لابی عربی در سوریه تقویت نمیشود/روسیه حضور در خاورمیانه را پلی برای مطرح شدن در جهان میداند
محمدرضا رئوف شیبانی عصر شنبه (۲۲ دی) در نشست تخصصی «چشمانداز تحولات سوریه و نظام منطقهای غرب آسیا» که در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد، با تشریح آخرین روند حل بحران سوریه و علل مشارکت ایران برای حل این بحران، اظهار کرد: در حال حاضر شاهد بازگشایی مجدد برخی سفارتخانههای کشورهای عربی در سوریه هستیم. در واقع این کشورها مجبور شدهاند واقعیتهای میدانی در سوریه را بپذیرند و از طرف دیگر تمایل دارند در بازسازی سوریه مشارکت داشته باشند و سهمی ازآن خود کنند؛ گرچه آنها در لوای این هدف، یکی از برنامههایشان کاهش نفوذ ایران در سوریه و نقش ایران در بازسازی این کشور است.
شیبانی با بیان اینکه برخی معتقدند که حضور مجدد کشورهای عربی در سوریه باعث میشود که لابی عربی در این کشور تقویت شود، گفت: من چنین تصوری را ندارم و این کشورها که بعد از هشت سال به سوریه بازگشتند، توان این را ندارند که چنین لابیای را ایجاد کنند. از دیگر سو بعید میدانم که دولت سوریه تحت تاثیر اینگونه لابیها برای کاهش نفوذ ایران در منطقه قرار بگیرد.
وی با بیان اینکه به نظر میرسد رژیم صهیونیستی و آمریکا در جریان حل و فصل سیاسی بحران سوریه تلاش خواهند کرد که به این روند شروط و مواردی را اضافه کنند، اظهار کرد: برخی از تحلیلگران معتقدند که آنها در این روند معتقدند خطوطی فرضی برای حضور ایران در منطقه ترسیم خواهند کرد و از دیگر سو تلاش خواهند کرد که همچنان بتوانند از فضای سوریه برای پیشبرد اهداف خود استفاده کنند و حتی این موضوع را به فضای عراق نیز گسترش دهند.
این دیپلمات ایرانی همچنین در بخش دیگری از صحبتهای خود در پاسخ به پرسشی در ارتباط با موضوع بازسازی سوریه تصریح کرد: فرصت برای حضور ایران در بازسازی این کشور تضمین شده است و این به خودمان بستگی دارد که چقدر بتوانیم از این فرصت استفاده کنیم.
سفیر پیشین ایران در سوریه همچنین با بیان اینکه نزدیکترین همراه کردها، ایران است و تاریخ عمیق روابط ایرانیها با کردها این موضوع را نشان میدهد، ادامه داد: مطلوب کردها باید اعتماد به ایران باشد. چرا ما معتقدیم در کنار حق حاکمیت ملی سوریه باید به خواسته کردها نیز توجه شود و منافع حداکثری آنها در ذیل حاکمیت ملی این کشور تعریف شود.
وی همچنین در مورد کردهای سوریه نیز گفت: به نظر میرسد که در حال حاضر بیشترین رویکرد در بین کردهای سوریه این است که مشکل خود را با دولت مرکزی این کشور حل کنند و روسها نیز میخواهند که کردها را به یک توافق با دولت سوریه نزدیک کنند.
شیبانی همچنین در پاسخ به پرسش دیگری در مورد نظام مطلوب در منطقه خاطرنشان کرد: از نظر ما نظامی در منطقه مطلوب است که توسط خود بازیگران منطقه طراحی و عملیاتی شود تا در این راستا منافع حداکثری کشورهای منطقه نیز تامین شود.
این دیپلمات کشورمان با بیان اینکه به نظر میرسد یکی از اهداف آمریکا از مطرح کردن تصمیمش جهت خروج نیروهای نظامی آمریکا از سوریه ایجاد یک نوع واگرایی بین کشورهای عضو روند آستانه بوده است، ادامه داد: در مقابل این هدف کشورهای عضو آستانه نیز ابتکاراتی را برای مقابله با این موضوع داشتهاند و روسها تلاش کردند که سیاست آمریکا در جهت ایجاد شکاف بین روسیه و ترکیه را مدیریت کنند.
وی همچنین ادامه داد: روسها، ترکها و ایرانیها تلاش دارند که روند آستانه را حفظ کنند و در حال حاضر حتی مباحثی وجود دارد که چگونه میتوان از این روند برای حل دیگر بحرانهای موجود در این منطقه استفاده کرد.
به گزارش ایسنا، در ادامه این نشست رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه اظهار کرد: اظهارات ترامپ برای خروج نیروهای نظامی آمریکا از سوریه ابهامات جدی در بین متحدان این کشور به وجود آورده و معلوم نیست که آمریکاییها به چه میزان در اجرای این تصمیم مصمم هستند.
کاظم سجادپور همچنین با اشاره به وضعیت کنونی خاورمیانه و با تاکید بر اینکه در وضعیت فعلی در کنار نیروهای منطقهای، کنشگران منطقهای نیز مهم هستند، ادامه داد: ما در خاورمیانه و غرب آسیا با بازیگران متعدد و پرنقشی مواجه هستیم و دیگر فقط قدرتهای بزرگ تعیینکننده آینده این منطقه نیستند.
وی همچنین در پاسخ به پرسشی در مورد نقش فرانسه و اتحادیه اروپا در آینده تحولات خاورمیانه و سوریه ادامه داد: آنها در تحولات منطقه به دنبال اثرگذاری هستند و نقش تعیینکنندهای نخواهند داشت.
رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه همچنین با بیان اینکه آمریکا و روسیه نیز به دنبال این هستند که نقش قدرت بزرگ را همچنان در منطقه ایفا کنند و نمیخواهند این نقش را از دست بدهند، خاطرنشان کرد: روسیه حضور خود در خاورمیانه را به معنای پلی برای مطرح شدن در جهان میداند و آمریکاییها نیز به دنبال این هستند که نقش سنتی خود را ایفا کنند.
انتهای پیام