یادداشت خواندنی سعید مظفری‌زاده برای علیرضا فغانی

سال ها است فغانی را می شناسم. او علیرضای دوست داشتنی بر و بچه های داوری ایران است. صبور در کنار تمامی مشکلاتی که جامعه ی داوری، کم و بیش با آن آشنا است؛ همواره به افق هایی بلند می اندیشد. فصل 94-93 لیگ برتر بود که آن بازی معروف(تراکتور سازی ـ نفت) به جنجال کشیده شد و علیرضا از همان روز که زیر شدیدترین هجمه ها خود را تنها یافت به درستی فهمید در این مسیر کسی او را یاری نخواهد کرد مگر موفقیت ها و بزرگی هایی که برای کسب کردن باید از جان مایه گذاشت. همان روزها بود که وزارت ورزشی ها و سیاسی ها و فدراسیون نشینها با هم، هم قسم شدند که فوتبال ایران را از وجود یک داور موفق دیگر محروم کنند و اما فغانی ایستاد و خم به ابرو نیاورد.

روزهای سختی بود؛ یادم می آید من و دوستان دیگر وقتی با فغانی همکلام میشدیم فقط به یک جمله بسنده می کردیم که علیرضا غم و هراس به دل راه نده! بجنگ که صبح زیبای پیروزی نزدیک است.
کمیته داوران فیفا اما بر خلاف کمیته عافیت طلب خودمان فغانی را در قامت یک داور بین المللی زیر نظر داشت و به خوبی درک کرده بود که این جوان رعنای ایرانی می تواند برای سالیانی متوالی عصای دست فیفا در بازی های بزرگ باشد. او را به عنوان داور چهارم به جام باشگاه های جهان(2012) دعوت کرد. علیرضا داور چهارم بازی های مهم مقدماتی، نیمه نهایی و فینال بود. یک سال بعد، فغانی بازهم در جام باشگاه های جهان(2013) بازی هایی چون رجا کازابلانکا و مونتری (یک‌چهارم نهایی) و نیز گوانگ‌ژو اورگراند و اتلتیکو مینیرو (رده‌بندی) را به عنوان داور وسط سوت زد.
مسیر پیش روی علیرضا پر بود از موفقیت؛ کمیته داوران فیفا با اعتماد کامل، فغانی را به جام جهانی 2014 برزیل دعوت کرد و او به عنوان داور چهارم برای روزهای پیش رو یادگرفت و محک خورد؛ حضور به‌عنوان داور چهارم: برزیل و کرواسی (گروه A - افتتاحیه جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴)، کلمبیا و یونان (گروه C)، بلژیک و الجزایر (گروه H)، اروگوئه و انگلستان (گروه D)، کره جنوبی و الجزایر (گروه H)، انگلستان و کاستاریکا (گروه D) و فرانسه و نیجریه (یک‌شانزدهم نهایی).
از این جا به بعد فغانی به عنوان داوری در کلاس جهانی، پای در رقابت های جام ملت های آسیا(2015) نهاد و داور بازی های مهمی چون؛ عربستان سعودی و چین (گروه B)، کویت و کره جنوبی (گروه A)، عراق و ژاپن (گروه D)، ژاپن و امارات متحده عربی (یک‌چهارم نهایی) و در نهایت کره جنوبی و استرالیا (فینال).
آسیا دیگر برای فغانی و تیم همراه او یعنی منصوری و سخندان کوچک شده بود، کمیته ی داوران فیفا خرسند از اعتماد و انتخابی که کرده بود حالا به خود می بالید که روی فغانی سرمایه گذاری مهمی انجام داده است. دو بازی در جام باشگاه های جهان، سهم علیرضای فوتبال ایران بود؛ آمریکا و مازمبه (بازی مقام پنجمی) و این بار خیلی زود راهی فینال شد و ریور پلاته و بارسلونا (فینال) را به خوبی سوت زد. فیفا و کمیته ی داوران فیفا نفس راحتی کشیدند. بازی های المپیک ریو در پیش بود و علیرضا می توانست خیال برگزارکنندگان را برای داشتنی یک قاضی قابل اعتماد راحت کند.
علیرضا فغانی و هم تیمی های او(سخندان و منصوری) که سهم بسیار زیادی در موفقیت های به دست آمده داشتند قدم در آوردگاهی به نام الپیک نهادند دو بازی در مرحله ی گروهی(برزیل و دانمارک و آلمان و مکزیک) و بعد یک راست راهی فینال شدند تا بازی برزیل و آلمان را قضاوت کنند. این ها نه اتفاقی است، نه نتیجه ی شیر و خط بازی پشت در اتاق های نُه توی فیفا؛ این ها نتیجه ساعت ها بررسی بود و برنامه ریزی برای آینده. برای این روزهایی که فیفا مهم ترین و سخت ترین بازی های خود را به علیرضا بسپارد و آسوده از تماشای یک فوتبال ناب بی آن که دغدغه ی داوری داشته باشد لذت ببرد.
جام کنفدراسیون ها شاید بتوان گفت آخرین و جدی ترین محک فیفا برای تابستان 2018 روسیه بود. علیرضای ما حالا دیگر به آن درجه از کلاس بالای بین المللی در فوتبال رسیده بود که در انتخاب او و تیم او هیچ درنگی جایز نبود. دو بازی آلمان ـ شیلی و پرتغال ـ شیلی، بازی هایی بود که علیرضا را نامزد سوت زدن در جام جهانی 2018 روسیه کرد.
علیرضا نخست آلمان ـ مکزیک را با موفقیت قضاوت کرد و سپس در بازی صربستان ـ برزیل نشان داد قابلیت هایی دارد که کم کم روزهای اوج فغانی را به تصویر می کشد و در نهایت و تا اینجای ماجرا؛ سنگین ترین و حساس ترین بازی این جام یعنی آرژانتین و فرانسه را با اقتدار سوت زد.

