نگاه باشگاهی به تیم ملی و آخرین ماجرای کیروش

کمی با تأمل و مدارا جلو برویم و ببینیم او چه میگوید. کیروش در تحلیل شرایط تیم ملی ایران در جام ملتهای آسیا میگوید؛
* ما مقابل رقبایی قرار خواهیم گرفت که پیشرفت خود را از ۳۰ سال پیش آغاز کردهاند. ما اگر میخواهیم در جام ملتهای آسیا موفق باشیم، نیاز به امکاناتی برای آمادهسازی داریم.
* بیایید در مورد ژاپن صحبت کنیم. شما شانس بالایی برای شکست دادن تیمی که پیشرفتش را از ۴۰ سال پیش آغاز کرده است، تنها با ۱۵ روز تمرین ندارید.
۱- کیروش درست میگوید؛ این همان اتفاقی است که در جام ملتهای استرالیا رخ داد. این همان راه و روشی است که در همین جام جهانی تجربه کردیم. نگاه باشگاهی به تیم ملی یعنی بازیکنان را ۱۵ الی ۲۰ روز در اختیار سرمربی قرار بدهیم و از او توقع قهرمانی در جام جهانی و جام ملتهای آسیا را داشته باشیم.
۲- توصیههای کیروش درست و منطقی است؛ در جام ملتها با ژاپن مواجه میشویم. با کره جنوبی، استرالیا و عربستان؛ آن وقت کدامیک از این تیمها را میخواهیم ببریم؟
۳- مسئله اساسیتر، اما به خود آقای کیروش برمیگردد. از ایشان چند سؤال داریم.
* پس از ۷ سال کیروش از شرایط فوتبال ایران خبر دارد و با خلق و خوی مدیرانش آشنا شده است. مدیریت وعده و وعید در ذات ماست. این بار آیا شما به وعدهها برای آمادهسازی تیم ملی اطمینان دارید؟
* باشگاههایی که در اولویت فوتبال ایران قرار دارند هرگز در این زمینه همکاری نخواهند کرد. این را از الان به کیروش میگوییم که فردا خیلی دیر نباشد؛ یعنی این تیم ملی بدون بازی تدارکاتی و اردوی آمادهسازی باید به جام ملتهای آسیا برود؛ آن هم یک کلام ختم کلام با توقع قهرمانی در آسیا؟!
۴- شما با این شرایط چگونه میخواهید ادامه بدهید آقای کیروش؟ اگر مسئولیت تیم ملی را دوباره قبول کنید در واقع این شرایط غیر منطقی و انتظارات بیدلیل را پذیرفته اید. اینجا خانه آخر است آقای کیروش؛ راه فرار ندارید...