سردار،سرباز وظیفه شناس کی روش
بعد از نمایش بهیادماندنی تیم ملی مقابل اسپانیا، تنها واکنش منفی انتقاد بخشی از هواداران از سردار آزمون بود. آنها بلافاصله پس از پایان بازی ناراحتیشان را با هجوم به صفحه اینستاگرام سردار نشان دادند. ظاهرا این پیامها چندان دوستانه نبود، چرا که او با صدایی بغضکرده به خبرنگاران حاضر در میسکدزون ورزشگاه کازان گفت که اگر مردم علاقهای به او ندارند، حاضر است بعد از جام جهانی از تیم ملی خداحافظی کند. واکنشهای احساسی و اغراقشده هواداران در فوتبال ایران بیسابقه نیست. معمولا بعد از بازیهای حساس یا در جریان تورنمنتها بازیکن یا بازیکنانی سیبل انتقادات میشوند. در جام جهانی روسیه ظاهرا قرار است حملات متوجه آزمون شود و پس از شکست مقابل اسپانیا او در دادگاه افکار عمومی یا حداقل نزد بخش بزرگی از کابران فضای مجازی بهعنوان ضعیفترین بازیکن زمین انتخاب شد.
مهمترین دلیل این انتقادات توقعاتی است که این هواداران از او در این بازی داشتند؛ انتظاراتی که نسبتی با شرح وظایف او در زمین ندارد و بخش زیادی از گلایهها از همین سوءتفاهم میآید.
آزمون مقابل مراکش نمایش خوبی نداشت و انتقادات به نخستین بازی تیم ملی هم بیارتباط نیست، ولی او مقابل اسپانیا توانست خواستههای مربی پرتغالی را در زمین به خوبی اجرا کند.
مرور وظایف سردار کمک میکند بررسی دقیقتری از عملکرد او داشته باشیم. این وظایف به دو بخش تقسیم میشد: زمان مالکیت توپ ایران و زمان مالکیت توپ اسپانیا.
هنگامی که اسپانیا صاحب توپ بود و حملاتش را طراحی میکرد، سردار وظیفه داشت با بوسکتس یارگیری نفر به نفر داشته باشد. هافبک بارسا در راس عقب خط میانی بازی میکند و در طراحی حملات نقش مهمی دارد. این ترفند کیروش بوسکتس را از جریان بازی خارج کرد و اسپانیا مجبور بود حملاتش را با راموس و پیکه شروع کند. هر دو مدافع میانی قدرت بازیسازی خوبی دارند، با این حال خارج کردن بوسکتس از بازی روی گردش توپ اسپانیا تا حدودی تاثیر گذاشت. هواداران تیم ملی شاید انتظار داشتند که آزمون مدافعان اسپانیا را پرس کند، ولی او دستور داشت کنار بوسکتس باشد. هنگام ضربات ایستگاهی اسپانیا، سردار مثل بقیه مهاجمان بلندقد تیم ملی وظایف دفاعی داشت و عکسهایی که بعد از بازی منتشر شد نشان میدهد که او در اکثر صحنهها موفق شده بالاتر از اسپانیاییها به توپ ضربه بزند. مثلا روی کرنرها وظیفه داشت فضای جلوی تیر اول را پوشش دهد.
اسپانیا 70 درصد مالکیت توپ داشت و طبیعی است که سردار دقایق زیادی از بازی مشغول وظایف دفاعی باشد. وقتی مقابل اسپانیا بازی میکنید، قابل پیشبینی است که مهاجم نوک تیم کمتر از دیگران توپ داشته باشد.
هنگام تصاحب توپ ایران، هافبکهای حریف به ندرت اجازه بازیسازی میدادند و بیرانوند و مدافعان تیم ملی اکثرا مجبور به فرستادن توپهای بلند بودند. در این صحنهها سردار وظیفه داشت روی توپهای اول اثر بگذارد تا بازیکنان کناری بتوانند از ریباند استفاده کنند.
او در جدال با راموس و پیکه کار خیلی سختی داشت، با این حال جنگهای هوایی زیادی را برد و کمک کرد که تیم ملی کمی از فشار خارج شود. در مواردی که تیم ملی توانست از پرس اسپانیا عبور کند و حملاتش را سازماندهی کند، سردار بیشتر نقش طعمه را داشت. او بهعنوان مهاجم مرکزی تیم ملی همیشه مدافعان میانی اسپانیا را کنار خودش داشت و به ندرت فرصت پیدا میکرد از آنها جدا شود. در این شرایط طارمی و انصاریفرد وظیفه داشتند از سمت مخالف به تیر دوم اضافه شوند و از فضایی که بهوجود آمده استفاده کنند. بهترین موقعیتهای ایران، یعنی شوت انصاریفرد و ضربه سر طارمی که با فاصله خیلی کمی از دروازه اسپانیا بیرون رفتند، نتیجه فضاسازی آزمون بود، همینطور او روی گلی که مردود شد نقش موثری داشت. حضور 90 دقیقهای سردار در ترکیب تیم ملی نشان میدهد که کیروش هم از او بابت انجام وظایفش راضی است وگرنه دست سرمربی در خط حمله باز است و میتوانست مهاجمش را بیرون بکشد، ولی آزمون تا آخر در زمین ماند.