ به این سؤال که چه کسی می‌گوید که شما باید از مسابقات قهرمانی کشور برای رسیدن به اردوی تیم ملی شروع کنید، گفت: این صحبت‌ها را مسئولان فدراسیون مطرح می‌کنند. تمام این صحبت‌ها نشان می‌دهد که من برای آنها بی‌ارزش هستم. سال‌ها برای کشورم افتخارآفرینی کردم، پرچم کشورمان را در رویدادهای مختلف به استحضار در آوردم، اما نمی‌دانم چرا این موفقیت‌های من را نادیده گرفتند. به نظرم این طور می‌رسد که من بی‌ارزش هستم و این موضوع دل من را شکسته است.

عباسی در ادامه صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: با پای شکسته سال 2013 در مسابقات آسیایی در راند اول پایم شکست، اما با غیرت و با همان شرایط مبارزه کردم. دو راند دیگر با پای شکسته برای رسیدن به مدال مبارزه کردم و نماینده قزاقستان را شکست دادم. پس از پایان مبارزه پزشکان وقتی پای من را معاینه کردند اطلاع دادند که شکستگی شدیدی رخ داده است و دیگر نباید مبارزه کنم. پس از جراحی راهی بازی‌های آسیایی اینچئون شدم با توجه به پلاتینی که در پایم بود در آن رقابت‌ها حضور پیدا کردم و با تمام شرایط بدی که حاکم بود مدال برنز را کسب کردم. خدا را شکر می‌کنم با این همه توانایی و سختی‌هایی که پیش‌رو داشتم توانستم خودم را ثابت کنم، اما حیف که نادیده گرفتند.

وی در ادامه گلایه‌های خود، خاطرنشان کرد: سال 2010 یک ماه قبل از بازی‌های آسیایی گوانگجو مادرم را از دست دادم، اما در آن شرایط تمریناتم را رها نکردم و راهی مسابقات شدم. در طول این سال‌ها در اردوهای تیم ملی سختی‌های زیادی کشیدم. تمرین کردم و خودم را ثابت کردم، اما همیشه در اردوها تبعیض وجود داشت و فقط نورچشمی‌ها را می‌دیدند. همیشه در وزنی که مبارزه می‌کردم 4 تا 5 قهرمان جهان وجود داشتند و در تمام مسابقات سختی‌ترین قرعه‌ها به نام من می‌خورد. سال قبل در مسابقات جهانی 2015 اندونزی شکست خوردم و حالا باید سجاد عباسی برود؟ خوب نیستم؟ من 5 بار در اردوها وزن کم کردم کجای دنیا علم ورزش می‌گوید که یک ورزشکار در اردوها 5 بار باید وزن کم کند و بعد از آن راهی مسابقات جهانی شود. هر بار که وزن کم می‌کردم نزدیک 5 تا 6 کیلوگرم وزنم کم می‌شد. 20 روز مانده تا مسابقات جهانی واقعاً شرایط بسیار سختی را داشتم. چون در آن رقابت‌ها باختم دیگر به اردوها نباید دعوت شوم؟

عباسی در ادامه صحبت‌های خود از حواشی که رئیس هیأت استان مازندران برای او به وجود آورده است، گفت: رئیس هیأت استانمان با رئیس فدراسیون ووشو تماس می‌گیرد و مدعی می‌شود که بچه‌های این استان همه با هم دست به دست کردند تا تیم استان در مسابقات قهرمانی کشور سوم شود. علی‌نژاد رئیس فدراسیون ووشو با کیوان شیرآقایی در آن مقطع تماس می‌گیرد و مدعی می‌شود عباسی باید تا 12 شب بازی کند! من به خاطر مصدومیتی که داشتم تا بین 4 نفر بالا آمدم، اما دیگر نتوانستم مبارزه کنم و به خاطر همین مسائل دیگر در قهرمانی کشور مبارزه نکردم این شد که به رئیس فدراسیون این موضوع برخورد. من وارد اردوی تیم ملی شدم و حتی فیکس وزن 75 کیلوگرم شدم، اما به دلیل ترک خوردن استخوان نازک نی پایم نتوانستم در مسابقات قهرمانی آسیا که شهریور ماه برگزار شد حضور داشته باشم.

دارنده نشان برنز بازی‌های آسیایی در پاسخ به این سؤال که‌آیا تصمیم خداحافظی از تیم ملی احساسی نیست، گفت: خیلی‌ها می‌گویند سجاد عباسی تصمیم احساسی گرفته است؛ بله، من واقعاً تصمیم احساسی گرفتم چون در اردوها و تیم ملی سختی‌های زیادی را متحمل شدم اما ارزش من و مدالم را نمی‌بینند و حالا تصمیم گرفتم که کنار بروم؛ چرا که با این تصمیم به آرامش فکری می‌رسم.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا از سوی کادر فنی در اردوها نیز تبعیضی وجود داشت یا خیر، گفت: بله، تبعیض بود. من تعجب می‌کنم چرا این کارها را می‌کنند در اردوها فشارهای روانی روی من زیاد بود. همه این مسائل دست به دست هم دادند تا من در سن 27 سالگی آن هم در اوج جوانی و در آمادگی کامل ووشو را کنار بگذارم.

عباسی در پاسخ به این سؤال که آیا احتمال دارد که دوباره با توجه به سن کمی که داری برای رسیدن به پیراهن تیم ملی تصمیم جدیدی بگیری، گفت: من هر وقت بخواهم و احساس کنم می‌توانم خود را ثابت کنم و بازمی‌گردم اما فعلاً تصمیمی برای بازگشت ندارم و کنار می‌روم. برای بازگشت دوباره یک روحیه جنگنده می‌خواهد و فعلاً توکل کردم به خدا شاید یک روز برگردم. البته اگر شرایط خوب باشد. با توجه به قانونی که فدراسیون جهانی تثبیت کرده است ووشوکاران تا 40 سالگی می‌توانند مبارزه کنند و من هنوز 27 ساله هستم.

انتهای پیام/ر