مردم را ناامید نکنیم؛ المپیک برای ما هنوز شروع نشده

الان چند روزی است که به خط پایان نرسیدن دوچرخه‌سواران ایران دستمایه انتقاد و حتی طنز در شبکه‌های اجتماعی شده و وضعیت در مورد سایر نمایندگان‌مان هم کم و بیش در همین حد بوده است حال آنکه اگر کمی منصفانه به قضیه بنگریم، باید اذعان کنیم که المپیک، تورنمنتی آزاد نیست و باید از مجرایی دشوار به نام پیکارهای انتخابی عبور کرد و بنابراین همین که ورزشکارانمان توانسته‌اند جواز حضور در چنین مسابقات معظمی را کسب کنند به خودی خود یک افتخار بزرگ محسوب می‌شود و نباید آنها را با چوپ مدال نگرفتن زد و روحشان را آزرد.

پوشش مطلوب رسانه‌ای المپیک حرکت مرسوم در اغلب کشورهای دنیاست، به ویژه تلویزیون که از روز شنبه 2 کانال خود را عملاً به المپیک اختصاص داده است. این حرکت به خودی خود خوب است و ضمن پر کردن وقت علاقه‌مندان، اطلاعات ورزشی آنها را هم افزایش می‌دهد اما در عین حال باید بسیار مراقب بود تا مردم را در هیاهوی این برنامه‌ها و پوشش‌ها گمراه و ناامید نکنیم. حتی اگر ما در هفته اول صاحب مدال شویم، باز هم باید پذیرفت که المپیک برای ما هنوز شروع نشده و نباید بذر ناامیدی را در دل مردم کاشت.

ورزشکارانی که تا الان به میدان رفته‌اند، اغلب برای کسب تجربه و دفاع از سهمیه‌ای که به دست آورده بودند وارد عرصه شدند حال آنکه مدعیان و مدال‌بگیران ما هنوز کارشان را شروع نکرده‌اند. ملی‌پوشان کشتی آزاد که تهران هستند، فرنگی‌کاران تازه به ریو رسیده‌اند، تکواندوکاران و وزنه‌برداران هم که هنوز استارت نزده‌اند. بدون شک وقتی از شنبه هفته آینده بزرگان ورزش ایران هم به میدان بروند، دوران تماشای ما به سر رسیده و سبدمان مدال‌های رنگارنگ به خود خواهد دید.