جانشین واقعی «مسلمان» کیست؟

جانشین‌سازی برای محسن مسلمان فرآیندی نیست که فقط در تابستان پیش رو و با شروع «پیش فصل» لیگ هجدهم به جریان بیفتد و به  واقع از همان موقعی که سرمربی کروات پرسپولیس طی لیگ هفدهم تصمیم گرفت به این هافبک چپ پا و با تکنیک ولی نه چندان کم حاشیه بازی‌های چندانی ندهد محرز شد که سرخ‌ها در این زمینه خاص روی یک ریل تازه به حرکت درآمده‌اند. اما اگر محسن مسلمان به کلی برود و پرسپولیس فصل 98-1397 را بدون این بازیگردان هوشیار آغاز کند، واقعا چه کسی می‌تواند جای او را بگیرد.

امید عالیشاه که از تراکتورسازی به پرسپولیس برگشته به رغم تخصص در بازی در لب خط لابد یکی از گزینه‌ها است و وحید امیری و فرشاد احمدزاده هم که آنها نیز در درجه اول بازیکنان پست بال‌ها هستند، در این زمینه بخصوص مدنظر قرار دارند ولی اگر سروش رفیعی دوباره سرخپوش شود طبعا نزدیک‌ترین جنس به کالای اصلی (مسلمان) و شبیه‌ترین فرد به وی خواهد بود. رفیعی که در الخور قطر موفقیت اندکی داشته و راه حضور او در تیم‌های مطرح‌تر لیگ این کشور نیز هموار نبوده، شاید از بازگشت به تهران احتراز نکند و در صورت کوتاه آمدن فولاد خوزستان که هنوز خودش را مالک این بازیکن می‌داند، می‌تواند به مرکز خط میانی قرمزها همان خلاقیتی را بازگرداند که پس از پایان حضور شش ماهه او در این تیم و نیمکت‌نشین شدن محسن مسلمان همیشه جای خالی آن احساس شده است.
روز نو
روزی که حق خریدهای تازه از نو برای پرسپولیس برقرار شود، قطعا برانکو و دستیارانش با انتخاب‌هایی آزادانه و در یک طیف انتخابی وسیع‌تر کسانی را به پرسپولیس خواهند آورد که می‌توانند هافبک محوری و بازیسازان مناسب‌تر و تخصصی‌تری برای تیم‌شان باشند اما حالا که طیف انتخابی‌شان محدود به همین نفرات فعلی است عده‌ای حتی به احمد نوراللهی نیز به رغم خصوصیات فیزیکی‌اش و بالا نبودن فن و تکنیک او به عنوان یک بازیساز مناسب و به تبع آن جانشین خوب برای مسلمان رای می‌دهند و کمال کامیابی‌نیا هم که از همین جنس است در همین راستا قرار می‌گیرد اما نوع و جنس بازی یک هافبک بازیساز واقعی چیزی به کلی متفاوت است و شاید امثال امیری و احمدزاده و عالیشاه بتوانند با قدری اعمال تغییر در مکان استقرارشان در زمین جای مسلمان را تا حدی پر کنند اما سایر گزینه‌هایی که نام‌شان آمد از چنین کاری عاجزند.
به برانکو اعتماد کنید؟
شاید هم باید به برانکو اعتماد کرد و او فکرهای لازم را از قبل کرده است. او تیمش را در حالی قهرمان مطلق لیگ اخیر کرد که در اکثر قریب به اتفاق مسابقات مسلمان فقط نیمکت را گرم می‌کرد و راهی به میدان نداشت (البته او با صدور 10 پاس گل پیشتاز صادرکنندگان پاس گل لیگ شد) و لابد برانکو می‌داند و (یا باور دارد) که قادر به تکرار همان تجربه در لیگ هجدهم هم هست. عقل حکم می‌کند که برانکو در این زمینه و برای پر کردن جای مسلمان از دو نفر سود جوید و بهتر بگوییم در پست هافبک وسط هم یک سرکوبگر و فرد متوقف کننده حملات حریفان داشته باشد (مثلا کامیابی‌نیا یا ربیع‌خواه پس از رفع مصدومیت شدید دومی) و هم یک بازیکن خلاق فنی از جنس و تبار وحید امیری. راه دیگر برای او ماموریت دادن برای توپ‌سازی و بازی پردازی به طور همزمان به امیری و احمدزاده (یا امیری و عالیشاه) است و به روایت بهتر کارهای مسلمان را این دو نفر با کمک یکدیگر و به شکل دو نفره انجام بدهند.
مساله‌ای فراتیمی
همه این اتفاقات و حالات و امکان‌ها برای برانکو و پرسپولیس متصور و موجود است و نحوه برخورد سرمربی کروات و 64 ساله پرسپولیس با آن نه تنها سرنوشت سرخ‌ها را در لیگ هجدهم رقم می‌زند بلکه در تعیین نتیجه و فرجام کلی این لیگ نیز بسیار موثر خواهد بود و با اینکه در ظاهر با یک مساله داخلی طرف هستیم اما آنچه در این زمینه در پرسپولیس انجام می‌شود، ابعاد بیرونی فروانی هم خواهد داشت و یک چیز فراتیمی است.