روح برانکو، هنر کالدرون، امانت‌داری یحیی

پرسپولیس شنبه‌شب با کسب پیروزی یک بر صفر برابر فولاد خوزستان، بلندترین گام ممکن را به سمت قهرمانی برداشت. در حقیقت فارغ از معادلات کاغذی، واضح است که این تیم فاتح لیگ نوزدهم شده و شاید به همین خاطر بود که سرخپوشان پس از بازی در رختکن سرود قهرمانی سر دادند.

تیم منسجم فولاد یکی از آخرین موانع مسجل شدن قهرمانی قرمزها به‌شمار می‌آمد اما حتی این تیم هم مخصوصا با وجود نمایش شایسته‌اش در ۴۵ دقیقه اول نتوانست مقابل میل به پیروزی و عادت قرمزها به بردن بایستد. این شاید بزرگ‌ترین میراث برانکو برای پرسپولیس باشد؛ مردی که شاگردانش را به کسب سه امتیاز در هر شرایط خو داده است. بدون تردید تا زمانی که این ذهنیت بین پرسپولیسی‌ها وجود داشته باشد، آنها یک قدم از هر حریفی جلو هستند. فولاد پیش از رویارویی با پرسپولیس، هر پنج بازی آخرش را برده بود؛ پیروزی‌هایی که یکی از آنها برابر استقلال به دست آمد. نمایش نیمه نخست دو تیم هم نشان می‌داد پرسپولیس این‌ بار به زمین سفت رسیده است اما همزیستی با جام و موفقیت، کار خودش را کرد و ورق بازی در وقت دوم برگشت. به این ترتیب سیامک نعمتی که خیلی سخت و دیر به ترکیب اصلی برگشته بود، همه تلاشش را به کار بست و تک‌گل سه امتیازی قرمزها را زد. این دهمین پیروزی یک بر صفر سرخپوشان در لیگ نوزدهم بود؛ تیمی که هر بار گل اول را زده پیروز شده. باورنکردنی است که این تیم از ۱۴ بازی آخرش ۱۳ مسابقه را برده و تنها برابر استقلال متوقف شده است؛ رقیبی که می‌رفت با پیروزی بر پرسپولیس، سرنوشت کل فصل را تحت‌ تاثیر قرار بدهد، اما گل دقایق پایانی بشار رسن، پرسپولیس را در همان فرم دست‌نیافتنی سابق نگه داشت.

وقتی داور بازی پرسپولیس و فولاد سوت پایان مسابقه را زد، دوربین تصویر یحیی گل‌محمدی را نشان داد که از شدت هیجان و خشنودی ماسک روی صورتش را کند. او حق دارد این قدر خوشحال باشد. آمار خودش در نیم‌فصل دوم استثنایی است و مهم‌تر این که توانست تیمش را بعد از وقفه وحشتناک ناشی از کرونا، در شرایط ایده‌آل نگه دارد. او ۱۲ سال بعد از شروع سرمربیگری، حالا برای اولین بار در موقعیت فتح لیگ برتر قرار گرفته و می‌تواند اعتباری دوچندان به کارنامه‌اش بدهد. این برای اولین بار در طول تاریخ است که پرسپولیس سرمربی‌اش را عوض می‌کند و قهرمان لیگ می‌شود؛ هرچند هنوز فلسفه تغییر سرمربی سابق روشن نشده است!