با شناختی که نسبت به کمیته داوران فیفا و نحوه چیدمان ماسیمو بوساکا و عملکرد کولینا دارم به نظرم چینش بازی ها و داوری هایی که به فغانی سپرده شده نشان میدهد که فیفا خواب هایی برای علیرضا دیده است خوابی که در بدترین حالت در یک چهارم و نیمه نهایی تعبیر خواهد شد و در خوش بینانه ترین حالت در فینال.
ردای داور فینال جام جهانی 2018 روسیه را برازنده علیرضای ایران می دانم البته فوتبال است و اتفاقات اما فیفا بیخود و بی جهت روی فغانی سرمایه گذاری نکرده است به جرأت می توان گفت وقتی سوت بازی فینال المپیک را به فغانی دادند یا فینال جام باشگاه های جهان؛ نامزد اول فینال 2018 روسیه هم با این عملکرد درخشان خود اوست حالا دیگر حضور علیرضا فغانی در فینال جام جهانی یک رؤیا نیست یک واقعیت است. فیفا می داند اگر علیرضا فغانی را در فینال قرار ندهند و بازی دچار مشکل شود تا مدت ها باید جواب پس بدهد که با حضور فغانی و تیم قدر او چرا دچار تردید شد.

سخنی خودمانی
علیرضا در این فوتبال رشد کرد، اعتبار به دست آورد و بین المللی شد اما در برهه هایی او را نباید تنها می گذاشتند و گذاشتند. امروز محکم می گویم کسی حق ندارد پشت موفقیت های علیرضا فغانی پنهان شود، آن ها را به پای خود بنویسد و خواسته باشد در این افتخار بی نظیر سهیم شود. فغانی و همراهان او هرچه کسب کردند و آموختند به تنهایی بوده بدون کمک فدراسیون، بدون همراهی کمیته داوران.
این روزها به این مسئله نیز فکر می کنم آیا کسانی که قصد کنار گذاشتن فغانی از عرصه ی داوری فوتبال داشتند این روزها به خود آمده اند؟ حاضر هستند مرد و مردانه عذرخواهی کنند یا آماده شده اند برای گرفتن عکس یادگاری در پاویون فرودگام امام خمینی؟!
علیرضا فغانی عزیز چه سوت بازی فینال به تو برسد یا نرسد به تو تبریک می گویم به تو که در سخت ترین شرایط ایستادی و نشکستی به تو و خانواده ات که سخت ترین روزها را به خاطر موفقیت هایی که تو لایق کسب آن بودی، تحمل کردند.و به رضا سخندان و محمد رضا منصوری که در این مسیر سخت پا پس نگذاشتند و با شایستگی علیرضا را در این مسیر همراهی کردند.

43257