«امیدنامه» با اشاره به موضوع قتل همسر دوم از سوی نجفی می‌نویسد: در چند روز گذشته برخی چهره‌های حزبی به کرات مواضعی را درباره شهردارشدن آقای نجفی مطرح کردند که «ما از همان زمان گفتیم ایشان نباید شهردار بشود» و نظایر این جملات که در فضای ملتهب رسانه‌ای کشور بارها مطرح شد و برخی رسانه‌های وابسته به این شخصیت‌های حزبی هم حتی حرمت عضو سابق خود را نگه نداشته و در کمال بی‌اخلاقی، ژورنالیسم کثیف را به نمایش گذاشتند.
اینکه گفته می‌شود ما از همان زمان گفتیم که آقای نجفی شهردار نشود نه به‌خاطر شخص آقای نجفی و جریان اصلاحات بلکه صرفاً به‌خاطر مطامع حزبی خود و به کرسی نشاندن یکی از اعضای محترم حزب متبوع خود در راس مدیریت شهری تهران این‌گونه سخنان را مطرح می‌کنند. با مروری به ایام انتخاب آقای نجفی به‌عنوان شهردار تهران تنها شخصیتی که درخصوص عملکرد شورای شهر تهران در انتخاب شهردار پایتخت اظهار نگرانی کرد و هشدارهای لازم را مطرح کرد شخص دکتر محمدرضا عارف بود.
او یک روز بعد از انتخاب آقای نجفی به‌عنوان شهردار تهران در تاریخ 20 مردادماه 96 در کنگره مجمع زنان اصلاح‌طلب با مخاطب قراردادن اعضای شورای شهر تهران گفته بود: «اگر باورمان شود که شایستگی من موجب رأی‌آوری شده است گرفتار می‌شویم و این... در زمان انتخابات مجلس ما حرکت ائتلافی کردیم و طبیعی است که برخی افراد پس از ورود به مجلس در مقابل ما قرار بگیرند که گرفتند ولی این بهانه دیگر در انتخابات شوراها پذیرفتنی نیست چون هر 21 عضو شورا اصلاح‌طلب هستند... ما نگرانیم که رفتارهای فردی و شخصی به گفتمان ضربه بزند.»
از سوی دیگر اعضای شورای شهر تهران که بعد از انتخاب آقای نجفی با دکتر عارف ملاقات داشتند نظر ایشان را درباره این انتخاب به خوبی می‌دانند و می‌دانند که دکتر عارف از سر دلسوزی و اینکه شخصیتی به مانند آقای نجفی به تعبیری سوزانده نشود و گفتمان اصلاحات متحمل هزینه نشود نگرانی‌های خود را به کرات مطرح کرده بود.
امیدنامه می‌افزاید: جای تعجب است که افرادی حادثه پیش‌آمده برای آقای نجفی را مرتبط به شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان می‌کنند و در مقام یک چهره اخلاقی! می‌گویند «افراد مسأله‌دار باید از جریان اصلاح‌طلب حذف شوند» در حالی‌که چنین افرادی اولا باید بدانند که بیشترین نفع را از شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان بردند و اگر دچار فراموشی شده‌اند می‌توان به راحتی با اسناد و مدارک به آنها یادآوری کرد. ثانیاً توصیه می‌شود کسانی باید در مقام یک چهره اخلاقی به دیگران موعظه و نصیحت کنند که خود منزه از هر امر غیراخلاقی باشند. ان‌شاءالله مواضعی از این دست تکرار نشود تا به ناچار مطالبی که خوشایند هیچ فرد و جریانی نیست بازگو نشود.
امیدنامه البته توضیح نداده که اگر عارف مخالف شهردارشدن نجفی بوده، چرا همان زمان موضوع را علنی نکرده است.
